Happy Holidays everyone, eindejaars mixtape 2008!

• Het is weer zover. Kerst is net afgelopen, 2009 staat voor de deur, nog een week vakantie en eten, en voor sommige is het alweer werken aan aankomende tentamens, nog uitstaande scripties, of misschien nog wel profielwerkstukken. Maar om het jaar sowieso knallend uit te gaan heeft IKRS een mixtape in elkaar gedraaid (tracklist hieronder). Op drie nummers na allemaal gemaakt of uitgekomen in 2008, dus met recht een eind 2008 mixtape te noemen. Klik hier voor de tracklist.
  
  Voor nu adviseer ik headset op en typen aan je aankomende werkstuk, of het volume flink omhoog terwijl je de oliebollen klaarmaakt. Have fun, en dans of neem er eentje voor mij!

IKRS eind 2008 mix (www.ikrszine.blogspot.com) - Various

Thieves Like Us maakt atmosferische, elektronische muziek

Album Recensie- Play Music van Thieves Like Us

Thieves Like Us is een in Berlijn geformeerde electro band. Uit onvrede over de scene in Berlijn dachten de drie heren, Pontus Berghe, Björn Berglund, en Andry Grier, dat zij het beter zouden kunnen, en dus vormden ze een band. De twee Zweden en Amerikaan zijn ondertussen verkast richting New York en zijn het laatst gezien in Frankrijk. Hoewel ze al muziek maken sinds 2002, hebben ze pas een maand terug hun debuutalbum uitgebracht, genaamd Play Music. Dat album is, volgens de band, niet alleen gemaakt in de bovengenoemde gebieden, maar ook nog in Londen en Stockholm. Enigszins verlaat komt dit album dus tot ons, zeker omdat de band vorig jaar de nodige buzz wist te vergaren met het nummer ‘Drugs in My Body’, dat op de vierde Kitsuné compilatie stond. Daarmee lijkt de band vooral zichzelf geen dienst te hebben bewezen, want de pers lijkt het album grotendeels links te laten liggen. Het album is een vorm van underground electro, geholpen door drums en wat loops. Het zijn geen kant en klare club tracks, en het ademt meer atmosfeer uit dan dat de meeste dansbaar zijn.

Dat het album niet zoveel pers krijgt kan ook komen omdat het album vorig jaar al is gelekt. En dan niet als in ik schrijf dit bijna in 2009, maar het album was al volop in rotatie in 2007. Natuurlijk is dit wel een ander album. Ten eerste zijn de tracks opgeschoond en klinken daardoor scherper en beter. Ten tweede, er staan een paar andere nummers op. Niet alleen staan er nieuwe nummers op, ook missen er een paar. ‘Declarations’ en ‘Love Lets Down’ zijn geslachtofferd. Dus in die zin is het ook wel een idee om de oudere leak op je computer te laten en de nieuwe ernaast te zetten, hoogstens de nieuwe masters de oude demos laten vervangen.

Ondanks alle omwegen kwam het album dus vorige maand uit op het label Sea You Records. Als je bij electro nog steeds het idee hebt dat het louter elektronische club muziek is met beats en grooves en dansbaar, dan kom je met Play Music van een koude kermis thuis. Als het al dansbaar is, dan is het pas dansbaar na vier uur ’s nachts. Op de afterparty, als er al genoeg drank en drugs hebben gevloeid en je niet zozeer uit je dak wilt gaan maar gewoon mee wilt zwieren op de muziek. Als het echt donker is buiten, een beetje doom-disco. Er zijn wel tracks waar je ook wel op kan bewegen en een beetje dansen. De drums zorgen vaak voor een mid-tempo beat die zich daarvoor leent, geholpen door allerhande synths of elektronica.

Echter, de helft van het album is niet eens dansbaar, maar rijdt puur mee op de golf der atmosfeer. De vierde track is daar een goed voorbeeld van. Kon je op de voorgaande nummers nog wel redelijk bewegen, als ‘An Easy Tonight’ begint merk je toch dat het album voornamelijk om het gevoel draait. Dat gevoel is melancholisch, een beetje donker, en eigenlijk wel een beetje fragiel. Alleen als je al naar de songtitels kijkt merk je dat. ‘Your Heart Feels’, ‘I Miss You’, en ‘Desire’ zijn toch uitdrukkingen van onzekerheid en verlangen. ‘Miss You’ mixt mooi die fragiliteit met een wat hardere, snerende sound. Het nummer begint met een hardere drum die we nog niet hebben gehoord. Daaroverheen komt dan wel een zacht synth-loopje, om weggejaagd te woorden door een meer vertellende vocaal. Meestal zijn de vocalen op het album een beetje mystiek en vervormd. “Detached” haast, maar juist daardoor emotie herbergend.

Op de niet dansbare tracks, zoals ‘An Easy Tonight’, klinkt het eigenlijk wel een beetje als, opvallend genoeg, Portishead. Indringende en steeds herhalende instrumentale begeleiding met een enigszins fragiele zang. Hoewel bij Portishead Beth Gibbons haar hart helemaal openlegt wordt het hier nou juist nog een beetje verhuld. Alsof uit verlegenheid en angst Andy Grier het toch niet helemaal durft. Door die afstandelijkheid wordt het haast even persoonlijk. Top track van het album is misschien wel ‘Your Heart Feels’, dat wel lichtelijk dansbaar is. ‘Desire’ is misschien het dansbaarst en de meest straightforward track.

Hoewel het album qua sfeer heel goed is, lijkt er toch iets aan het album te missen. Alsof het zichzelf te weinig krediet geeft. Door het onderspelen en het enigszins verhullende aspect komt er niet alleen een extra laag fragiliteit, maar in dit geval ook een gebrek aan groot licht. Het is bij tijd en wijle te onopvallend, en uiteindelijk misschien net te vergeetbaar. De vraag is dus of, nadat velen het een jaar terug al hebben gehoord, mensen er weer op zitten te wachten. De levensduur van het album is waarschijnlijk zo groot niet, daar mist het toch net de kracht voor. Of het nou geweldige nieuwe ideeën zijn of net wat meer punch, het album mist net dat laatste stukje om zich echt in de kijker te spelen en in de spotlight te blijven. Daarentegen is dit nog steeds een fijn album, waar electro en emotie worden gemixt tot een atmosferische elf tracks.

70/100

Tracklist eind 2008 mixtape

Dit is de tracklist van de mixtape ter afscheid van 2008. Die is hier te vinden.

IKRS gaat rustig verder. Nieuws is wat schaars zo tijdens de kerstvakantie, maar de clip van de dag blijft, de top 10 van 2008 zal geplaatst worden, tips voor 2009, en de overige twee interviews van het winterissue zullen online komen te staan. Dus zat om de koude dagen mee door te komen. Mocht er animo voor zijn wil ik zo’n mixtape vaker in elkaar zetten, alleen dan met een groter percentage nieuwe bands en onbekende tracks voor iedereen te ontdekken, dus let me know! En als je nog gave bandjes of goede muziek weet ook! (ikrszine@gmail.com , of comment hier)

Tracklist:
David Bowie- Station to Station
of Montreal- For Our Elegant Caste
MGMT – Of Moons, Birds & Monsters (Holy Ghost remix)
Patrick Wolf- The Magic Position
Your Twenties- Caught Wheel (Jim’s mix)
Lo-Fi-Fnk – Heartache
Yacht- The Summer Song
Hercules & Love Affair- Blind
Chesca- Time is Movin’
The Killers- Human
Frankmusik- Gotta Boyfriend
Alaska in Winter- Berlin
FrYars feat. Dave Gahan- Visitors
Jong Pang- A House in Heartbeats
The Tough Alliance- Neo Violence

Patrick Wolf praat over album en meer

IKRS is niet in de gewoonte om direct te linken naar andere interviews, maar pakt liever de interessantste dingen eruit om hier te plaatsen voor iedereen. Soms kom je echter een interview tegen dat zo goed is, dat je eigenlijk baalt dat het niet van jezelf afkomstig is. En als je dat gevoel hebt, kan je bijna niet anders dan iedereen aansporen om het hele interview te lezen, dus bij deze, ook omdat er het vermoeden is dat niet iedereen vaste bezoeker van de desbetreffende site is. Die site heet Electroqueer, en alle hulde aan hun voor een heerlijk interview met Patrick Wolf.

In dit interview praat Patrick Wolf over zijn aankomende album, wat volgend jaar uitkomt. Of nou ja, albums in principe, want er komen in totaal ruim dertig nummers van Wolf op ons af volgend jaar. Verder praat hij over het major/indie verschil qua labels en het nieuwe bandstock, waar zowel hij als ook FrYars bij zit. En enkele heerlijke anekdotes over Londen, zijn vriendje, en hoe hij uit een Madonna concert is geschopt door de security. De link: http://zxlcreative.blogs.com/electroqueer/2008/12/eq-interview-with-patrick-wolf-part-one-i-just-go-home-and-watch-americas-next-top-model.html

Muziek nieuws december

Het muziek nieuws in december:

26 dec:
Patrick Wolf praat over album en meer

25 dec:
Album Antony and the Johnsons lekt

24 dec:
Ian Brown komt met nieuw album
Album Handsome Furs loopt lichte vertraging op

23 dec:
The Sun schreeuwt Neil Young, Springsteen, Blur headliners Glastonbury
Stereogum meldt top 50 tracks van hun lezers

19 dec:
Pitchfork maakt zijn top 50 bekend

18 dec:
The Rakes geeft release datum nieuw album
of Montreals Kevin Barnes en Andrew van MGMT gaan album maken

17 dec:
Pitchfork maakt top 100 tracks 2008
Yeah Yeah Yeahs plaatsen kerstnummer

16 dec:
Röyksopp zet verjaardagstrack op site

13 dec:
Drowned in Sound geeft top 50
Antony and the Johnsons maakt tracklist, cover art bekend

12 dec:
The Decemberists maakt tracklist nieuwe album bekend
N.A.S.A. komt binnenkort met album

11 dec:
Dananananaykroyd’s debuutalbum uit in april
Rolling Stone geeft hun top 50 prijs

10 dec:
Thecocknbullkid niet blij met The Streets
Blur maakt concert Hyde Park bekend

05 dec:
Fact Magazine maakt top 20

04 dec:
Morrissey toont album art

02 dec:
Aaron en Bryce Dessner van The National overzien compilatie album voor Wereld Aids Dag
James Mercer van The Shins speelt in film

Album Antony and the Johnsons lekt

Het is kerst, en bij kerst horen cadeautjes. Of Hegarty en consorten er welwillend op hebben ingespeeld valt te betwijfelen, maar op kerstavond is zowaar het derde studio album van Antony Hegarty en zijn Johnsons gelekt. Het album, dat The Crying Light heet, zal op 21 januari daadwerkelijk in de winkel liggen, inclusief kaft met daarop de danser Kazuo Ohno. Die foto komt van Naoya Ikegami. Zanger Hegarty viel dit kalenderjaar veelvuldig op tv te bewonderen als de stem van het nummer ‘Blind’ van Hercules and Love Affair. Nadat dat nummer een beetje aan het vervagen was kwamen hij en zijn band met de EP Another World, die grandioos was.

Dit nummer huisvest tien nummers, waaronder ‘Another World’, de titeltrack van de dit jaar uitgekomen EP. Verder zijn er dus negen nieuwe tracks te bewonderen van de band die de Mercury Prize won in 2005 voor hun tweede album I Am A Bird Now. Het eerste album stamt alweer uit 2000. Dat album kwam in eerste instantie uit op Durtro, sindsdien zit de band bij het label Secretly Canadian. Antony and the Johnsons heeft een zeer eigen geluid. Melodisch, atmosferisch, en een beetje gloomy: het mixt van alles bij elkaar. Het album van deze band is ook één van de albums waar het meest naar uitgekeken wordt in 2009.

"Her Eyes Are Underneath the Ground" (4:24)
"Epilepsy Is Dancing" (2:42)
"One Dove" (5:34)
"Kiss My Name" (2:48)
"The Crying Light" (3:18)
"Another World" (4:00)
"Daylight and the Sun" (6:21)
"Aeon" (4:35)
"Dust and Water" (2:50)
"Everglade" (2:58)

Interview Fuck Buttons (winterissue)

Fuck Buttons was misschien wel de sensatie van het jaar 2008! Hun experimentele noise-elektro vond louter complimenten, en het is niet voor niets dat hun debuutalbum Street Horrrsing gezien wordt als één van de beste albums van het jaar (11de Drowned in Sound, 20ste Pitchfork, om de grootste Engelse en Amerikaanse sites te noemen). De band bestaat uit Andrew Hung en Benjamin John Powers en komt uit Engeland. Na dit jaar een aantal uitermate succesvolle optredens in Nederland te hebben gegeven, meest recentelijk eind oktober in de kleine zaal Paradiso (recensie op de site), werd het tijd om met Ben te praten over het maken van nummers, Snoop Doggy Dog, en skateboarden. (dit interview stond in het winterissue van ons blad, uitgekomen uit november)

IKRS: Als je Andy zou moeten beschrijven in vijf woorden, welke vijf woorden zouden dat zijn?

Ben: Een expert in pingpong (in het Engels waren het er vijf…)

IKRS: Ik heb gelezen dat jullie in dezelfde skateboard groep zaten. Hoe close waren jullie toen, of zijn jullie pas in jullie studietijd goede vrienden geworden?

