In het kleine De Smet mag TV on the Radio laten zien dat ook het nieuwe album live goed uit de verf komt. Dat voor de camerás van 3voor12, die de avond presenteert. Zo worden de heren nog filmsterren, want recentelijk stonden ze ook al voor onder andere de camera’s van BBC (Jools Holland) en CBS (Letterman). Overigens allebei met een groter live publiek dan het kleine aantal mensen wat in De Smet past. En overigens speelt Adebimpe af en toe ook in films, maar dat terzijde.De heren maken dan ook geen camera schuwe indruk. Ze vinden het wel grappig, want jongens voor op de posters zijn het totaal niet. De gemiddelde leeftijd zal toch eind dertig wel liggen, en qua styling zullen ze ook geen hoge punten verdienen. Maar uiteindelijk maakt dat ook helemaal niet uit. Het is verfrissend om alle sexyheid en alle theatrale poses door het raam te zien vliegen. Kyp Malone draagt een te kort shirtje, is flink bebaard, en springt met beide benen op en neer. De gitarist aan de andere kant, Sitek, staat daar met simpele blouse en wiskunde bril de windpijpen nog eens goed om zijn gitaar te doen zodat hij op het juiste moment de gitaar een swing kan geven waardoor het geluid gaat maken. Frontman Tunde Adebimpe laat zijn linkerarm continu bewegen en gooit er tussendoor nog wel wat groovy danspasjes tegen aan, dat nog net wel.
Ondanks dat Jaleel Bunton gevangen zit achter zijn drums steelt hij toch de show. En zoals het deze band betaamt niet met allerlei rare dingen, maar door muzikaal gezien gewoon super te zijn. Live merk je misschien nog wel beter op dat Bunton door de gitaarmuur heen prachtige drumlijntjes weet te creëren voor extra sfeer of voor een funky beat. De stille held. Maar Bunton is niet de enige die goed speelt verder, alle instrumenten klinken uitermate sterk. Bij zowel de nieuwe als oude nummers, waarvan de eerste voornamelijk in het begin van de set zitten. Wat dat betreft was de set vrij frontloaded, met achterin meer een neiging naar de oudere en beproefde songs. De nieuwe nummers, waaronder ‘Golden Age’ en ‘Dancing Choose’, kunnen zich moeiteloos meten met het oudere werk. En zoals verwacht past ‘Dancing Choose’ wel heel goed in de live set.
In het begin heeft zanger Adebimpe nog wel moeite om boven de instrumentale muur uit te komen. Zijn zang is bij vlagen moeilijk hoorbaar al voor degene op de eerste rij. Grappig is wel dat je Sitek als hij mee zingt wel op de eerste rij kan horen, en dan weet je meteen waarom Sitek geen microfoon heeft. Gaandeweg wordt hij echter steeds beter verstaanbaar, en zeker bij de rustige nummers hoor je dat hij in principe goed bij stem is. En de snellere nummers zingt hij met zoveel overgave dat alleen dat al alles goed maakt.
Ook live wordt maar eens duidelijk hoe goed de nummers in elkaar steken. Van de nieuwe nummers tot oudere nummers als ‘Dirtywhirl’ en afsluiter ‘Staring at the Sun’, respectievelijk van de albums Return To Cookie Mountain en Desperate Youth, Blood Thirsty Babes. Alles is heerlijk opgebouwd en heeft een overvloed aan lagen en pareltjes om van te genieten. Wat dat betreft leveren deze doktoren van de muziek een absoluut sterke show af. En ondanks de verhittende lampen heeft ook de band het naar zijn zin. Als Malone zijn plectrum laat vallen lacht hun tourgezel hem toe van achter de reserve plectrums en laat Malone ook een ontspannen lach toe. Het moet ook een stress ontlastende gedachte zijn als je alweer een wereldplaat hebt afgeleverd en je deze ook nog eens naar een live setting kan vertalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten