zaterdag 28 februari 2009

Dingen die opvielen in de week van 21 t/m 27 feb

Hip-hop bekendheid meest waarschijnlijk je aan het dansen te krijgen: Kanye West met zijn lekken van nieuw YYYs nummer. Go Kanye!

Hip-hop bekendheid meest waarschijnlijk jouw goudvis op te eten: Chris Brown
Vis die Chris Brown mag opeten (of de lelijkste nieuwe vissoort van de week): histiophryne psychedelica

En hier is iemand die zijn zoon gaat onterven (of vader die meest waarschijnlijk zijn zoon over de knie gaat leggen): Hans Nijland (na PSV – Groningen)

En nu een balloze uitspraak, die in 1999 wel elke voorpagina had gehaald: “You commie, homo-loving sons of guns.”- Sean Penn tijdens de Oscars afgelopen zondag. 1999 het jaar waarin Elia Kazan de Oscar kreeg voor zijn oeuvre.

Persoonlijke yay moment van de week: Het gat voor mijn deur dat eindelijk dicht is (Don’t ask…)

Realisatie van de week (of waarom Fabchannel door internationale media wordt gevolgd en 3voor12 niet): of Montreal concert wel nog te zien op Fabchannel, niet op 3voor12.

It Hugs Back voorprogramma Holy Fuck op Europese tour

De jonge band It Hugs Back uit Kent zal Holy Fuck vergezellen op diens Europese tour. Dit zal voor het eerst gebeuren op 20 april, als beide bands Doornroosje in Nijmegen aan zullen doen. IKRS zal hiervan verslag doen, en als je vervolgens overstag bent kan je de dag erop ze in de Melkweg gaan bewonderen, waar ze ook geprogrammeerd staan. Voor de Noorderlingen onder ons is op 22 april de Vera een optie. Een legio andere dat zullen volgens, inclusief langdurige verblijven in Duitsland en Engeland. Als voorprogramma zullen ze waarschijnlijk nummers van hun debuutalbum spelen, Inside Your Guitar. En nee, dit klinkt niet als Holy Fuck. Volgens de eigen site maakt de band “soft-centered dream pop”, en doet dit sinds 2006.

Holy Fuck speelt echter geen soft-centered dream pop. IKRS zag de band al in het zonnetje op Lowlands, waar de band zijn electro nummers speelde. Het is niet altijd uber dansbaar, soms is er een lichtelijk experimentele touch, maar met ‘Milkshake’, ‘Super Inuit’, en ‘Lovely Allen’ heeft de band enkele heerlijke tracks klaar staan voor ieders live plezier. Volgens mij zijn voor alle concerten nog kaarten verkrijgbaar, en de prijs in ieder geval voor het concert in Doornroosje is 12 euro.


Dirty Projectors komt met nieuw album

De band, die voor het Hot Red Organization compilatie album nog met voormalig Talking Heads’ lid David Byrne een track in elkaar vogelde, komt met een nieuw album. Dit album zal Bitte Orca heten, en zal op 9 juni uitkomen. Hiermee zal de band hun debuut maken op Domino Records, waar ze tegenwoordig bijzitten.

We hoeven echter niet te wachten tot 9 juni om nieuw materiaal van de band te horen. Op 21 april zal de band een single uitbrengen, en deze zal onder de naam gaan van ‘Stillness is the Move’. Dit nummer zal ook komen te staan op het nieuwe album. Hij zal beschikbaar worden gesteld als 12” en voor download. De band, zoals velen, maakt zich op om een aantal gigs te doen op het Texaanse SXSW festival. De band heeft een aantal live toevoegingen gedaan, zo zullen Haley Dekle en Nat Baldwin mee komen op tour. Een tour die ook Engeland zal aandoen, dus ik neem aan dat de heren programmeurs druk bezig zijn om ze over te halen voor een algehele Europese tour, no?

Tracklist:
01 "Cannibal Resource"

02 "Temecula Sunrise"
03 "The Bride"
04 "Stillness Is The Move"
05 "Two Doves"
06 "Useful Chamber"
07 "No Intention"
08 "Remade Horizon"
09 "Fluorescent Half Dome"

Blur bevestigt zichzelf voor Glastonbury

Damon Albarn heeft Blur bevestigt voor het Glastonbury festival. En passant deelde hij mede dat de band vorig jaar al was gevraagd, maar toen weigerde. Nu zal de band van Albarn en Coxon er dus wel staan. Dat duo wist zich eerder deze week al in de kijker te spelen door op de NME Awards een duo versie te doen van hun track ‘This Is A Low’ van het Parklife album.

Dit is ook een positieve mededeling voor de Nederlandse fans. Niet alleen omdat het er dus steeds meer op gaat lijken dat de Brit-Pop hoogvliegers een volledige festival tour gaan afleggen deze zomer, maar vooral omdat de BBC altijd uitgebreid verslag doet van Glastonbury. Dit zal dus betekenen dat hoogstwaarschijnlijk een registratie van het concert mooi op ieders televisietje zal komen, mits je BBC kan ontvangen uiteraard.

Muziek nieuws februari

Al het muziek nieuws dat hier op de site heeft gestaan van de maand februari bijeen.
28 feb:
It Hugs Back voorprogramma Holy Fuck op Europese tour
Blur bevestigt zichzelf voor Glastonbury
Dirty Projectors komt met nieuw album


27 feb:
Phoenix komt met nieuwe track, nieuw album


26 feb:
Cats in Paris verliest lid
Samengaan Ticketmaster en Live Nation stuit op de senaat


24 feb:
It's Blitz van Yeah Yeah Yeahs lekt
Bruce Springsteen headliner Glastonbury

21 feb:
Nieuwe album Patrick Wolf heet The Bachelor


20 feb:
Little Boots klaar met opnemen album
Conor Oberst & the Mystic Valley Band komt met nieuw album

19 feb:
Modeselektor en Apparat gaan wederom samenwerken


18 feb:
‘No You Girls’ nieuwe single van Franz Ferdinand
Nummer van Yeah Yeah Yeahs lekt


17 feb:
Brand in Paradiso zorgt voor afzegging Europese tour Gang Gang Dance
Concert Franz Ferdinand uitgesteld

14 feb:
Veckatimest naam album Grizzly Bear

13 feb:
Album cover van nieuw Yeah Yeah Yeahs album bekend
Informatie over nieuw album Sonic Youth


12 feb:
Santogold wordt Santigold
Gig of Montreal op 3voor12 tv


11 feb:
Franz Ferdinand in gesprek met Craig Ferguson
War Child compilatie album te luisteren op MySpace

10 feb:
Debuutalbum Bombay Bicycle Club in juni
Nieuwe Pet Shop Boys single uit op 16 maart


08 feb:
Eerste namen London Calling, Lowlands bekend
Minnaars geeft gratis EP weg
Nieuw album Mew in juni uit

04 feb:
Beck en Sonic Youth maken split single
Art Brut versus Satan


03 feb:
Mystery Jets vindt onderdak bij label Rough Trade
2ManyDjs komt met nieuw album
Album The Juan MacLean uit in April

vrijdag 27 februari 2009

Phoenix komt met nieuwe track, nieuw album

De Franse band Phoenix heeft onlangs een nieuwe track beschikbaar gesteld om te downloaden. Deze is verkrijgbaar op de site van de band, wearephoenix.com. Dit nummer heet 1901.

Meer nieuwe nummers zullen staan op het in mei uitkomende album van de band. Dit album zal Wolfgang Amadeus Phoenix heten, en zal de opvolger zijn van het in 2006 uitgekomen It’s Never Been Like That. Dit album zal mede geproduceerd worden door Philippe Zdar van het dance duo Cassius. Dit album zal de eerste keer zijn dat de band zonder het label Astralwerks werkt.

Tracklist:
01 Lisztomania0

2 1901
03 Fences
04 Love Like A Sunset Pt. 1
05 Love Like A Sunset Pt. 2
06 Lasso
07 Rome
08 Countdown
09 Girlfriend
10 Armistice

donderdag 26 februari 2009

Samengaan Ticketmaster en Live Nation stuit op de senaat

Okay, ten eerste, de senaat kan niet een samengaan voorkomen, want daar gaan ze niet over. Ten tweede, wie het niet heeft gevolgd, Ticketmaster en Live Nation willen samengaan. Ticketmaster is iedereen wel bekend, want daar hebben we in Nederland ook mee te maken, en Live Nation is een andere grote speler in dezelfde markt in Amerika. Het samengaan wordt door veel mensen met Argus ogen bekeken, want iedereen is bang dat de prijzen (nog) harder omhoog zullen gaan. Voor wie de laatste tijd geen tickets heeft gekocht, servicekosten gaan door het dak, met ruim vier euro per kaartje.

Ticketmaster heeft zich ook in Amerika niet populair gemaakt. Wat te denken van mensen die kaartjes voor Springsteen wilden kopen en, via de officiële Ticketmaster site, meteen naar een soort van veilingsite voor kaartjes werden doorgestuurd, waar de kaartjes veel duurder waren. Sommige mensen zijn zelfs bang dat dit de toekomst gaat worden, dus dat het niet meer gaat om wie het snelst een kaartje heeft, maar wie er het meest voor wil neerleggen.

Maar terug naar de feiten, want in een verhoor in de senaat spraken een aantal senatoren hun afkeuring uit over het samengaan, want dit zou zorgen voor een monopoly positie (zwaait naar mevrouw Neelie Kroes). Het is interessant om te kijken wat hier uitkomt, want als die twee bij elkaar komen dan zou dat misschien ook wel effect kunnen hebben op Europese ticket verkoop.

Cats in Paris verliest lid

Keyboard speelster Sara Beard verlaat Cats in Paris, een band die in de afgelopen maanden nogal wat blog tijd in bezit nam. De band zal nu verdergaan als trio, en zal ook geen shows afzeggen. Niet dat dat voor ons uitmaakt, want hier stonden toch geen shows op het programma.

Op hun blog geeft Ben aan dat Sara er minder plezier aan beleefde dan eerst, en dat ze zich wil concentreren op haar master in vertalen. Blijkbaar had ze daarnaast nog een baan ook, dus niet iemand die teveel in haar bed ligt blijkbaar. Tevens schijnt ze goed te kunnen bowlen, gelukkig maar. Of ze is goed in cricket, want daar heb je ook bowlers. Overigens die twee bij elkaar vormen het antwoord op de vraag welke sporten Studio Sport wegens gebrek aan belangstelling nooit uitzendt.

dinsdag 24 februari 2009

It’s Blitz van Yeah Yeah Yeahs lekt

Het nieuwe album van de Yeah Yeah Yeahs is gelekt. Dat album, dat It’s Blitz heet, zal op 13 april uitkomen, maar heeft zijn weg naar het internet al gevonden. Eerder doemde eerste track ‘Zero’ al op. Vervolgens lijkt het alsof de Yeah Yeah Yeahs het heft in eigen handen namen enigszins, misschien een algeheel lek voorziend, want ik neem aan dat Kanye West niet opeens spontaan Yeah Yeah Yeahs tracks gaat lekken. En dat deed hij wel, want op zijn blog doemde het nummer ‘Heads Will Roll’ op. Die andere gelekte track, ‘Zero’, zal de eerste single zijn en op 6 april uitkomen.

De nieuwe tracks geven een nieuwe, meer synth-achtige, richting aan. Op het door Kanye West gelekte nummer zingt Karen O ook “Off off off with your head, dance dance dance ‘till your dead.” Met Franz Ferdinand en de Yeah Yeah Yeahs lijkt het wel alsof bands die zich succesvol willen hervinden een disco route moeten gaan. De nieuwe tracks klinken dan, voor mij persoonlijk, ook zeer lekker. Het album werd geproduceerd door Dave Sitek en Nick Launay. De band zal op 29 april in Paradiso staan, voor het magere sommetje van 18 euro. Dat, uiteraard, exclusief de grijpgrage handjes van Ticketmaster en hun bizar hoge service kosten.

Tracklist:

Zero 4:25
Heads Will Roll 3:41
Soft Shock 3:53
Skeletons' 5:02
Dull Life 4:08
Shame and Fortune 3:31
Runaway 5:13
Dragon Queen 4:02
Hysteric 3:50
Little Shadow 3:57

Bruce Springsteen headliner Glastonbury

“The Boss” zal de headliner zijn voor het aankomende Glastonbury festival. Dat maakten officials van het festival bekend. Bruce Springsteen, 59 jaar, zal op het vermaarde festival zijn kunsten mogen vertonen op het grootste podium. Vorig jaar waren de headliners Kings of Leon, Jay-Z, en The Verve. Nu is er dus gekozen voor de oude garde. Het festival is nu al uitverkocht. Je zou denken bizar, maar misschien heeft het wel te maken met een trend, want de vroege vogels tickets van Lowlands zijn inmiddels ook al weg.

Is Springsteen een goede headliner? Naar verluid komt Reading met Arctic Monkeys en Kings of Leon (hoewel een sterk gerucht Radiohead is als andere headliner, maar dat terzijde). Naast dat die bands elk jaar, of om het jaar, wel festivals aandoen naast club tours, is dit wel een erg saaie keuze. Als je die bands nog niet gezien hebt dan is dat waarschijnlijk omdat je ze niet wil zien. Om het jaar zijn ze wel ergens in Engeland headliner. Bruce Spingsteen is iemand die je niet altijd op festivals ziet, en waar niet alle festivalgangers direct naar een solo gig van zouden gaan. En natuurlijk, “The Boss” is één van de grotere artiesten op dit aardbolletje van ons.

maandag 23 februari 2009

Nummers van de week- 15 t/m 21 feb

De nummers van de week bestaan uit een willekeurige greep van nieuwe nummers die mijn oren hebben gevonden. Bijvoorbeeld nieuwe nummers live gespeeld, remixes, nieuwe singles, of willekeurige tracks van nieuwe of aankomende albums. Dit laatste wordt dan bepaald via de shuffle knop, dus compleet random. Is het representatief? Niet altijd, indicatief misschien al iets meer. Een snel, willekeurig kijkje in wat nieuw is of wat er aankomt.

Track van de week:

Heads Will Roll- Yeah Yeah Yeahs

Het eerder gelekte ‘Zero’, de openings track van het nieuwe album van de band, gaf al de richting aan. Synthy. En ‘Heads Will Roll’ volgt. De drum vormt eigenlijk een soort van beat, terwijl Nick Zinner op synth zorgt voor een soort van New Wave laag. Halverwege worden er nog wat electro stukjes aan toegevoegd. Over dit alles zingt natuurlijk Karen O, die het nummer na een rustige, sferische synth intro al begint met “Off with your head, dance ‘till your dead. Heads will roll, heads will roll, heads will roll on the floor. “ Daarna komt Chase met de drums. Hier is de anticipatie op het album alleen maar gegroeid. Hoewel het geen snel nummer is, is het toch best een redelijke club track. Iedereen al kaartjes voor dat concert in april?

Finish Line- Fanfarlo
De Londenaren van Fanfarlo komen dit jaar met het album Reservoir, waarvan dit het op één na laatste nummer is. Het is een beetje folky, en de opbouw is van een rustig, redelijk vrolijk klinkend deuntje naar een veel meer gelaagde orchestratie, die rond de minuut de kop op komt steken en vervolgens steeds maar uitbreidt met steeds meer instrumenten. Dit wordt onderbroken op een gegeven moment voor een reeks handgeklap ondersteund door gitaren, om vervolgens weer rustiger aan te doen en het dan wederom op te bouwen. Netjes uitgevoerd, degelijk, maar niet echt iets wat beklijfd. Maar goed, wat wil je van een late track op een album. Erg vernieuwend of echt verfrissend klinkt de band op dit nummer ook niet echt.

Solid Gold- The Golden Filter
Disco, disco, disco. Een steeds terugkerend synth lijntje dat, wanneer het ophoudt, mooi wordt aangevuld door de mooi getimede percussieslag. En then we’re gonna do it all over again. Dan komen de dromerige, vrouwelijke vocalen over “follow the golden fox, through the golden dawn”. Dus als de stem an sich nog niet dromerig genoeg was, dan wordt het in ieder geval ondersteund door de tekst. Heerlijk dansbaar en catchy, deze New Yorkers kennen de dansvloer.

If I Know You- The Presets (Heartbreak remix)
De heren bij Modular waren zo goed om deze remix gratis aan te bieden als download. Heartbreak is twee Londenaren die bekend staan om hun italo house nummers en remixes. En ze maakten dus ook een remix voor deze recent uitgekomen single. Waar de single op zichzelf een beetje een slow burner is, zorgen de heren met hun tribal invloeden en house take op het nummer toch voor een acceptabele club track. Waar de originele track omvalt in de melancholiek met die stem, houden hier de melancholie en de house elkaar beter in evenwicht. Heartbreak is het voorprogramma van Friendly Fires tijdens de Melkweg show.

Obsessions- Marina and the Diamonds
Wat is dat toch met die vrouwelijke singer/songwriters? Waar een aantal getalenteerde, arty heren hun kunsten op fijne manieren vertonen, lukt dat de vrouwen maar mondjesmaat. Ook in deze single is weer van alles gaande waarvan je je afvraagt waarom. Zo pakt ze per woord een andere toon, en waarom is het toch dat mannen wel een zin in één keer vloeiend kunnen zingen, en vrouwen niet? Of nou ja, vrouwen kunnen het wel, maar kiezen die staccato delivery die stiekem irritant is. De teksten, over eigenlijk de anxieties en de neuroses van jong zijn met als thema dat het bij elkaar houdt, natuurlijk, de liefde. Naast wat aardige observaties, en naast dat qua muziek het constant varieert, is dit verder een minder nummer.

zaterdag 21 februari 2009

Iedereen kan dansen volgens en op We Have Band

Live recensie- We Have Band @ kleine zaal Paradiso

Twee nachten als afterparty van Bloc Party in de kleine zaal Paradiso. Dat is geen slechte positie om beslag op te leggen. We Have Band was de gelukkige. Het trio uit Engeland, bestaande uit Thomas, Dede, en Darren, werd overbodig verklaard bij een muzieklabel, en begonnen toen maar een band. En niet zonder succes. De band kreeg al enige blog hype enkele maanden terug- hier bij IKRS tipten we de band als ones to watch voor 2009- en de band kon ook een nummer kwijt op de vorig jaar uitgekomen Kitsuné compilatie, die in hoge achting wordt gehouden. Voordat ze meerdere data op het Texaanse SXSW festival gaan doen, mochten ze dus het afdansen verzorgen voor alle Bloc Party fans, en de enkelingen gekomen speciaal voor deze band.

Die enkelingen stonden in hun goed recht, want het trio speelde fantastisch. De dansbare mix van synths, bas, en halve percussie werkt wonderlijk goed. Het ene catchy nummer na het andere komt uit de speakers. De drie delen de vocalen, wat een leuk samenspel oplevert. Verder is vooral Darren actief bezig. Met blote voeten danst hij over zijn tapijtje terwijl hij en passant nog even de percussie en veel van de vocalen op zich neemt. Niet alleen dat, zijn goede stemming is van zijn gezicht af te lezen. De andere zijn wat serieuzer bezig, maar tussen de nummers door lijken ook zij blij te zijn met de reactie van de kleine Paradiso zaal.

Die reactie, positief en aan de voorkant wordt wat afgedanst, dwingen ze dan ook zelf af. Misschien dat het tweede nummer iets zwakker is, en misschien dat met een lichte aanpassing aan sommige beats de nummers nog makkelijker zouden zijn om op te dansen, maar dat zijn maar lichte puntjes waar een beginnende band nog alle tijd voor heeft om die glad te strijken. Misschien nog extra live uitbreidingen van de nummers erbij. Maar eigenlijk, zeker voor zo’n jonge band, klinkt het allemaal ongelofelijk strak, alsof ze nooit iets anders hebben gedaan. Alleen hun jeugdig enthousiasme verraadt dat. Gestroomlijnde versies worden gespeeld van de nummers op MySpace, de single ‘Oh’, en nog een aantal niet openbaar gemaakte nummers.

‘Oh’ is de eerste single van de band, en is zeker catchy. Het is wat hoekiger dan het meeste wat de band voortbrengt. ‘Hear It In The Cans’ stond op de kitsuné compilatie, en is een snel nummer dat laag voor laag wordt opgebouwd totdat na een halve minuut de riff erbij komt, en na drie kwart minuut als laatste laag de vocalen. Doordat ze alle drie de vocalen doen is er vaak sprake van call-and-response, of als de ander net is afgelopen komt er meteen een nieuwe vocale laag die de leegte opvult. Zo krijgen de nummers slim steeds nieuwe stukken aangeleverd. ‘You Came Out’ is een track op MySpace, en het vrouwelijke deel van de band pakt hier een groot deel van de vocalen als ze zingt “You can dance, so just show them!”.

Naast die tracks komt de band ook met een zeer goede cover van ‘West End Girls’ van de Pet Shop Boys, die live zowaar nog indrukwekkender en beter dansbaar is. De andere tracks, waarvan ik de namen niet kan achterhalen, doen weinig voor deze nummers onder. Wat dus zoveel wil zeggen dat de drie een goed idee hebben van hoe je een goed nummer moet maken, en niet bij toeval een paar leuke riedeltjes ergens gevonden hebben. Vooral de afsluitende track is een dansfestijn van jewelste.

Als je een band hebt getipt en je ziet ze daarna voor het eerst live, is het stiekem toch spannend of ze wel aan je verwachtingen voldoen, of dat je de eerste correcties al weer moet schrijven. Maar niet alleen ik ben denk ik een fan geworden, de rest van de zaal ook. Het trio speelde een sprankelende set met geweldige nummers, en zonder teveel superlatieven te willen gebruiken heb ik toch maar weinig nieuwe, Engelse bands gezien het laatste half jaar die ik zoveel potentie toedicht. Niet op Lowlands, niet op het speciaal daarvoor gemaakte London Calling festival, en ook niet solo gigs in kleine zaaltjes: deze band heeft in Paradiso laten zien waarom blogland aandacht voor ze had. Catch deze band als je ook maar een beetje van dansen en een leuke tijd hebben houdt.

Dingen die opvielen in de week van 14 t/m 20 feb

Cover art meest waarschijnlijk tot downloaden aanzettend: Mstrkrft- Fist of God. Je vraagt je af wie wil dit als hoes over zijn werk, en, belangrijker, komt het ook in lila?

De vloek van ouder worden (of hoe meer reservering in je uitspraken te brengen wanneer je niet meer op de hoogte bent): Ouder worden is zwaar. Giel Beelen op De Wereld Draait Door, over het lekkende album van U2, was stellig in zijn overtuiging dat als je de nieuwe U2 nog niet had je hem die avond niet meer ging vinden hoor, want die links zijn er allemaal natuurlijk al afgehaald. Raad eens wat IKRS op de eerste blog vond zonder te zoeken…

Concertzaal meest waarschijnlijk om je Europese tour om zeep te helpen: Paradiso.

Meisjes kunnen toch niet drummen? (of waarom de NOS geen muzieknieuws meer moet verslaan): De NOS plaatste het heugelijke nieuws dat The White Stripes weer gingen optreden, en dat na die absentie van drummer Jack…

Top drie redenen om de massa niet te laten stemmen: 1. Clocks van Coldplay. 2. Viva La Vida van Coldplay. 3. Kryptonite van 3 Doors Down. Eigenlijk hadden we hier een top 90 van kunnen maken, want 90% van de top 100 van de jaren 00 van 3FM is bagger.

Persoonlijk “yay” moment van de week: Ongegeneerd dansen op We Have Band in de bovenzaal Paradiso.

Album Patrick Wolf heet The Bachelor

Waar eerst nog werd gedacht dat het aankomende album van Patrick Wolf Battle zou gaan heten, nu is dat verandert naar The Bachelor. Van één kant wel logisch, want het eerste deel van de opus die Wolf heeft gemaakt was opgenomen toen hij single was, en de tweede toen hij een relatie kreeg. Dat tweede gedeelte zal The Conqueror gaan heten (waarschijnlijk zoiets dat hij zijn liefde heeft verovert) en zal in 2010 uitkomen. Gezamenlijk zullen de twee albums wel te boek staan als Battle. Het eerste album zal op 1 juni uitkomen.

De tracklist:
1. Kriegsspiel (Wargames)

2. Hard Times
3. Oblivion
4. The Bachelor
5. Damaris
6. Thickets
7. Count Of Casualty
8. Who Will?
9. Vulture
10. Blackdown
11. The Sun Is Often Out
12. Theseus
13. Battle
14. The Messenger

vrijdag 20 februari 2009

Conor Oberst & the Mystic Valley Band komt met nieuw album

Dat Conor Oberst snel werkt wist iedereen al. Zijn output is bizar te noemen, regelmatig albums uitbrengend met zijn band Bright Eyes of in recentere jaren ook met zijn Mystic Valley Band. En met die laatste komt hij dit jaar weer met een nieuw album. Op vijf mei zal Outer South uitkomen. De Mystic Valley Band bestaat uit Taylor Hollingsworth, Nik Freitas, Macey Taylor, Nathaniel Walcott and Jason Boesel.

Het album zal uitkomen via het label Merge. De nummers waren opgenomen in de Sonic Ranch Studios in El Paso, Texas. Dit was gedaan in november, en in mei zal het album dus het daglicht zien. Het album zal zestien tracks bevatten, waaronder het nummer ‘Nikorette’, wat de band live speelde tijdens een optreden bij Conan O’Brien. De band zal onder andere optreden tijdens het aankomende Coachella festival in april.

Little Boots klaar met opnemen album

Little Boots heeft de laatste dag van de opnames voor haar debuutalbum erop zitten. Ze was aan het werk in Brighton aan het album dat later dit jaar nog uit zal komen. Zelf is ze er in ieder geval enthousiast over. Hoewel het opnemen van het album een paar mindere momentjes had vond ze het over het algemeen een geweldige ervaring. Ze schreef zelfs: “I'm just so in love with songwriting and melodies sometimes I can't even breathe...ok sorry enough hippy crap. But yeh." Het album wordt geproduceerd door Greg Kurstin, de mannelijke helft van het duo The Bird and the Bee, wiens album we recentelijk hebben recenseerd.

donderdag 19 februari 2009

Modeselektor en Apparat gaan wederom samenwerken

Modeselektor en Apparat zullen wederom samenwerken, ditmaal voor een album. Eerder brachten de drie heren samen al een EP uit onder de noemer Moderat. Nu zal er dus een volledig album volgen. Modeselektor bestaat uit de heren Gernot Bronsert en Sebastain Sza, en Sascha Ring is Apparat. Hij heeft ook twee albums samen gemaakt met Ellen Allien, met name bekend vanwege Orchestra of Bubbles. Samen waren de drie heren dus verantwoordelijk voor de EP Auf Kosten Der Gesundheit. Het album zal op 20 april uitkomen op het label Bpitch Control.

De totstandkoming was vrij bizar. De heren van Modeselektor waren met hun kindjes naar een zwembad toen ze Ring tegenkwamen, omringd door drie vrouwen. De drie begonnen te praten, en dat leidde tot het huren van tijd in de Hansa Studios in Berlijn, waar Bowie zijn Heroes album opnam. Het zal niet een volledig instrumentaal album worden, want toen ze in die studio aan het opnemen waren liep Dellé, vocalist van het Duitse Seeed, de ruimte binnen. Dat was nou handig.

Het album zal worden voorafgegaan door de single ‘Rusty Nails’, met remixes van onder andere Booka Shade.


woensdag 18 februari 2009

‘No You Girls’ nieuwe single van Franz Ferdinand

De heren van Franz Ferdinand komen met een nieuwe single. Dit zal ‘No You Girls’ worden, natuurlijk afkomend van het heerlijke album Tonight: Franz Ferdinand. De single zal op 6 april uitkomen via het vaste label van Franz Ferdinand, Domino. De single zal vergezeld worden door een drietal remixes. Deze zullen worden gemaakt door Vince Clarke, Noze, en John Disco.

Zoals eerder op deze site al vermeld is het concert van Franz Ferdinand in Paradiso verplaatst van maart naar mei. We zullen dus moeten wachten tot 11 mei voordat we de aankomende single weer live kunnen horen.

Nummer van Yeah Yeah Yeahs lekt

Het kon natuurlijk niet lang duren voordat er iets zou lekken van het nieuwe album van de Yeah Yeah Yeahs. Dat album, uit in april en hetend It’s Blitz, is één van de meest in het oog springende releases van dit jaar. De band uit Amerika wordt gefront door Karen O, en bestaat verder uit drummer Brian Chase, en gitarist Nick Zinner.

Hoewel, gitarist, in dit nieuwe nummer staat de heer Zinner vooral achter de synth zo te horen. De transformatie van Fever to Tell naar Show Your Bones verraadde al dat de band niet bang is om voor het avontuur te kiezen. Na Show Your Bones kwam dan weer Is Is, wat veel ruiger was dan alles wat op Show Your Bones stond. En nu dit nummer, ‘Zero’, wat zeer synthy is. Het is meer pop, met Karen O’s aparte stem erover. Je kan het nummer hier luisteren: http://www.box.net/shared/static/euguasuvla.mp3 Het is overigens lage kwaliteit. Ik hou er wel van, maar ik hou ook van de ruige sound van Is Is. Waarschijnlijk hou ik gewoon van de band dan. Maar ik vind dit zeer interessant, en het verhoogt alleen maar mijn interesse in het album

Overigens zal de band in april ook nog Nederland aandoen. Aankomende zaterdag zullen de kaartjes in de verkoop gaan voor hun concert op 29 april in Paradiso.

dinsdag 17 februari 2009

Album The Bird and the Bee zoet en dromerig

Album Recensie- Ray Guns Are Not Just The Future van The Bird and the Bee

Inara George en Greg Kurstin vormen samen het duo achter The Bird and the Bee De eerste was gevraagd om te werken aan het debuut soloalbum van de laatste, en van daaruit is deze samenwerking ontstaan. Dit leidde in 2007 tot het verschijnen van het debuutalbum van The Bird and The Bee, genaamd The Bird and the Bee. Tegen die tijd hadden ze al een hitje met ‘Fucking Boyfriend’, een nummer dat ook stond op de eerste EP van het duo, Again and Again and Again and Again. Een dance remix hiervan was de favoriet van DJs rond die tijd. Twee jaar na het debuutalbum komt nu het tweede album, getiteld Ray Guns Are Not Just The Future, uit. Wederom op het label Blue Note Records.

Dit album begint met ‘Fanfare’, een soort misplaatste epiloog. Na deze halve minuut begint het album pas echt, met ‘My Love’. Handgeklap is bijna het eerste wat je hoort. De stem van George is dromerig, een beetje detached soms. Maar, en zeker ook in dit nummer, fragiel, zoals dromers vaak zijn. In het refrein zingt ze: “Hey boy won’t you take me out tonight / I’m not afraid of all the reasons we shouldn’t try.” Een tikkeltje dromerig en naïef, maar ook schattig en onschuldig haast. Het is een atmosfeer die vaker terugkomt. “All of the things you provoked in me / I’ll always love you,” zingt ze op ‘Diamond Dave’, het volgend nummer.

Instrumentaal wordt vaak gekozen voor een nadruk op een lichte beat of een piano riedeltje, met daarnaast allerlei extra’s. Het is een beetje licht dansbaar, soms een beetje dromerig om nog meer de nadruk te leggen op de stem van Inara George. Iets later wordt het iets meer poppy, zeker bij het aanstekelijke en vrolijk makende ‘Love Letter To Japan’. Voordat dat nummer komt is er eerst het veel dromerigere en zweverigere ‘Ray gun’, waar ook de titel van het album vandaan komt. “Now ray guns are not only just the future,” zingt ze. Direct gezien lijkt het een aanklacht tegen het gebruik van “ray guns” door de politie wat vorig jaar in het nieuws was (naar mijn herinnering). Indirect natuurlijk dat wat altijd voor toekomst wordt gezien, soms werkelijkheid wordt. Jules Verne en al zijn “voorspellingen” als onderzeeboten, het de ruimte ingaan: ooit was het “toekomst”, en nu is het dus niet alleen nog maar toekomst, maar werkelijkheid. Of, in het geval van de positieve voorbeelden uiteraard, verleden tijd. George zingt in het refrein: “Will someone come and save my life / I’m caught under the weight of this doggone life / I want a pretty little life.”

Naast dat soort observaties is de toon vooral lieflijk en dromerig. Eigenlijk in dat nummer, ‘Raygun’ ook. Als je de woorden “pretty” en “little” neemt, dat zijn toch vaak termen van affectie en schattigheid zijn. Baby’s worden vaak aangeduid hiermee (met de aantekening dat baby’s lelijk zijn en huilen… Overigens heet een track op het album ook Baby). ‘Love Letter to Japan’ borduurt hier op voort, met een zeer poppy begeleiding is het heerlijk zoet en vrolijk. Voor sommige misschien wel een beetje te. Als je er een beetje tegen kan, dan zou je zomaar met een smile on your face mee kunnen bewegen op het aanstekelijke deuntje. Als je kijkt naar het gebruik van woorden, ook hier weer zo’n term als “dearest”. Het zijn zeer zachte, vrouwelijke, esthetische termen. Je zou hetzelfde kunnen zeggen over de titel ‘Polite Dance Song’. In dat nummer is de ondeugendste zin van het hele album: “I try to be as coy as I can / but I want to see your naughty bit.”

Voor sommigen zal het allemaal een beetje te vrolijk en dromerig zijn. Daarentegen is de begeleiding ook zeker catchy en passend. Met ‘Love Letter to Japan’ heeft het ’t glazuurmoment van het jaar, en ‘You’re A Cold’ met vaudeville pianodeuntje transporteert je haast naar de jaren twintig. Sowieso is dat iets wat het album wel oproept, een soort Parijs in de jaren 60 voor de beau monde. Vrouwen met bobby kapsel in mantelpakjes. Of, voor de filmliefhebbers, Audrey Tautou in een film van Jeunet (Amélie, Un Long Dimanche de Fiançailles), wat misschien zelfs de beste beschrijving is. Baanbrekend is het niet. Maar het is wel fijn dromerig en lekker luisterbaar, met zowaar wat pop momentjes ingevoegd. Vrolijk makend enerzijds, zweverig anderzijds, dat zijn de kwaliteiten van het album waar je dan wel van moet houden.

Concert Franz Ferdinand uitgesteld

Paradiso lijkt de laatste tijd wel onder een vloek te liggen. Naast al eerder uitgestelde concerten van Deerhunter en Junior Boys, is nu ook Franz Ferdinand aan de buurt. Het concert van de Schotten is verplaatst van vrijdag 13 maart naar maandag 11 mei. Op dezelfde dag speelt in de bovenzaal Love Is All. Gekochte kaartjes blijven geldig, en anders kan je ze inruilen.

Alleen de Amsterdamse show is uitgesteld. De band werd gevraagd om mee te doen aan de Red Nose Day van Comic Relief. Dit zal een live op televisie komende (het zal eens niet…) event zijn voor het goede doel. Er wordt gestreden voor een “just world, free from poverty.” De band geeft aan dat dit event dicht bij hun hart ligt en het een te grote eer vond om te laten lopen.

Brand in Paradiso zorgt voor afzegging Europese tour Gang Gang Dance

Paradiso wou blijkbaar een exclusief Europees concert hebben van de band Gang Gang Dance, want de ochtend na het concert kwam de band terug naar Paradiso om hun spullen op te halen, maar deze waren vakkundig in de fik gezet. Nou ja, niet helemaal natuurlijk, kortsluiting in de ruimte had ervoor gezorgd dat er brand ontstond. Het Amsterdamse concert was het eerste concert in een reeks van Europese data, die nu allemaal zijn afgezegd. Wat zonder spullen kan je niet optreden. Echter, niet alleen de instrumenten gingen in vlammen op, want ook een aantal memory cards met nieuwe nummers erop zijn verloren. Hopelijk hebben ze van deze een back-up gemaakt.

De band heeft een lange historie van pech. Of in ieder geval, ze hebben twee momenten gehad die zelfs hier ver bovenuit steken. In 2002 stierf zanger Nathan Maddox door, jawel, een blikseminslag. Voormalig drummer Tim DeWitt is ook niet meer bij ons, hij verliet deze aarde nadat hij werd neergeschoten in een bar in Grand Rapids. (edit- Wel neergeschoten, maar gelukkig nog steeds bij ons. We maken dingen graag dramatischer hier...)

zondag 15 februari 2009

Nummers van de week- 8 t/m 14 feb

De nummers van de week bestaan uit een willekeurige greep van nieuwe nummers die mijn oren hebben gevonden. Bijvoorbeeld nieuwe nummers live gespeeld, remixes, nieuwe singles, of willekeurige tracks van nieuwe of aankomende albums. Dit laatste wordt dan bepaald via de shuffle knop, dus compleet random. Is het representatief? Niet altijd, indicatief misschien al iets meer. Een snel, willekeurig kijkje in wat nieuw is of wat er aankomt.