Ben: Toen we samen aan het skateboarden waren zaten wij in een grote groep jongens die allemaal samen skateboarden. Sinds dat we begonnen zijn met muziek maken, dat is alleen wij tweetjes die dat doen en daarbij betrokken zijn, dus dat zorgde er natuurlijk voor dat we veel closer werden.

IKRS: Ik had nu graag gewild dat ik vroeger had leren skateboarden! Wat is de gaafste truc die je op een skateboard kan doen?

Ben: Andy en mijn stijl zijn echt heel verschillend wat skateboarden betreft. Zijn stijl was veel verfijnder en technischer, en de mijne was meer agressief en snel. Terwijl Andy zijn 360 flips aan het bijschaven was, was ik het grootste gedeelte van de tijd op mijn achterwerk aan het doorbrengen, maar af en toe wist ik ook kick flips tot een goed einde te brengen gesprongen over lange trappen. Eerste keer dat in een interview ons naar skateboarden wordt gevraagd, geweldig!

IKRS: Ik heb gelezen dat jullie je nummers componeren door het heel stilletjes in jullie woonkamers te spelen. Is er een reden waarom jullie dat doen? En hebben jullie weleens zo’n nummer voor het eerst op volume gespeeld en toen gedacht “Oh verdomme, dit is het totaal niet!”?

Ben: Nou, tot nu toe is het eigenlijk zo geweest dat we niet echt genoeg tijd thuis hebben gehad om onszelf op te sluiten daarvoor. Het is wel zeker iets wat we bij ons toekomstige schrijven van nummers willen doen. Ja, het horen van je eigen nummers op volume voor de eerste keer betekent vaak dat er meerdere veranderingen komen aan structuur of dynamiek en dat je het moet bijschaven, maar het is altijd een geweldig gevoel.

IKRS: Jullie hebben in een interview een keer gezegd dat jullie iets blijven spelen totdat je het gevoel hebt dat het publiek klaar is voor het volgende stuk. Is dat intuïtie, of kijk je echt in het publiek en pols je de reacties?

Ben: Eigenlijk is het meer “wij spelen totdat WIJ naar het volgende niveau willen gaan” mentaliteit. Niet om gevoelloos te zijn voor wat het publiek wil of zo, maar het is gewoon dat als wij bezig zijn met optreden dan zijn wij in onze eigen bubbel, ons eigen wereldje.

IKRS: Jullie maken veel gebruik van gadgets om geluid te maken. Kan je ons een snelle rondleiding geven door een paar van deze verzamelde instrumenten die je het vaakst gebruikt of die je het leukst vindt?

Ben: We gebruiken echt letterlijk alles waar wij met onze handen bij kunnen terwijl wij aan het schrijven zijn, dus om te focussen op maar een paar instrumenten zou ervoor zorgen dat wij onszelf limiteren tot bepaalde grenzen, en ik denk dat zoiets niet goed is voor welke band dan ook als ze vooruit willen gaan. We weten niet eens welke instrumenten we gaan gebruiken als we bij elkaar komen om nummers te schrijven. De resultaten zijn altijd onverwachts, en ik kan ons ook niet onze interesse zien verliezen omdat we altijd onszelf aan het verrassen zijn.

IKRS: Jullie zijn op het moment bezig met een Europese tour. Kunnen we tijdens die tour nieuwe nummers verwachten? En zijn deze nummers al helemaal klaar of gebruiken jullie het live aspect ook om deze bij te schaven?

Ben: Oh ja, er zullen een paar nieuwe nummers zijn voor jullie…

IKRS: Als je zo lang aan het touren bent ontmoet je veel mensen en zijn of haar rariteiten, dus het is onvermijdelijk af en toe geïrriteerd te raken. Wat is je favoriete irritatie om over te klagen?

Ben: We zijn ook maar menselijk. Iedereen zal wel een keer geïrriteerd raken, niemand is perfect. Maar de truc is om veel te praten over dingen en om het niet voor jezelf te houden, want als je dat doet dan ga je langzaam je geduld verliezen. Mijn favoriete “pet peeve” is als mensen erachter komen dat ik vegetarisch ben en als ze dan proberen om hun vlees recht voor mijn neus te krijgen. Echt niet cool.

IKRS: Jullie hebben allebei een studie gedaan die te maken heeft met de kunsten, wat ik vaak zie bij muzikanten. Hoe komt dat denk je? En is er een connectie tussen alle kunsten?

Ben: Of het nu de geluidsinstallatie is of het ontwerpen van catalogussen, iemand is expressief bezig met één of ander medium. Dat is de connectie, of dat nu een hele goede is of niet.

IKRS: Ik heb gelezen dat jullie het grootste gedeelte van de artwork en van jullie video’s zelf doen. Nu jullie zulke goede recensies hebben zullen er misschien ook meer bekendere artiesten wat voor jullie willen doen. En met jullie drukke tourschema, zien jullie het je in de toekomst nog steeds allemaal zelf doen?

Ben: Dat is eigenlijk iets wat we altijd zelf willen doen, ja. Het is een belangrijk aspect van de hele Fuck Buttons ervaring.

IKRS: Hoewel de vocalen meer gebruikt worden als een extra laag muziek, ik heb gelezen dat je wel echt teksten schrijft. Als je er een zin uit kon halen, wat zou je grappig vinden als plotseling de hele zaal begon mee te zingen?

Ben: Ik denk het hele nummer ‘Sweet Love for Planet Earth’, waarin ik woord voor woord ‘Gin N’ Juice’ van Snoop Doggy Dog aan het opzeggen ben.

Wij danken Fuck Buttons voor het interview, en Declan Allen voor het interview en voor alle hulp die hij heeft geboden.

Handsome Furs album loopt lichte vertraging op

Het album van de Handsome Furs, de band van Dan Boeckner en zijn vrouw Alexei Perry, is teruggeschoven op de kalender. Nu zal het album uitkomen op 10 maart. Dan Boeckner stond laatst nog in Paradiso met zijn andere band, Wolf Parade, dat volgens ons één van de beste albums van het jaar heeft gemaakt. Het tweede album van zijn andere project loopt nu dus enige vertraging op, maar zal nog steeds vroeg 2009 komen.

Volgens de heren van Prefix Magazine zal het album echter niet teleurstellen. Een snelle luisterbeurt noopte hen om te zeggen dat het album veel in zijn mars heeft. Zij schreven: “The spare electro-beats, spiky power chords, and sharp synth riffs that are the Furs' stock in trade are strongly in evidence throughout Face Control, as are the unfailing pop sensibilities of Wolf Parader Dan Boeckner and his wife Alexei Perry, so be prepared to get hit with more hooks than a bait-and-tackle shop.”

Ian Brown komt met nieuw album

Ian Brown komt met een nieuw solo album. Dat kondigde hij aan tegenover zijn fans. De release datum waarop gemikt zal worden zal ergens in augustus zijn, hoewel hij daar nog geen uitsluitsel over durfde te geven. Het zal de opvolger worden van het album The World is Yours, wat hij in 2007 uitbracht.

