Interview met Former Ghosts

Interview met Former Ghosts, door Linda Wijlaars. Foto genomen door Ilse v/d Spoel.

Heerlijk toch, wanneer je opeens een mailtje in je inbox vindt met daarin de vraag of je misschien zin hebt om één van je favoriete artiesten te interviewen?

In andere interviews heb je vertelt over het opname proces van New Love en Fleurs: dat het eigenlijk in elkaar is gezet door middel van e-mails en instant messengers, en wat voor een control freak je was in het gehele proces. Hoeveel invloed hebben Nika [Danilova, van Zola Jesus], Jamie [Stewart, van Xiu Xiu] en Yasmine [Kittles, van TEARIST] gehad op het eindproduct?

Freddy Ruppert: Ja, wat betreft het aandeel van de anderen aan beide albums, dat ging voornamelijk over de e-mail of instant messengers, met uitzondering van Yasmine’s deel dat in persoon werd opgenomen. Ik ben een extreme control freak met betrekking tot hoe Former Ghosts zich presenteert, de thema’s, de volgorde van de tracks, welke nummers het album halen, etc. etc. en ik schrijf zelf alle nummers. Over het algemeen ben ik een erg obsessief persoon en gelukkig (of niet) is dat ook de manier waarop ik muziek benader. Wat betreft de input op het eindproduct van de albums – het is allemaal gebaseerd op mijn beslissingen. Maar hun input en samenwerkingen op de nummers waarop ze meewerken zijn ontzettend belangrijk, en ze zijn ontzettend belangrijk voor mij om de definitieve staat van het album te bereiken.

Als je iedereen samen in een studio zou kunnen krijgen om het volgende album op te nemen, hoe zou dat het opnameproces beïnvloeden? Denk je dat je het zou prefereren boven de manier waarop je de eerste twee albums hebt opgenomen?

FR: Ik denk dat dit een heel interessant scenario zou zijn. Op de meest recente tour hebben Jamie en ik gepraat over de mogelijkheid om samen te komen om veel van de muziek in dezelfde ruimte op te nemen, maar we zullen moeten zien of dat ook echt gaat gebeuren gezien dat ook het plan was voor het laatste album. Maar iedereen heeft erg hectische schema’s. Ik denk dat, als we allemaal samen zouden zijn in dezelfde ruimte, dat het een meer traditioneel samenwerkingsalbum zou worden. Of het zou kunnen dat ik daar aankom met allerlei demos van de nummers voor het album en dat we dan van daaruit werken. Hoe dan ook, ik denk dat er veel meer input van de rest zou zijn. Ik denk dat het een geweldige ervaring zou zijn, maar ik ben niet zeker of het ook de beste manier zou zijn voor Former Ghosts, gezien er niet veel tijd is om over de nummers na te denken op de manier waarop ze nu gemaakt worden. Dus ik krijg Jamie’s opnames, en Nika’s opnames, neem Yasmine zelf op, en dat zijn dan de bestanden waar ik mee moet werken. Er is niets anders. Het zou niet hetzelfde zijn als we allemaal in een kamer waren en we over dingen na konden denken en konden zeggen van laten we dat stuk opnieuw en opnieuw opnemen. Op de huidige manier werkt het – het materiaal dat ik van hen krijg is al het materiaal dat ik heb -- samen mijn eigen materiaal -- en ik word geconfronteerd met dat idee en het gevoel van “oké, dit is alles waar ik het mee moet doen en ik moet het laten werken.”

Is er iemand met wie je nog graag zou willen samenwerken, levend of dood?

FR: Ik heb best veel vrienden met wie ik heel graag zou willen samenwerken omdat ik hun stemmen geweldig vind of omdat ik denk dat ze heel interessante stemmen hebben en dat het interessant zou zijn om te zien hoe hun stem in deze ruimte past. Ik ben vooral geïnteresseerd in samenwerken met vocalisten. Ik ben niet erg geïnteresseerd in muzikaal samenwerken met anderen omdat ik behoorlijk geobsedeerd ben met het creëren van de soundscape voor Former Ghosts. Maar een lijst van mijn droom-samenwerkingen die dood zijn of levend, maar bijna onmogelijk zijn om mee samen te werken omdat ze praktisch onbeschikbaar zijn: Nico, Chet Baker, Elvis Presley, Roy Orbison, Sade, Michael Gira, Taylor Swift, Morrissey, David Sylvian, R. Kelly, Siouxsie, Matt Berninger, Aaliyah, Björk, Liz Fraser, Eve Libertine… De lijst kent geen eind.

Na je eerste Europese tour afgelopen jaar met Parenthetical Girls heb je op je blog iets geschreven over een nieuw project met Zac Pennington [van Parenthetical Girls] en Gareth Campesinos!. Ik geloof dat het de naam ‘Crying’ kreeg. Hoe staat het daar inmiddels mee?

FR: Tot nu toe hebben we nog niets gedaan met Crying. Zac heeft een paar demos gemaakt die echt geweldig zijn. Ik kreeg het gewoon super druk met New Love en had geen tijd meer om aan iets voor Crying te werken. Maar ik denk dat ik in de komende maanden wel tijd zou moeten hebben om dit op de rails te krijgen. Fingers crossed.