Nummer van de week:
Karamazov- The National
Een nieuw nummer van The National, waarvan live opnames zijn gemaakt en op het internet zijn gekomen. Karamazov verwijst misschien naar het boek “The Brothers Karamazov” van Dostoevsky. Zover mijn literaire en intertekstuele analyse, want ik heb het boek niet gelezen. Wel kan ik zeggen dat het een rustiger nummer is, niet één van de bands schreeuwnummers. Langzaam pikt de instrumentatie iets op, laagje voor laagje, en zelfs blazers komen weer tevoorschijn. Het lijkt wederom op een relatie op het punt van breken, maar de verteller geeft al aan niet van haar zijde te wijken. “What makes you think I’m enjoying being blamed out of love?” sneert Berninger terug na, hoogstwaarschijnlijk, een verwijt. “Go ahead! Throw your arms at me at night,” lijkt hij te zingen. Ambigu, want nu lijkt het ’t midden te hebben tussen slaan en omhelzen, voor de laatste zou “around me at night” taalkundig gezien correcter zijn denk ik. Prachtige melancholie van misschien wel het beste wat Amerika te bieden heeft.

One Day- The Juan MacLean
Call and response van John MacLean en Nancy Whang over elektronische beats en extra achtergrondzang als een soort van omniscient narrator. Na 1 ½ minuut komt er een break van de beats voor een synth tussenstukje, waarna vervolgens de beats, call and response, en 80s synths samen worden gesmolten. Zeer fijn dansvloer materiaal van het lievelingetje van het DFA label van LCD Soundsystems James Murphy.

1989- The Rakes
Rammelende gitaren en punky baslijntjes, met een lalalalalala refreintje. Dit album is natuurlijk in Berlijn opgenomen, en 1989 lijkt mij te verwijzen naar het jaar dat de muur viel, maar in de teksten kan ik dat nog niet helemaal ontdekken, hoewel ik wel dead Russian soldiers meen te horen. Enfin, het is niet heel raar dat dit de eerste single van het album wordt. Beetje uit je dak gaan over een meer uitroepende dan zingende Donohoe. En dus dat refreintje. Soms moet je op je sterkste punten spelen natuurlijk, en dat is zeker niet zingen of al te ingewikkeld doen. Drums en bas zorgen voor een simpel canvas, gitaarloopjes wandelen in en uit het nummer, en daarover Donohoe. Verre van briljant, maar potentieel vermaak live is er wel. Track van het album Klang!.

Winter Wonder- Jeremy Jay
Enigszins gedetacheerd klinkt de stem van Jay. Het nummer begint al met het meerdere keren noemen van de titel, “Winter, wonder”, over wat nog het meest klinkt als een akoestische gitaar. Vervolgens noemt Jay op hoe een wondere winter zou moeten zijn. Dromerig is het nummer dus zeker, maar de atmosfeer instrumenteel en qua zangtoon roept dit ook op. Ideaal voor als je in de trein zit naar buiten starend in, jawel, de herfst. (hilarisch… -ed) Track van het album Slow Dance.

Illusions- Heloise and the Savoir Faire
Wie deze blog een beetje volgt weet dat ik al een aantal keer de loftrompet heb geschald voor deze New Yorkse band. En dit nummer sterkt mij alleen maar in mijn geloof. Een beetje het midden houdend tussen dance-punk a la The Rapture en meer ritmische en stilistische varianten schiet deze single dansend en swingend uit de startblokken. Heerlijk baslijntje ondersteund door de drums. “You’re feeling hot tonight, you’re feeling hot night. Because your body looks so good you should be dancing all night,” zingt onze Heloise. Yup, dat geeft de sfeer wel weer. Van de remixes op de single is vooral die van Modus Vivendi lekker.

Peace- Swan Lake
Als je dacht dat de vocalen soms niet uber makkelijk te verteren waren bij Wolf Parade, de andere band van Spencer Krug, dan krijg je van deze track echt een hartaanval. Ik denk dat de vocalen potentieel iemand van deze track zouden kunnen weerhouden. Het is veel minder pop dan Wolf Parade, veel theatraler in alles, en ontoegankelijker tevens. Krug deelt de vocalen met de andere twee leden, Bejar en Mercer, waarvan één van de twee de hoofdrol neemt. Niet makkelijk om in te stappen, misschien dat het in album verband een logischere plaats heeft en dat het dan vloeit. Track van het album Enemy Mine.

zaterdag 14 februari 2009

Dingen die opvielen in de week van 8 t/m 13 feb

Een korte, wekelijkse column waar we snel door de week heenschieten, al dan niet muzikaal.

Zeg dat nog eens?: Kaartjes voor Fleetwood Mac kosten tot aan de 150 dollar. Pensioenfondsen moeten gespekt worden uiteraard…

De vraag is, “waarom…?”: Geeft The View meerdere concerten in Nederland? Was eentje echt niet genoeg?

En hier is een vraag die we nog niet gehoord hebben…: “Nee”, dat is ongeveer wel een correcte samenvatting van Morrissey nadat hij nog maar eens werd gevraagd of er een The Smiths reünie in zit. Waarom blijven mensen dat nou vragen? Dat is hetzelfde als vragen waarom leeuwen en gazelles geen ballet show kunnen creëren. De enigen die gracieus kunnen bewegen zijn binnen 15 seconden dood, de rest is verzadigd en wil slapen.

Oh ja, zeer verrassend…: Wilders die Engeland niet in mag. Shocker… Tja, in Engeland is de eerste “nee” ten minste geen “ach, nu u er toch bent…”

Nutteloze poll van de week: 52% tegen 48 % over of schooluren van 8 tot 14u moeten zijn. Mensen weten toch wel dat dit niet om 8 uur opstaan betekent, right?

Mijn persoonlijke “yay!” moment van de week: Utah Jazz die via een late drie-punter van Okur winnen van de Los Angeles Lakers. En nee, dat interesseert hier verder niemand.

Een "yay!" moment gevolgd door een "ai..." moment: Morrissey die bij Jonathan Ross 'This Charming Man' (yay!) speelt, alleen vervolgens de adem mist om door een volledige zin te komen. (ai...)

Quote van de week: I was a mute nun, who also happened to be a brilliant surgeon. – Emily Mortimer over één van haar eerste rollen op TV.

Veckatimest naam album Grizzly Bear

De in Brooklyn gevestigde band Grizzly Bear komt met een nieuw album dit jaar. Na enig gepuzzel en geneuzel van verscheidene blogs en e-zines zijn dan toch uiteindelijk de track list en cover art bekend. En de titel, wat Veckatimest zal zijn. Het album is genoemd naar een onbewoond eiland (blokkeert kinderen voor kinderen cue), en zal op de 26ste van mei het daglicht zien. Dat doet het met coverart van William O’Brien. De font is handgemaakt door Amelia Bauer, en de lay-out design is gedaan door Ben Tousley.

De band kwam in 2004 met hun debuutalbum, Horn of Plenty, en is sindsdien het schootpoesje van de media, die, samen met veel muziekliefhebbers, niet kan wachten op dit album. Het album zal het derde album zijn van de band, en de tweede op label Warp Records.

Tracklist:
01 "Southern Point"
02 "Two Weeks"
03 "All We Ask"
04 "Fine for Now"
05 "Cheerleader"
06 "Dory"
07 "Ready, Able"
08 "About Face"
09 "Hold Still"
10 "While You Wait for the Others"
11 "I Live With You"
12 "Foreground"

vrijdag 13 februari 2009

Album cover van nieuw Yeah Yeah Yeahs album bekend

De cover van het nieuwe album van de Yeah Yeah Yeahs is onthult. Het album, dat It’s Blitz! zal heten. Dit album zal in april uitkomen via het Interscope label. Het album werd onder andere opgeluisterd door verscheidene leden van de band TV on the Radio, waarvan Sitek de productie deed samen met Nick Launay. De eerste single die van dit album zal afkomen zal ‘Zero’ heten.

En yup, dat is, inderdaad, een ei.


Informatie over nieuw album Sonic Youth

Het nieuwe album van Sonic Youth, genaamd The Eternal, heeft een tracklist en cover art. Het album zal uitkomen op de negende van juni op het label Matador. De band bestaat momenteel uit in ieder geval Thurston Moore op vocalen, Kim Gordon, Lee Ranaldo, Steve Shelley, en Mark Ibold. De band uit New York City is al bezig sinds 1981, en debuteerde op het label Neutral Records in 1982 met het album Sonic Youth. Dit zal het eerste album worden op het label van Matador, nadat eerder de band met Geffen brak.

De cover art is gemaakt door John Fahey. Fahey stierf acht jaar geleden na het ondergaan van een chirurgische ingreep. Fahey was een bekend gitarist, en werd door Rolling Stone zelfs opgenomen in hun top 100 van beste gitaristen aller tijden. Hierin bezat hij de 35ste plaats. Het album zal de opvolger worden van het in 2006 uitgekomen Rather Ripped.