Dat lijkt een deuk te zetten in de reünie van de voormalige band van Brown, The Stone Roses. Gitarist Mani sprak eerder deze maand nog over de kans van een reünie, en dat de enige die zijn jawoord nog niet had gegeven Brown was. De rest van de band ziet een hernieuwde samenwerking dus wel zitten. Echter Brown, druk bezig zoals je hierboven kunt lezen als soloartiest, lijkt nog te twijfelen, en misschien dus de voorkeur te geven aan zijn solo carrière. Een definitieve “nee” is echter nog niet uit zijn mond gekomen.

Alaska in Winter maakt sfeervolle city soundtrack

Volgens Alaska in Winter is de muziek geschreven in een periode dat hij in Berlijn zat. Het stond, volgens de overlevering, plots op zijn computer in zijn flat in Oost Berlijn, en dat na een zestien uur durende dance party. Oftewel, het is een raadsel hoe de muziek erop is komen te staan. Welnu, dat gelooft natuurlijk niemand, laat staan dat de kans zeer groot is dat het waar is. Maar het verhaal herbergt wel twee feiten. Ten eerste, Alaska in Winter is één persoon, namelijk Brendan Bethancourt, geholpen door vrienden en gasten. Dit album, Holiday, is het tweede album, nadat Bethancourt vorig jaar al het debuutalbum Dance Party in the Balkans had uitgebracht. Het tweede feitje wat je uit dit van hoogstwaarschijnlijke fabeltje kan pakken, is dat het album in Berlijn is opgenomen. Berlijn is een interessante stad, ondermeer omdat het een plek van inspiratie is voor veel elektro en minimal artiesten.

Het is ook de stad die je terug hoort op het album. De melodieuze elektro die de Amerikaan maakt vormt in essentie de perfecte city soundtrack. Sommige nummers zijn wat meer ambient, andere nummers nog vrij dansbaar. Wat ze gemeen hebben is dat je ze eigenlijk moet luisteren al lopend in de avond door een stad achtervolgt door neon lichten, je een weg vindend door de mensen. Nu moet dat natuurlijk niet- ook in mijn woonplaats werkt het en neon lichten zijn ver te zoeken- maar je wordt wel in gedachten even getransporteerd naar een zodanige omgeving.

Neem de track ‘Berlin’, niet voor niets zo genoemd natuurlijk. De sturende drums zorgen voor een licht dansbare sound, en door de elektronische hulpmiddelen en de emotieloze zang wordt daar de sfeer aan toegevoegd. Soms vallen de drums even weg en hou je de bliepjes over, om vervolgens weer de extra kick te krijgen als het eerder genoemde instrument er weer aan wordt toegevoegd. Een zeer mooie track. En met een passende naam in ‘Berlin’ dus, want op de één of andere manier voelt het als de stad.

De volgende track opent met: “My speedboat goes much faster than yours.” Het is een rustiger nummer die het meer moet hebben van de sfeer. Wel weer die drums, maar de drums zorgen dit keer niet voor een dansbaar canvas. “Baby I’m too fast for you,” misschien toch dat stadse. Interessant is dat zowel ‘Highlander’ en ‘Streetgang’ meerdere delen hebben, die ook gewoon achter elkaar zijn geplaatst. Van één kant wel logisch, want ze horen onmiskenbaar bij elkaar, hoewel de delen toch heel anders zijn. ‘Highlander’ begint heel rustig, waarna het op een gegeven moment wat sneller en dansbaarder wordt. Je hoort hier ook duidelijk het weghalen en weer terugbrengen van lagen. Soms wordt een laag even weggehaald, om vervolgens weer terug te komen waardoor het nummer een extra impuls krijgt.

Ook contrasterend is ‘Streetgang part 3’ met de paar tracks ervoor. Het tweede deel is bijvoorbeeld ontzettend rustig, terwijl het derde deel opeens vrijwel als rave uit de startblokken komt, om vervolgens een iets rustigere toon aan te nemen. Daarna kabbelt het album naar zijn einde met het rustige ‘Keep Your Boots Clean and Everything You Step On Is Dirt’, wat verrassend weinig drums kent en welhaast vocaal gedreven lijkt met een instrument dat nog het meest wegheeft van het pingelen op een Chinese harp. Er wordt ook nog even een remix van ‘Close Your Eyes’ aangeplakt op het einde.

En als je bij dat einde aan bent gekomen ga je toch een klein beetje twijfelen over de absurditeit van Bethancourts relaas dat hij niet weet hoe de muziek op zijn computer is gekomen. Want ook al zal het niet zo zijn, het is toch bijzonder hoe zeer het album de sfeer weet uit te ademen van een stad. De perfecte city soundtrack. Sommige nummers zijn door de sturende drums en de elektronische toevoegingen daaromheen wel dansbaar, maar het album moet het voornamelijk van de sfeer hebben, en die is dik in orde. Misschien heeft dit album wel te weinig aandacht gekregen het afgelopen jaar, want het is zeer fijn, en perfect voor avonden rondlopen in New York, als je nog een excuus zocht daarheen te willen gaan.

80/100

Stereogum meldt top 50 tracks van hun lezers

Stereogum, een vermaard muziekwebsite, heeft een lijst samengesteld van welke nummers door haar lezers het meest geluisterd zijn. De site keek naar de promo’s die het op haar website heeft gezet, en vervolgens hoe vaak die zijn beluisterd. Dat leverde een alleraardigste lijst op, met in principe allemaal nummers die het waard zijn te beluisteren.

De hele lijst is hier te vinden: http://stereogum.com/archives/mp3/stereogums-50-most-popular-mp3s-of-2008_042991.html

De top 10:
10 Human Highway - "Moody Motorcycle"

09 Ssion - "Credit In The Straight World"

08 Ra Ra Riot - "Dying Is Fine"

07 David Vandervelde - "Someone Like You"

06 Talkdemonic - "March Movement"

05 Okkervil River - "Lost Coastlines"

04 Los Campesinos! - "How I Taught Myself To Scream"

03 Yeasayer - "Sunrise"

02 Peter Bjorn And John - "Inland Empire"

01 Marnie Stern - "Transformer"

The Sun schreeuwt Springsteen, Neil Young, en Blur headliners Glastonbury

Okay, ten eerste, The Sun is een welbekend roddelblad dat zich voordoet als een krant. Dus de kans dat dit klopt is vrijwel nihil. Just to give you a heads up. Maar hilarisch is het wel. Volgens de krant is Eavis, de man die Glastonbury organiseert, tot zijn verstand gekomen na de slechte kaartverkoop van vorig jaar. Dat was, zo schrijft The Sun, mede te danken aan de zwakke headliners van dat jaar. Jay-Z en Kings of Leon hadden er, zo meldt de schrijver, nooit mogen staan.