Tijdens je optreden in de Luminaire in Londen in mei van dit jaar (dat overigens fenomenaal was), deed je een soort tap dans – bij gebrek aan een betere beschrijving – tijdens sommige nummers, maar tijdens je laatste optreden in Londen zag ik het niet terug. Als een fan van de tap dans (ook al ziet het er belachelijk uit wanneer ik het probeer na te doen), vroeg ik me af waar deze gebleven was?

FR: Haha! Dit is iets waar ik me niet echt van bewust ben. Ik denk dat het waarschijnlijk komt omdat ik op deze tour veel meer synth melodieën live moest spelen en ik ook veel meer dingen moest triggeren op de laptop. Tel daarbij de slechte fire wire kabels op en de problemen met de geluidskaart die de hele tour problemen veroorzaakten – en ik was heel ergens anders mee bezig wanneer ik daar stond tijdens deze tour en vrij druk. Dus het was waarschijnlijk iets waar ik me niet heel erg van bewust ben of ik het doe of niet. Het is er gewoon van nature, of het is er niet door externe omstandigheden.

Met betrekking tot de Luminaire, deze venue gaat aan het eind van dit jaar sluiten. Gezien het één van mijn favoriete venues in Londen is, vroeg ik me af wat jij van deze plek vond, ook al ben je er slechts een keer geweest?

FR: De Luminaire was geweldig. Die show was echt heel goed. Een fantastische venue met geweldig geluid, en erg vriendelijke medewerkers. Ook één van de enige venues waar ik ooit ben geweest die het lef hadden om gewoon op de muur te schrijven: “Stilte alstublieft. We zijn een live venue en geen pub. Als je hier bent om te kletsen met je vrienden wanneer de bands spelen, dan ben je hier verkeerd.” So fucking good. Ik zou willen dat meer venues deze houding of dit beleid hadden. Ze zullen gemist worden.

Hoe was het om tijdens de laatste tour met bijna de hele Former Ghosts line-up samen te zijn?

FR: Het was erg cool. De set leek zich ook meer en meer te ontwikkelen tijdens de tour. Het was leuk om dat mee te maken – dat dingen meer en meer veranderden hoe meer we ze speelden en voor ons om langer en langer samen op het podium te staan. Nika en Jamie zijn beide personen waarmee ik een erg hechte vriendschap heb en die er voor me geweest zijn tijdens some really heavy shit. Personen die ik ook respecteer en waar ik muzikaal naar opkijk; het was echt geweldig om een busje met hen te delen en in hun buurt te zijn tijdens die periode. Dat maakt het meer tot een gedeelde ervaring met vrienden dan een tour.

Hoe is de Elvis-op-zijn-vrije-dag video voor ‘Taurean Nature’ tot stand gekomen?

FR: Mijn vriend Amir heeft de video geregisseerd, net als de ‘Hold On’ video. We zijn beide grote Elvis fans en hebben het erover gehad om een soort van Elvis video te doen zodra we de kans kregen. Hij pakte het groots aan en ging veel naar de Universal Studios en huurde dat belachelijke Elvis pak dat Don Johnson droeg in de jaren ’80 voor een of andere film waarin hij een Elvis impersonator speelde. Hij moest een belachelijk bedrag aan borg betalen om het pak te huren, en het ging dus de hele tijd van “oké, zorg dat het niet scheurt, mors er geen aardbeien melk op.” Ik denk dat er tot nu toe een soort thema door de meeste Former Ghosts videos loopt, en dat het meestal een soort van zelfkastijding is.

Is het toeval dat er in al je video’s een fles whisky lijkt voor te komen?

FR: Zeker geen toeval.

Ik heb gehoord dat je al begonnen bent aan album nummer 3. Hoe staat dat ervoor?

FR: Ja, album number drie staat op de planning. Ik kan nog niet echt zeggen waar het naar toe gaat of hoe het uiteindelijk zal klinken. Ik ben momenteel geobsedeerd met kleine geluiden, zachte geluiden, uitgerekte spaarzame arrangementen, veel spanning zonder een cathartic release, geen beats of drums maar ritmes die ontstaan uit texturen, vastzitten in een LAT-relatie, maar ik ben ook geobsedeerd met de relatie tussen Ted Hughes/Sylvia Plath. Ik kijk vooral uit om te zien hoe Yasmine’s stem zal passen in deze muzikale setting. Ik ben ook begonnen met het mixen, beats maken, en met het producen van andere bands. Dat plus de muzikale projecten van anderen nemen veel van m’n vrije tijd in beslag.

Met dank aan Freddy Ruppert, en This Is Fake DIY en Kyle Ellison voor het regelen van het interview.

(Editors note: In het teken van literaire educatie, en gothic/romantic stories, hier in het kort het liefdesverhaal van Sylvia Plath en Ted Hughes: De eerste meeting ging als volgt. Tijdens een launch party kwam Plath voor het eerst Ted Hughes tegen. Ze dacht, wow, wat een dashing man. Love at first sight, so to speak. En dus dacht ze, met het oog op mijn toekomstig geluk, nu is het moment om assertief te zijn. Dus het was zij die op Ted Hughes afliep. Ze kwam iets dichterbij, leunde naar voren, en hapte een stuk uit Ted Hughes wang. Het werkte, want vier maanden later trouwden ze. Dat verzekerde niet echt haar toekomstig geluk, want in old school fashion stopte ze op dertigjarige leeftijd haar hoofd in de oven en pleegde ze zelfmoord terwijl haar twee kinderen aan het slapen waren.)