Tracklist:
01 "Sacred Trickster"
02 "Anti-Orgasm"
03 "Leaky Lifeboat (For Gregory Corso)"
04 "Antenna"
05 "What We Know"
06 "Calming The Snake"
07 "Poison Arrow"
08 "Malibu Gas Station"
09 "Thunderclap For Bobby Pyn"
10 "No Way"
11 "Walkin Blue"
12 "Massage The History"

donderdag 12 februari 2009

Santogold wordt Santigold

Yup. Santogold gaat vanaf nu verder onder de naam Santigold. Deze naamswisseling werd onlangs officieel gemaakt. In een statement gaf ze aan dat het vanaf nu zo is, niet anders, en ze wil niet zeggen waarom.

De vraag waarom, daarentegen, ligt misschien eraan dat een artiest met de naam Santo Gold zich heeft gemeld en een rechtszaak heeft aangespannen tegen Santogold in verband met de naam. Deze namen zouden teveel op elkaar lijken. Santogold lijkt me daar niet al te veel onder te lijden. Deze zomer zal de band in Amerika als support dienen van Coldplay.

Ehr, Santigold natuurlijk.


Gig of Montreal in Tivoli op 3voor12

Eerder werd het concert hier al gerecenseerd, en nu kan je nog kijken of IKRS gelijk had ook! Nou, als dat niet een ideale mogelijkheid is om ons af te slachten dan weet ik het ook niet meer. Naast dat natuurlijk is het ook een goede mogelijkheid om de band van Kevin Barnes in volle glorie, en de zanger bijna in volle glorie met alleen gouden hot pants aan, te zien. Op Fabchannel staat al enige tijd het concert in Paradiso, en nu volgt 3voor12 dus met deze gig.

Helaas kan ik het zelf nog niet bekijken- mijn computer uit het stenen tijdperk stammend en alles dat moet streamen is een verloren zaak- maar ik kan in ieder geval voorspellen dat het publiek hier iets enthousiaster was in de eerste rijen dan in Paradiso, en dat Tivoli de Helling werd verblijd met, in de encore, maar liefst zes covers. Dus ook al heb je het concert op Fabchannel gezien dan is ook dit de moeite waard om te bekijken, al is het maar vanwege de hot pants of de covers, die er in Amsterdam niet waren.
www.3voor12.nl

woensdag 11 februari 2009

War Child compilatie album te luisteren op MySpace

Het compilatiealbum in elkaar gezet ten behoeve van War Child is in zijn geheel te luisteren op MySpace. Het idee achter het album was dat bekende, grootse artiesten een nummer mochten kiezen uit hun eigen discografie, en vervolgens een band om dat te coveren. Zo worden er nummers gespeeld van Bob Dylan, David Bowie, The Ramones, en Blondie. Deze nummers worden gedaan door respectievelijk Beck, TV on the Radio, Yeah Yeah Yeahs, en Franz Ferdinand. Het opgehaalde geld gaat, uiteraard, naar het goede doel.

Dus na de compilatie album, curated door de Dessner broertjes, voor de Red Hot Organization is dit het tweede compilatiealbum voor het goede doel dat, eigenlijk, zeer goed is. Hoewel dat album van de Dessner broertjes is misschien net wat beter omdat daar nieuwe nummers op staan, en dit zijn toch covers. Maar ook dat is uitermate leuk om te horen, en de kwaliteit is weer zeer sterk. Je kan het hier beluisteren:
http://www.myspace.com/warchildheroes

P.S. De TV On the Radio track begint vrij kut, maar dat verbetert.


Tracklist:
1. Beck (Bob Dylan: Leopard-Skin Pill-Box Hat)
2. Scissor Sisters (Roxy Music: Do The Strand)
3. Lily Allen (The Clash: Straight To Hell)
4. Duffy (Paul McCartney: Live And Let Die)
5. Elbow (U2: Running To Stand Still)
6. TV On The Radio (David Bowie: Heroes)
7. Hot Chip (Joy Division: Transmission)
8. The Kooks (The Kinks: Victoria)
9. Estelle (Stevie Wonder: Superstition)
10. Rufus Wainwright (Brian Wilson: Wonderful/ Song For Children)
11. Peaches (Iggy Pop: Search And Destroy)
12. The Hold Steady (Bruce Springsteen: Atlantic City)
13. The Like (Elvis Costello: You Belong To Me)
14. Yeah Yeah Yeahs (The Ramones: Sheena Is A Punk Rocker)
15. Franz Ferdinand (Blondie: Call Me)

Franz Ferdinand in gesprek met Craig Ferguson

Tja, late night shows niet uit Nederland, het is toch kwaliteit hoor. Franz Ferdinand speelde niet alleen op de late night show van de in Schotland geboren Ferguson, maar praatte ook even met de in Schotland geboren host. Dit is te zien in dit YouTube filmpje. Ik vind het hilarisch. Kapranos maakt een beetje een nerdy en schaamtevolle indruk, zeker als Ferguson begint over waar ze in Glasgow hebben geleefd. Zeker de paar minuutjes waard.

dinsdag 10 februari 2009

Debuutalbum Bombay Bicycle Club in juni

Het debuutalbum van de jonge band Bombay Bicycle Club zal in juni uitkomen. Dit album is vooralsnog titelloos. De jongens uit Londen zullen in april eerst nog een single uitbrengen. Daarbij zal er ook nog een akoestische EP opgenomen worden- dit zal binnenkort gebeuren- en uitgebracht worden. Deze EP zal opgenomen worden in het Lake District.

De heren stonden afgelopen London Calling nog in de grote zaal van Paradiso, en zullen waarschijnlijk na dit album ook weer volop touren. IKRS sprak met de band over onder andere het aankomende album en allerlei andere zaken in een interview van een paar maanden terug, welke op de site nog na te lezen is.

Nieuwe Pet Shop Boys single uit op 16 maart

De nieuwe single van de Pet Shop Boys, ‘Love Etc.’, zal op 16 maart in de winkels liggen. De band van Neil Tennant brengt met dit nummer de eerste single uit van het aankomende album. Dat album is opgenomen met het pop productiebedrijf Xenomania, en heet Yes. Het is alweer het tiende album van de band, dat in 1986 debuteerde met het album Please. Het album zal op 23 maart uitkomen via het label Parlophone. De band krijgt dit album onder andere hulp van voormalig The Smiths gitarist Johnny Marr.

De single zal te verkrijgen zijn met een aantal remixes. Frankmusik, die een aantal aanstekelijke, poppy nummers heeft gemaakt de laatste maanden, is er daar één van. Gui Boratto laat zijn eigen, pas gelekte, album even links liggen om ook een remix in te leveren, net zoals Kurd Maverick. Het nummer ‘Love Etc.’ is op meerdere plaatsen op het web te horen.

maandag 9 februari 2009

Februari mixtape: pop en noise

De februari mixtape gaat van zeer pop naar een beetje noisy elektro. En hopelijk enigszins vloeiend, of dat is toch in ieder geval wel de bedoeling. Eerst wat dansbare, vrolijk makende pop, om langzaam naar een wat donkerder gevoel te gaan. Uiteraard met wat remixes van al bestaande nummers die veelal recentelijk zijn gemaakt (een aantal ook niet), en ook wat namen waar we hopelijk dit jaar nog wat meer van gaan horen. Zo zijn er remixes door John MacLean en Nick Zinner, die met hun bands dit jaar nog een album zullen uitbrengen. (The Juan MacLean album net gelekt als ik dit schrijf) En de relatief jonge band The Invisible zal ook nog met een album komen, bijvoorbeeld. Als ik me goed heb ingelezen heeft in ieder geval een deel van die band als sessiemuzikant voor Roisin Murphy gespeeld, waarvan je hier een als enige wat oudere remix vindt door Kris Menace. Dus mocht je nog was hebben liggen dat gestreken moet worden, druk maar op play en dan kan je tijdens het strijken kijken hoe hoog welk aankomend album in je prioriteitenlijst moet komen te staan.

Tracklist (nummer/band):

Stranger to Love – The Guilty Hands (Gregory and the Birds remix) / Love Lockdown – Kanye West (My Dear Disco remix) / Overpowered – Roisin Murphy (Kris Menace remix) / Creeper – Islands / Would You – Noah / Love Letter to Japan – The Bird and the Bee / Well Known Pleasures – VEGA / Warm in the Shadows – Music Go Music / I Have A Vision – Ray Davis Jr. (The Juan MacLean remix) / Thieves – Teengirl Fantasy / Fear Us – Ssion (Nick Zinner remix) / West End Girls – We Have Band / London Girl – The Invisible / Sweet Things Are So HARD – We Are The World / If I Had A Heart – Fever Ray (Fuck Buttons remix)


Mix Februari IKRS - Various

Islands mixt stijlen in Paradiso

Live recensie- Islands in kleine zaal Paradiso

Terwijl een aantal verdwaalde Chaka Khan fans de kleine zaal doorstruinen prepareren de heren van de Canadese band Islands zich voor hun optreden, dat bijna een half uur later begint dan de aangekondigde tijd. De band heeft ondertussen twee albums uitgebracht, meest recentelijk vorig jaar het album Arm’s Ways. Dat album werd gemixt ontvangen. Hoewel overwegend positief liepen de cijfers uiteen van in de zes (Pitchfork) tot in de negen (Drowned in Sound). Dat album kwam ergens in de zomer vorig jaar uit, en hoewel die zomer lang weg is en plaats heeft gemaakt al enige tijd voor vrieskou en sneeuw, kwam Islands met dit album een optreden geven in de kleine zaal van het Amsterdamse poppodia.