Welnu, volgens de schrijver pakt Eavis daarom terug op de “oudjes”. Bruce Springsteen en Neil Young zullen headlinen samen met het net weer teruggekomen Blur, dat nog niet eens de studio is binnengewandeld. The Sun meldt en passant dat dit een goede zaak is. ‘They’re just the kind of rock deities who should be playing at the most popular festival on the planet. And Eavis’s bid to bring the glory back to Worthy Farm gets my backing one hundred per cent.’ Stiekem zou het eigenlijk niet eens verkeerd zijn die drie headliners daar te zien, hoewel ik betwijfel of iedereen die niet op Jay-Z en Kings of Leon zat te wachten, wel zit te wachten op Young en Springsteen.

Pitchfork maakt top 50 bekend

De invloedrijke Amerikaanse e-zine Pitchfork heeft zijn top 100 deze week bekend gemaakt. En zoals altijd bij de Amerikanen, met een twist. Pitchfork heeft altijd de neiging lichtelijk af te wijken van wat men verwacht, soms zou je denken haast expres. Ondanks dat is het nog altijd een toonaangevende site in de muziekwereld. Zo zitten er een paar albums bij waarvan dit überhaupt de eerste keer is dat ik van ze hoor (en ik spendeer toch vrij veel tijd in, als het niet luisteren is, in ieder geval alle info te verzamelen over uitgekomen albums).

Het meest schokkend is eigenlijk de complete shut out van of Montreal. Vorig jaar bezat de band nog de vijfde plaats met het album Hissing Fauna, Are You The Destroyer?, maar dit jaar is het compleet absent. Ook TV on the Radio die net niet de top vijf haalt is voor velen een verrassing, want velen dachten toch dat TV on the Radio het met Deerhunter zou uitvechten. In plaats daarvan zien we Fleet FOxes op één, en de Britten van Portishead op twee. Voor de complete top 50, check hier: http://www.pitchforkmedia.com/article/feature/148001-the-50-best-albums-of-2008?page=1

Nog een persoonlijk trots puntje is dat deze site twee bands uit de top 30 van Pitchfork heeft geïnterviewd dit jaar. Los Campesinos! en Fuck Buttons, de eerste hier al te lezen, de laatste komt nog voor de kerst online.

De top 10:
10. DJ/Rupture- Uproot
9. Hercules and Love Affair- Hercules and Love Affair
8. M83- Saturdays=Youth
7. Vampire Weekend- Vampire Weekend
6. TV on the Radio- Dear Science
5. Deerhunter- Microcastle/ Weird Era Cont.
4. Cut Copy- In Ghost Colours
3. No Age- Nouns
2. Portishead- Third
1. Fleet Foxes- Sun Giant EP/ Fleet Foxes

Interview met Lo-Fi-Fnk, uit ons winterissue

Het is alweer twee jaar geleden dat het Zweedse duo Lo-Fi-Fnk hun debuutalbum Boylife uitbrachten. Een debuutalbum vol heerlijke catchy synth-pop om lief op te dansen. Na lang touren was het enige tijd stil rond de heren, maar op de afgelopen Kitsuné-compilatie stond opeens een gloednieuw, en zeer leuk, nummer van ze, ‘Want U’. Dus tijd om even te kijken wat de heren momenteel aan het doen zijn, om te praten over het tweede album, Zweedse muziek, en ruzie op het podium. Leo was zo lief onze vragen te beantwoorden. (Dit interview stond in het winterissue van ons blad, dat eind november bij concerten is uitgedeeld)

IKRS: Zou je August kunnen omschrijven in vijf woorden?

Leo: Smaakvol, triestig, knap, betrouwbaar, rijk.

IKRS: Jullie hebben ooit gezegd dat Stockholm een kleine stad was. Als je de kans zou krijgen, in welke stad zou je dan liever willen wonen en waarom?

Leo: We hebben alle kansen om te verhuizen naar waar we maar willen, er is niets dat ons tegen houdt. Maar we hebben liever Stockholm dan de meeste plaatsen waar we zijn geweest. L.A. zou wel gaaf zijn trouwens. Of waar dan ook in Californië.

IKRS: Ik heb gelezen dat jullie niet typisch Zweedse muziek maken en dat typische Zweedse muziek niet buiten de grenzen komt. Is daar een reden voor? (in het geval van typisch Nederlandse muziek omdat het kut is, bijvoorbeeld)

Leo: Nou ja, de echte Zweedse INDIE-muziek is buiten de landsgrenzen niet echt te horen. Simpelweg omdat het gewoon TE indie is. Sommige dingen zijn ook echt heel slecht, andere dingen zijn goed en zullen misschien in de toekomst wat meer aandacht krijgen. Wij vragen ons bijvoorbeeld af waarom The Embassy niet de grootste band in de wereld is.

IKRS: Boylife had nummers met een soort “start-stop” ritme. Jullie nieuwere nummers zoals ‘Want U’ lijken in een wat meer club-georiënteerde richting te gaan, met repetitieve teksten en meer een 90s house sound. Gaat jullie nieuwe album club-georiënteerd klinken, en hoe ver zijn jullie met dat album?

Leo: “Nieuwere nummers”? ‘Want U’ is het enige nieuwe nummer dat we hebben uitgebracht sinds 2006, dus mocht je andere nummers hebben gehoord dan zijn ze niet van ons! (hoewel we erg paranoïde zijn en altijd het idee hebben dat iemand in onze studio gaat inbreken en al onze tapes op gaat nemen…)

Over het album, we zijn zo ongeveer halverwege en het voelt echt heel goed op het moment. We zullen echter nooit een simpele, recht toe recht aan clubmuziekband worden. Om de richting te beschrijven die het nieuwe album opgaat zou ik zeggen dat het meer klinkt als singer-songwriter disco en emohouse.

IKRS: Hoe zetten jullie de nummers in elkaar? Komt er iemand met een idee, of jammen jullie net zolang totdat jullie goud raken?

Leo: Meestal schrijf ik de nummers, en vaak komen de nummers uit de meest onverwachte plaatsen of uit gewoon helemaal niets. En dan proberen we ze samen zo goed mogelijk te maken. August doet het grootste gedeelte van het mixen.

IKRS: Het nummer ‘Want U’ stond op de afgelopen Kitsuné-compilatie. Wat is jullie relatie met dat label?

Leo: We hebben de jongens een aantal keer ontmoet en hebben groot respect voor wat ze doen en wat ze in het verleden al hebben gedaan.

IKRS: Tijdens de laatste tour hadden jullie een drummer mee. Is hij nu een fulltime lid van de Lo-Fi-Fnk familie, of schrijven jullie de nummers nog altijd met z’n tweeën?

Leo: Link, onze drummer, is voor het grootste gedeelte gewoon onze drummer op het moment. Maar hij is ook wel op een zekere manier betrokken bij alles wat we op het moment doen. Hij heeft in ieder geval wel invloed.

IKRS: Jullie live shows hebben de reputatie energiek en entertaining te zijn. Wat is het vreemdste wat er ooit tijdens een show gebeurd is tot nu toe?

Leo: Misschien was dat wel toen we in Washington speelden vorig jaar en we ruzie kregen op het podium. We hadden al jaren geen ruzie meer gehad, en het is zo raar dat het juist daar gebeurde van alle plaatsen… En om de show nog beter te maken liep August van het podium af, omdat er enkele gasten aan het lachen waren.

IKRS: Hoe ziet een avond uit met jullie eruit? Ik kan me niet voorstellen dat het net als jullie nummer ‘Wake Up’ is waar jullie wachten totdat iemand over de schouder kijkt en een move maakt.

Leo: Eigenlijk heeft het een vrij grote gelijkenis met dat nummer.

IKRS: Jullie Wikipedia-pagina is erg leeg, dus er is niet heel veel informatie over jullie bekend. Een mooi uitgangspunt om een gerucht over jullie te verspreiden dus! Een suggestie?

Leo: Zeg maar dat we vrienden met Prince zijn.

IKRS: Heel erg bedankt voor het interview, en we hopen jullie snel weer in Nederland te zien.

Leo: Heel erg bedankt!

IKRS: Cheers!

of Montreals Kevin Barnes en Andrew van MGMT gaan album maken

Kevin Barnes, de zanger van of Montreal, en Andrew van MGMT gaan samen een album uitbrengen volgend jaar. Dat vertelde Kevin Barnes aan Rolling Stone. Barnes vertelde dat ze al twintig minuten muziek hadden van een hele tijd terug, en dat het moeilijk bij elkaar komen was aangezien ze in twee veel tourende bands zitten. Barnes maakt zich bijvoorbeeld klaar voor een Europese tour die twee keer Nederland aan zal doen.

Het project zit er al een tijdje aan te komen. Begin zomer vroeg ik aan Ben van MGMT voor het Amerikaanse EVB al over het project tussen Andrew en Kevin, maar hij zei toen dat hij nog niet precies wist wanneer dat ging gebeuren omdat MGMT druk was met touren en of Montreal toen nog bezig was met het maken van het dit jaar uitgekomen Skeletal Lamping. Maar in 2009 lijkt dit album dus toch te komen. Barnes zei over de sound: “The stuff we've done so far is sort of a soulful prog. It's probably gonna be a pretty schizophrenic, crazy album."

The Rakes geeft release date nieuw album

De art-punk band The Rakes heeft de release datum van hun derde album bekend gemaakt. Deze zal gaan uitkomen op 23 maart, en zal voorafgegaan worden door single ‘1989’ een week daarvoor. De titel van het album is Klang. Alan Donohoe zei tegen de NME het volgende over het nieuwe album: "The album is raw, playful, exciting, complex and schizophrenic - much like the personality of Berlin itself. It couldn't be more of a fitting place to record it."

Tracklisting:
'You're In It'

'That's The Reason'

'The Loneliness Of The Outdoor Smoker'

'Bitchin' in the Kitchin''

'The Woes Of The Working Woman'

'1989'

'Shackelton'

'The Light From Your Mac'

'Muller's Ratchet'

'The Final Hill'

'Never Get Married'

The Killers richt zicht met derde album op stadions

Album Recensie- Day & Age van The Killers

Is het alweer vier jaar geleden? Ja, toch. Vier jaar terug konden we dat klein, rond dingetje kopen, het in de cd-speler stoppen, en genieten van wat nog steeds standhoudt als één van de beste albums van dit decennium. Het begon met een donker verhaal, gevolgd door een disco hit over jaloezie en de kracht van imagination. ‘Somebody Told Me’ gaf iedereen een reden compleet los te gaan op een refrein dat nog rivaliseert met Blurs ‘Boys & Girls’ qua gender en sex. De sexuele ambiguïteit van ‘Andy, You’re a Star’ was fantastisch, een track die zich onderscheidt door die gitaar riff aan het begin. ‘All These Things That I’ve Done’ was de festival hit, terwijl de underground disco’s nog maar eens uit hun dak gingen op het donkere ‘Midnight Show’, onderdeel van de door de band gedoopte “murder trilogy”. Met dit album, Hot Fuss, stormde The Killers de muziekscene op. Nu komen ze met hun derde album, dat in geen mogelijkheid lijkt op het eerste album. Stadionpop is het geworden.

Stadionpop, per definitie haast, is minder dan indie-pop, of underground pop, of welke misplaatste term je ook wilt los laten. Het mist namelijk “the edge”, dat beetje ballen. De ideeën vaak ook, en, zoals de Amerikanen zeggen, “heart”. Als je het debuutalbum van The Killers naast dit album legt, dan merk je meteen het verschil. De nummers op het derde album, Day & Age, zijn makkelijk luisterbaar. Te makkelijk luisterbaar misschien wel om echt impact te maken. De synthesizer maakt wel zijn terugkeer naar een overgrote absentie op het album Sam’s Town, maar de lijntjes die op Day & Age worden gespeeld lijken niet op die vurige, uit-je-dak-gaan nummers van Hot Fuss. Het is iets waarop ik mijn moeder nog wel zie dansen. Skyradio zal The Killers vast gaan draaien, het misstaat niet tussen die programmering.

Maar je mag toch wel blij zijn dat, als je in de auto met je ouders zit en per compromis een mainstream radio zender moet luisteren, The Killers dan wordt gedraaid. Want qua stadionpop is dit nog altijd beter dan het meeste wat je er zult vinden. Ook al zijn de snelste nummers op dit album niet de underground disco hits van Hot Fuss, je kan er nog wel op bewegen en ze zijn goed luisterbaar. ‘Human’ en ‘Spaceman’ vormen een mid-tempo synth duo aan het begin van het album dat, as far as stadiumpop goes, een verademing is. Het album heeft ook meer ideeën dan het gemiddelde album. Kijk naar de Afrikaanse invloeden op bepaalde nummers, die best funk hebben. ‘Joyride’ is een lekker, funky nummer bijvoorbeeld. Bij ‘This Is Your Life’ gaat het misschien een beetje overboord, beginnend met een soort Lion King-achtige zang.