Een kleine blik door de zaal verraadt eigenlijk al wat er gaat komen. De zaal is een mooie afspiegeling van wat er op het podium zal gaan gebeuren. Je hebt een groep wat oudere mensen die voor het optreden rustig dicht bij de bar aan het praten zijn, terwijl aan de voorkant van de zaal je de jongens hebt met wat langer haar of een lichte krullenbos die altijd aanwezig zijn bij alles van enige kwaliteit. Iets daarachter hebben we de kunstacademie studenten die, bij gebrek aan een Guggenheim met electrofeesten, hier maar neerstrijken. De minderjarige meisjes die gewoon een leuk avondje uit willen hebben zijn al dansend sfeer makend.

Nee, dan het podium. De zanger lijkt zo in te kunnen passen bij een quasi hippe indie jongensgroep a la The Kooks. Zwart vestje, wit shirt met bloedvlekken-maar-eigenlijk-is-het-ranja, strakke broek, puntige, zwarte boots. Daarnaast staat de gitarist, die al zijn hele leven understudy is voor Oasis en Kasabian. De violinist/keyboard speler is een Aziatische man, nette blouse, bril, en lijkt hierna nog een optreden te hebben met het filharmonisch orkest. De drummer ziet eruit als de trouwe hond met de rustige attitude, terwijl de bassist zich verschuilt achter de gitarist en zanger alsof hij vooral niet wil opvallen. Daarbij komt nog dat één van de Chow broertjes een soort onzichtbaarheids elixer heeft genomen om het allemaal nog wat extra kleur te geven. In normale taal, hij was afwezig.

Hoewel dit allemaal visueel is en gebaseerd op wat stereotyperingen en karikaturen, komt het ook wel degelijk terug in het geluid wat voortvloeit uit de band. Islands is namelijk niet bang om een nummer op één manier te beginnen, om vervolgens het te laten overvloeien in wat andere stijlen. Hierdoor blijft het uitdagend, de variatie zowel qua nummers als in de nummers zelf zorgt voor een goede mix. Hoewel soms de band net iets doet wat je leuk vindt, om er vervolgens voor je gevoel net even te snel weer van af te stappen. Je hoeft natuurlijk niet altijd te veranderen gewoon om te veranderen, en als de heren iets goeds te pakken hebben zou het misschien leuk zijn als ze dit net even wat verder uitvoeren.

Echter, de grootste kwaliteit is toch de constante stroom van veranderingen. Van gitaar solo’s die dicht bij rock zitten tot meer melodieuze affaires: de band brengt het allemaal de zaal in. De aanwezige Chow speelt zowel viool als keyboard, beide instrumenten natuurlijk voor een hele andere sound zorgend. Daarbij pakt de gitarist soms ook nog even de saxofoon, en weet de zanger zich soms met drumstokjes of een gitaar in zijn handen. Om het plaatje helemaal af te maken doet Nicholas Thorburn aan het begin van de encore ook nog een The Smiths cover, namelijk ‘I Won’t Share You’, wat de afsluiter is van het laatste album van de Britse band.

De band begon met een aantal catchy nummers, die ze misschien beter een beetje hadden kunnen verspreiden. Want hoewel de band dus wel wat dansbare nummers heeft, is niet alles even gemakkelijk om op te bewegen. Het resultaat is dat het publiek af en toe een beetje inzakt, waarop Thorburn vraagt of we net naar een begrafenis zijn geweest, om via die route het volgende nummer te introduceren. Het was een goed optreden, maar het was niet overdonderend. Wat de band wel heeft laten zien is dat ze goede musici zijn die een nummer op natuurlijke wijze van de ene plaats naar de andere kunnen brengen, waardoor eentonigheid niet op de loer ligt. Het constante mixen van stijlen en nummers zorgt voor kwaliteit en oplettendheid. Het dak ging er misschien niet vanaf, maar het bewijst wel dat de band ook live uiterst muzikaal is. En dat Thorburn een fan is van Khan, waar hij nog best naar uit leek te kijken.

zondag 8 februari 2009

Eerste namen London Calling, Lowlands bekend

De eerste namen voor de festivals London Calling en Lowlands zijn bekend gemaakt. Het festival voor opkomende muziek in Paradiso begon met de bekendmaking van vijf namen, net zoals het allesomvattende festijn Lowlands. Voor Lowlands waren dat Arctic Monkeys, Bon Iver, Basement Jaxx, La Caravane Passe, en Crookers. Met Arctic Monkeys is meteen één van de headliners bekend gemaakt, hoewel de band mij persoonlijk helaas niet zoveel raakt als dat bij andere mensen het geval is.

Verder komt London Calling ook met vijf namen, waaronder ook wat men mag aannemen een redelijke headliner. De naam Little Boots is ondertussen al vaak genoeg over het world wide web geslingerd. Zij is één van de leading ladies van de opkomende electro singer/songwriter beweging. Verdere namen zijn Dananananakroyd (en nee, dat ga ik niet weer opzoeken verdorie, die naam vraagt er sowieso om fout gespeld te worden…), Grampal Jookabox (uit Amerika), Flashguns (een minder moeilijk te spellen naam dunkt mij, de heren van 3voor12 beg to differ), en Chrome Hoof. Die laatste stond vorig jaar nog op de Valkhof Affaire en zorgt in ieder geval voor een rare show wisselend tussen dansbare dingen en, jawel, metal. Dit is onder meer te danken aan de on stage maffe Lola Olafisoye, die ook in de band Spektrum speelt. Chrome Hoof heeft overigens al wel twee albums uitgebracht.

Minnaars geeft gratis EP weg

Math rock/pop band Minnaars heeft besloten hun EP gratis weg te geven. Dit na enig gesteggel met hun label. De band zette een link op het forum van Drowned in Sound, de Britse e-zine/label. De band gaf aan dit achter zich te willen laten en snel verder te gaan. Om zoveel werk echter compleet ongedaan te maken is natuurlijk ook weer onnodig, en heeft de band de EP op het internet gezet om gratis te downloaden. De band zal eind februari in Wales de studio induiken. Daarna heeft de band een tour in de agenda staan met Venice Ahoy, dit na een eenmalig optreden met andere up and comers Cats in Paris.

Check het forum van Drowend in Sound: http://drownedinsound.com/community/boards/music/4161460

Nieuw album Mew in juni in de winkels

De Deense band Mew is klaar met het opnemen van hun nieuwe album. Dit vertelde de band tegenover het Amerikaanse Spin magazine, dat meteen een twee nummerig voorproefje kreeg van het nieuwe album. Dit album werd opgenomen en gemixt in New York door de Scandinaviërs, en zal de opvolger worden van het in 2005 uitgebrachte And The Glass Handed Kites. De band bestaat al sinds 1995, en maakt een soort van experimentele alt rock.

Op de voorganger liepen alle nummers netjes in elkaar over, zo was het toentertijd gemixt. Dat zal niet het geval zijn bij dit album, zo meld de band. Dit keer zal het album bestaan uit losse nummers, in plaats van dat het één geheel is. Tevens zal het album, tekstueel gezien, een vrolijkere toon hebben, ook al zal dat instrumentaal niet altijd te merken zijn. Jonas Bjerre van de band is momenteel in Denemarken om te werken aan de zelf gemaakte visuals die de band tijdens hun live shows zal begeleiden.


Hier de beschrijving van het magazine Spin van één van de nieuwe nummers op het album, ‘Cartoons and Papier Mache’: "Cartoons and Papier Mache" is a challenging, five-minute opus that launches headlong into a throbbing, percussive workout, layered densely with aggressive, metallic guitar strums and bass bursts. But later, the band deconstructs the frenetic arrangement, and the song winds down into a gorgeous, multi-part harmony with vocals from Bjerre and guitarist Bo Madsen swirling about from channel to channel.

woensdag 4 februari 2009

White Lies album mist overtuiging

Album recensie- To Lose My Life van White Lies

Eén van de grotere, nieuwe hype bands van 2008 was White Lies. De band, die een soort post-punk muziek maakt en rond hetzelfde, donkere genre zit als een Joy Division of, recenter, een Interpol, kwam toen met een aantal singles en concerten. Een groot gedeelte van de media was zeer positief over de door Harry McVeigh geleide band uit Londen. Ze werden begin dit jaar ook aangehaald als één van de top debuterende acts om te volgen, onder meer door de BBC. Dus flink wat druk ligt op de schouders van de heren voor het debuutalbum, To Lose My Life, wat tien nummers bevat. Het is dus interessant om te zien of de heren de door de media opgeroepen status kunnen waarmaken.

Laten we maar meteen een streep zetten door iets uit de eerste alinea. Post-punk is dit namelijk niet. Het is pop, maskererend als post-punk. Pop, per definitie haast, is simpeler dan andere genres. Pop, namelijk, moet massaal geconsumeerd kunnen worden. In een enkel geval gebeurt dit met kunst omdat het zo goed is en zo de zeitgeist raakt dat het in de mainstream wordt opgenomen. Vaker echter, gebeurt dit niet. White Lies kan massaal geconsumeerd worden, in dezelfde manier dat, bijvoorbeeld, Will & Grace massaal geconsumeerd kon worden: het bevindt zich in de stereotypering die iedereen kent en zich comfortabel mee voelt. Bij Will & Grace in het geval van homoseksualiteit, in het geval van White Lies wat betreft post-punk, of weltschmerz. White Lies presenteert zich als een makkelijk te begrijpen, en te consumeren, post-punk band.