Ondanks dat dit album goed luisterbaar is en voor een bona fide pop album nog aardig wat ideeën waarborgt, nog maar te zwijgen over het inspiratie halen uit bijvoorbeeld Hunter S. Thompson, is het vooral af en toe frustrerend. Het beste moment komt wellicht op ‘Neon Tiger’, dat een geweldige opbouw heeft. Van wat rustiger gaat het steeds sneller, alsof er echt een dier wordt losgelaten. Helaas gaat het dan net niet all-out, waardoor het net die grote klap mist wat het wel in zich had. Als je naar het thema kijkt van bijvoorbeeld het eerste nummer, ‘Losing Touch’, zie je daar ook weer de vertwijfeling en jaloezie de kop op steken die je op het eerste album ook zag. “You go run and tell your friends I’m losing touch/ Fill their heads with rumors of impending doom/ it must be true,” concludeert Flowers triestig als aanklacht tegen de goedgelovigheid en de weinige individualiteit. Maar die vertwijfeling slaat nooit over in de echte desperaatheid of manie dat op het eerste album wel de kop op steekt.

Een nummer wat wel werkt is ‘The World We Live In’, waar de albumtitel in voorkomt. De melancholie wordt hier niet overrompelt door de pop arrangements, en je voelt hier, zeker in het begin, wel de echte twijfel in het hart. “Well maybe I was mistaken, I heard a rumour that you quit this day and age,” haalt Flowers aan, om vervolgens eraan toe te voegen: “Well maybe I was mistaken.” Regel van de wereld is dat als je zoiets zowel voor en achter het gerucht zegt, dat je eigenlijk niet denkt dat je het fout hebt. Die drie zinnetjes vormen het hart van het album.

Dit is een album dat voor een stadionpop album nog aardig wat ideeën en leukheden heeft. De nummers zijn goed luisterbaar, je kan er af en toe aardig op meedansen (met je familie), en soms sprankelt er iets heel moois. Maar het album is te steriel, het mist teveel gevoel, en het mist vergeleken met het eerste album ook teveel thema’s. Sexuele ambiguïteit, jaloezie, het androgyne, het lef, het donkere tintje: het schittert door afwezigheid en maakt plaats voor pop sensibiliteit. Dat kan, en ze doen het netjes, en ze maken de stap beter dan Kings of Leon dit jaar deden met een ideeloos album, maar het haalt wel de scherpheid van de band grotendeels weg. Goed luisterbaar, maar het is uiteindelijk wel te steriel en heeft te weinig gevoel in zich, waardoor het album leuk is om even op te hebben, maar je niet zal raken of je uit je dak zal doen laten gaan.

60/100

Pitchfork plaatst 100 beste tracks 2008

Het invloedrijke Pitchfork heeft een lijst uitgegeven met daarop de 100 beste tracks van dit jaar. Een compilatielijst van honderd tracks is geen geringe prestatie, en leuk om even door te kijken. Sommige nummers die je verwacht, sommige niet. Sommige leuke verrassingen, en sommige niet. Maar zo is het altijd met lijstjes en dat maakt het leuk. Ook een paar tracks die ik in ieder geval nog niet heb gehoord en die Pitchfork dus even en passant als tip geeft om te checken. De officiële lijst kan je hier vinden: http://www.pitchforkmedia.com/article/feature/147998-the-100-best-tracks-of-2008

De top 10 van de lijst:

10 Estelle [ft. Kanye West] - "American Boy"

09 Portishead - "Machine Gun"

08 Air France - "Collapsing at Your Doorstep"

07 Cut Copy - "Hearts on Fire"

06 Deerhunter - "Nothing Ever Happened"

05 M83 - "Kim & Jessie"

04 Santogold - "L.E.S. Artistes"

03 Hot Chip - "Ready for the Floor"

02 Fleet Foxes - "White Winter Hymnal"

01 Hercules and Love Affair - "Blind"

Yeah Yeah Yeahs plaatsen kerstnummer

De Yeah Yeah Yeahs zijn druk bezig met hun nieuwe album, dat volgend jaar het licht moet zien. In de tussentijd hebben ze dit geplaatst als zoethoudertje. De track heet ‘All I Want For Christmas’ en laat de kant van zijn zoetste kant zien. “All I want for Christmas is you,” zingt Karen O, maar gelukkig niet op de Mariah Carey manier. Niet de beste track van de band, maar zo was het natuurlijk ook nooit bedoeld. En wij nemen ook voor het gemak aan dat het nieuwe album meer gemeen heeft met de sound van de EP IsIs dan met deze track. Toch leuk, en te vinden op de bands MySpace: www.myspace.com/yeahyeahyeahs

Röyksopp zet verjaardagstrack op site

Röyksopp viert zijn verjaardag! Hoewel het pas zeven jaar geleden is dat hun eerste album uitkwam, Melody A.M., zijn ze intussen wel al tien jaar muziek aan het maken. De band is een duo uit Noorwegen bestaande uit Torbjørn Brundtland en Svein Berge. Naast het eerder genoemde debuutalbum brachten ze in 2005 ook een tweede album uit, The Understanding. In 2009 zal de band waarschijnlijk met een nieuw album komen. In de tussentijd kunnen we ons vermaken met de verjaardagstrack die op hun site staat, www.royksopp.com. Dat nummer heet, hoe toepasselijk, ‘Happy Birthday’. En terecht ook, want over de ambient elektro wordt er gedurende heel het nummer “happy birthday” gezongen. Als je denkt dat zoiets je niet gaat irriteren check de site van de Noorse heren.

Antony and the Johnsons geeft tracklist, cover art

Antony and the Johnsons, de New York band met frontman Antony Hegarty, komt in januari met een nieuw album. Dat album zal The Crying Light heten en op 19 januari in de winkels liggen. Voor het album is het artwork bekend geworden. Het ligt in dezelfde lijn als de artwork voor de Another World EP. Beiden hebben de danser Kazuo Ohno op de voorkant. Antony zei over hem dat eigenlijk Ohno “is kind of like my art parent.” De foto van de cover komt uit 1977 en werd toendertijd gemaakt door Naoya Ikegami. Antony kwam dit jaar ook nog positief in het licht door zijn vocalen op het album van Hercules and Love Affair, most notably het nummer ‘Blind’.

Tracklist:
01 "Her Eyes Are Underneath The Ground"
02 "Epilepsy Is Dancing"
03 "One Dove"
04 "Kiss My Name"
05 "The Crying Light"
06 "Another World"
07 "Daylight And The Sun"
08 "Aeon"
09 "Dust and Water"
10 "Everglade"

Drowned in Sound maakt top 50 bekend

Eén van mijn favoriete e-zines is Drowned in Sound. De Engelse site geeft altijd uitgebreide reviews waar ze goed op de materie ingaan, en lijken met beide benen op de grond te staan. Niet te pretentieus, maar ook niet te populistisch. Zoals ik het graag zie. En natuurlijk helpt het dat mijn smaak meestal wel overeen komt met die van Drowned in Sound. Niet voor niets staan 9 albums van de top 10 van IKRS, die je kan lezen in ons magazine en die rond de kerst online zal komen, in de top 30 van Drowned in Sound. Een uitermate grote overeenkomst. Zeven staan er zelfs in hun top 20! De nummer één van Drowned in Sound stond dan weer niet in onze top 10, maar je kan niet alles hebben. Voor de hele lijst met een uitleg van de top 10, check op hun site: http://www.drownedinsound.com/in_depth/4135939

Overigens zie ik in hun top 20 ook geen enkel album waar wij hier een negatief oordeel over hebben geveld.