Waar het knijpt natuurlijk is de vraag of je de band daar op moet afrekenen. Want er is, an sich, weinig mis met de stem, en de band weet wanneer het net even een versnelling moet plaatsen voor het juiste effect. Het klinkt redelijk goed in het oor, er is niets aanstootgevends aan. In principe kunnen de heren dus een nummer maken, en snappen ze de opbouw van een standaard pop nummer. Je zou het zomaar op de radio kunnen draaien.

Waar de band echter over valt is hun eigen pretenties en image. Het eerder genoemde genre, post-punk, drijft op emotie en op een donkere sfeer. Zie Joy Division, zie ook het Amerikaanse Interpol. De vooroordelen over dit genre, de stereotypering die wordt gemaakt, is dat het donkere muziek is voor jeugd met problemen en die teveel denken. Joy Division is eigenlijk het uithangbord, correct of niet, geworden, en de stereotypering heden ten dage heeft de zelfmoord van Ian Curtis getriomfeerd zoals Sylvia Plath’s zelfmoord ooit als romantisch werd aangezien. Dat triomferen heeft ertoe geleid dat donkerheid, dood, en problemen de stokpaardjes van post-punk zijn geworden, of in ieder geval in de ogen van de massa. Nemen wij echter Interpol dan zien wij dat deze band zelden hierop teruggrijpt, maar juist het van het atmosfeer bouwen heeft.

White Lies, echter, rijdt deze stereotypering zolang dat het met stokpaardje en al de afgrond in dendert. Of in ieder geval doen ze het op zo’n manier dat het hun capabiliteit inzake een redelijk pop nummer te maken teniet doet. Ten eerste wordt het atmosfeer bouwen niet zozeer gedaan door een zorgvuldig in elkaar gezette instrumentale begeleiding, zoals bij Interpol bijvoorbeeld, maar door maar meteen in de tekst aan te geven dat de heren het toch wel erg zwaar hebben en de onderwerpen toch wel erg donker zijn. Minimaal in zeven van de tien nummers wordt er of in de titel, of in de eerste twee zinnen gerefereerd naar de dood of een gewelddadige situatie. Het album heet al To Lose My Life, het eerste nummer ‘Death’. Het tweede nummer heet ‘To Lose My Life’, woorden die herhaalt worden in de openingszin. Andere gekunstelde formulering om maar aan te geven dat deze heren toch echt over de belangrijke dingen des levens nadenken zijn onder andere de openingszinnen “If you tell me to jump then I’ll die” en “I saw a friend that I once knew at a funeral”, of het inkrimp waardige “Just put down those scissors baby.”

Dit komt over als een façade, of in ieder geval niet gemeend. Het is het creëren van een stemming op een gekunstelde manier, wat een goede band niet nodig heeft. De band meet zichzelf een image aan, eentje van diepzinnigheid en als zijnde troubled, maar weet dit niet te leveren. Als de band inderdaad zoveel aan het hoofd heeft komt dat in ieder geval niet gemeend over, en het overbrengen daar gaat het om.

Het album doet dus gekunsteld aan, gebouwd op stereotyperingen en geforceerde ingrepen. De band neemt een formule, de door de Joy Division revival ingegeven interpretatie van post-punk, en kneedt het album zodanig dat je eigenlijk precies krijgt wat het stereotype ingeeft. Maar zoals altijd heeft het dan meer weg van een farce dan dat het daadwerkelijk een hart heeft. Diepzinnige onderwerpen, iets waar White Lies zich graag over uit, hebben de neiging snel cliché aan te doen. Zeker als je zo direct alles verwoordt als White Lies doet. Wat je nog wel kan zeggen is dat sommige nummers zich als aanklacht bedienen tegen de oorlog in Irak. Verder is het te cliché, te geforceerd, te direct, en voegt het weinig toe. Dat het okay pop-nummers zijn is enigszins reddend, het probleem is dat het veelal teniet wordt gedaan doordat de band zich opwerpt als een jongen met serieuze problemen die nadenkt over serieuze zaken. Dat overbrengen lukt de band echter niet, maar zoals wel vaker bij nabootsing van het stereotype is het wel gemakkelijk en massaal te consumeren. In dat opzichte heeft het, om het noemen van weltschmerz en Sylvia Plath teniet te doen, wel wat weg van een hamburger.

Art Brut versus Satan

Het nieuwe, derde album van de band Art Brut zal op 20 april in de winkels liggen. Dit album zal Art Brut vs. Satan heten. De band, met als frontman Eddie Argos, zal het album inleiden door op 6 april met een single te komen. Deze single zal ‘Alcoholic Unanimous’ heten. Het album is geproduceerd door Frank Black, bekend van de band The Pixies.

Art Brut bracht hun debuutalbum, Bang Bang Rock ’n Roll, uit zover terug als 2005. Twee jaar daarna kwam de band met de opvolger, It’s a Bit Complicated. Dit krijgt nu dus een vervolg met dit album. Het album zal dus eind april uitkomen, wat betekent dat je het kan luisteren voordat je beslist of je naar het concert gaat ja of nee. Dat concert zal worden gegeven op 9 mei in de Melkweg.

Sonic Youth en Beck maken split single

Vanwege het fenomeen Record Store Day, een dag ten behoeve van de independent platenwinkels, hebben Sonic Youth en Beck de handen in elkaar geslagen. Op plaatsen die meedoen aan de Record Story Day zal een 7 inch verschijnen met daarop een cover gedaan door Beck van Sonic Youth, en vice versa. Sonic Youth zal ‘Pay No Mind’ doen van het album Mellow Gold, Beck zal het nummer ‘Green Light’ spleen. Dit zal uitkomen dus op Record Store Day, wat dit jaar op 19 april valt. In Nederland zal het niet gemakkelijk zijn om daar aan te komen, maar mocht je een plan willen bedenken dan kan je op de site van het label Matador meer informatie vinden over deze dag.

dinsdag 3 februari 2009

Mystery Jets tekent bij Rough Trade

Het label Rough Trade heeft zich verrijkt met de Mystery Jets. Het voormalig label van The Smiths is erg blij met deze aanwinst (je kan ook niets anders zeggen natuurlijk), maar vooral co-oprichter Geoff Travis leek in zijn nopjes. The Mystery Jets are in my opinion the best British group since the Libertines and I have been wanting to work with them for a very long time, so I am delighted they have chosen to join the roster." Right, geen gebrek aan vertrouwen in de band dan, die vorig jaar met het album Twenty-One kwamen.

Het label is sowieso goed bezig de afgelopen dagen, want het bond ook Micachu aan zich. Micachu & The Shapes tekende afgelopen woensdag bij het label. Als gezegd, het label is het voormalige label van The Smiths, die toentertijd ook interesse hadden van enkele majors. Je kan je afvragen of de band toen voor Rough Trade koos onder andere om hun ideologieën kracht bij te zetten. Niet alleen is Rough Trade een independent, maar tevens is het “slang” voor ietwat donkerdere seksuele acties in de homoseksuele wereld. Ook ging het gerucht dat Sal Mineo, co-star van de door Morrissey bejubelde James Dean in Rebel Without a Cause, neer was gestoken vanwege “rough trade”, maar dit is nooit bevestigd. Voor de Mystery Jets zal dit allemaal weinig uitmaken, de heren zaten zonder label nadat ze in december gedropt waren door 679.

2ManyDJs bereidt nieuw album voor

De heren van Soulwax, de broertjes DeWaele, gaan weer flink van zich doen laten horen in de gedaante van 2ManyDJs. De Belgische heren hebben meerdere personae, en via deze zullen ze niet alleen enkele shows gaan doen in Engeland, maar tevens een nieuw album uitbrengen. Dit zal een mix album worden. Er is nog niets bekend over de tracklist, maar als het goed is zal het album dit jaar uitkomen.

Het zal niet geheel zo zijn als de mix die ze hadden voorbereid voor de BBC 1 show van Rob Da Bank. Getiteld Introversy, de mix bestond uit 420 intro’s van nummers. Naast natuurlijk David Bowie, The Smiths, Jimi Hendrix, en andere grootheden waren er ook enkele nieuwere nummers op te vinden. Dit wordt nu uitgezonden op de BBC radio, en zal naar alle waarschijnlijkheid later terug te horen zijn hier:
http://www.bbc.co.uk/radio1/robdabank/

Nieuw The Juan MacLean album in april

Het tweede album van The Juan MacLean zal op 14 april uitkomen in de VS. Het album, dat The Future Will Come zal heten, is de opvolger van debuutalbum Less Than Human. Dat album kwam ongeveer vier jaar geleden uit. Het zal uitgebracht worden op het label van James Murphy, zanger van LCD Soundsystem. Een lid van LCD Soundsystem, Nancy Whang, heeft meegewerkt aan het album van The Juan MacLean. Niet alleen Whang uit de DFA (het label) stal werkte mee aan het album, ook de twee heren van DFA band Holy Ghost hielpen een handje.

Al deze medewerking is niet zo verwonderlijk, want het is één grote familie daar. Zo DJde MacLean op veel DFA avonden. Sowieso heeft John MacLean in die vier jaar niet stil gezeten, want hij heeft veel remixes op zijn naam staan. Eén daarvan zul je kunnen horen in de aankomende februari mixtape. Overigens is !!! drummer Jerry Fuchs ook op het album te horen.