Hier de top 10:
M83 Saturdays=Youth
Frightened Rabbit The Midnight Organ Fight
Cut Copy In Ghost Colours
Nick Cave And The Bad Seeds DIG, LAZARUS, DIG!!!
Deerhunter Microcastle
Portishead Third
Why? Alopecia
Friendly Fires Friendly Fires
The Kills Midnight Boom
Bon Iver For Emma, Forever Ago

N.A.S.A. komt binnenkort met album

Squeak E. Clean en DJ Zegon zullen binnenkort met een album komen onder de noemer van hun N.A.S.A. project. Het album, dat The Spirit of Apollo zal heten, zal op 16 februari uitkomen, wat een kleine twee weken zal zijn na hun concert in de Melkweg. De twee bovengenoemde heren maken de beats, en kijken vervolgens eens wie er in de popwereld vrij is om wat lijntjes te komen zingen of om wat instrumenten te komen spelen. Wat te denken van Kanye West, Karen O, Nick Zinner, David Byrne, Tom Waits, RZE, George Clinton, Chuck D, The Cool Kids, Ghostface Killah, en Lovefoxxx. (pic is David Byrne)

De tracklist, inclusief mensen die eraan hebben meegewerkt, is als volgt:
01 "Intro"

02 "The People Tree" (feat. David Byrne, Chali 2na, Gift of Gab,& Z-Trip)

03 "Money" (feat. David Byrne, Chuck D, Ras Congo, Seu Jorge, & Z-Trip)

04 "NASA Music" (feat. Method Man, E-40, & DJ Swamp)

05 "Way Down" (feat. RZA, Barbie Hatch, & John Frusciante)

06 "Hip Hop" (feat. KRS-One, Fatlip, & Slim Kid Tre)

07 "Four Rooms, Earth View"

08 "Strange Enough" (feat. Karen O, Ol' Dirty Bastard, & Fatlip)

09 "Spacious Thoughts" (feat. Tom Waits & Kool Keith)

10 "Gifted" (feat. Kanye West and others TBD)

11 "A Volta" (feat. Sizzla, Amanda Blank, & Lovefoxxx)

12 "There's a Party" (feat. George Clinton & Chali 2na)

13 "Whachadoin?" (feat. Spank Rock, M.I.A., Santogold & Nick Zinner)

14 "O Pato" (feat. Kool Kojak & DJ Bãboa)

15 "Samba Soul" (feat. Del Tha Funkee Homosapien & DJ Qbert)

16 "The Mayor" (feat. The Cool Kids, Ghostface Killah, DJ AM & Scarface)

17 "N.A.S.A. Anthem"

The Decemberists maken tracklist bekend

The Decemberist hebben de tracklist van hun aankomende album bekend gemaakt. De band uit Portland, met als frontman Colin Meloy, kwam in 2002 met hun eerste album, en in de tussentijd hebben ze dat aantal al uitgebreid naar vier. Twee jaar terug, in 2006, kwam de band met hun meest recente album, dat The Crane Wife heette. Op hetzelfde label, Capitol, keren de heren volgend jaar terug.

Dat zal gebeuren met het album Hazards of Love. Het album zal op 24 maart uitkomen, en telt maarliefst 17 tracks. De band heeft ook wat gasten gevraagd om mee te werken, waaronder Robyn Hitchcock.

Tracklist:
01 "Prelude"
02 "Hazards Of Love 1 (The Prettiest Whistles Won't Wrestle the Thistles Undone)"
03 "A Bower Scene"
04 "Won't Want For Love (Margaret In The Taiga)"
05 "Hazards Of Love 2 (Wager All)"
06 "The Queen's Approach"
07 "Isn't It A Lovely Night?"
08 "The Wanting Comes In Waves / Repaid"
09 "An Interlude"
10 "The Rake's Song"
11 "The Abduction Of Margaret"
12 "The Queen's Rebuke / The Crossing"
13 "Annan Water"
14 "Margaret In Captivity"
15 "Hazards Of Love 3 (Revenge!)"
16 "The Wanting Comes In Waves" (Reprise)
17 "The Hazards Of Love 4 (The Drowned)"

The Whip speelt goed, en de zaal leeg

The Whip- 5 december in de Melkweg

The Whip, een elektro-punk band uit Manchester, gaf in een interview met ons aan (hier) dat ze het altijd leuk vinden tussen DJ sets in te spelen. Die kans kregen ze tijdens de Sinterklaas Rauw. Tussen twee DJ sets van Joost van Bellen door mocht de band zijn nummers laten horen. De band geniet toch wel een redelijke live reputatie. Ze begonnen hun huidige tour naast Soulwax, en ze zullen later nog onder andere langs Justice staan. Not too shabby company dus.

Nederland daarentegen is nog niet echt dol op ze. Of in ieder geval, het publiek op Rauw. De band begint na een vrij blamerende Sinterklaas tombola (tip aan Rauw, niet meer doen), en begint met verve. Het probleem alleen is dat Rauw vanavond niet erg druk bezocht is, en de mensen die er zijn zitten misschien niet te wachten op een live band. De meeste mensen kennen de band ook misschien niet, ondanks de hits ‘Trash’ en ‘Blackout’, die beide op één van de befaamde Kitsuné compilaties hebben gestaan.

‘Blackout’ komt al voor ergens midden in de set, en is toch echt heel dansbaar. De dansbaarheid wordt door veel mensen echter niet opgepikt. The Whip heeft in interviews gezegd dat ze het leuk vinden om op zulke avonden te spelen omdat iedereen gewoon komt om te dansen. In Nederland blijkt dat niet geheel bewaarheid te worden. Het publiek danst niet door op The Whip, maar ziet het meer als een bandje dat optreedt, en gaat naar het bandje kijken. Niet echt waar The Whip op had gehoopt. Het heilige vuur dooft dan ook langzaam bij de band.

Desondanks zal het vast een nuttige avond voor de band zijn geweest, want de helft van wat ze spelen is nieuw materiaal. Dat nieuwe materiaal is een stuk minder punk georiënteerd, en veel meer gemaakt als club nummers. Wat dat betreft geeft het de band natuurlijk een gevarieerdere back catalogue om uit te putten voor toekomstige gigs. Ze laten nu al een paar album nummers eruit die niet hadden misstaan gespeeld te worden.

De band eindigt met ‘Trash’, wat het eerste en laatste nummer is wat op een echt enthousiaste reactie kan rekenen van het nog aanwezige publiek in de zaal. Het nummer leent zich er ook zeer voor om uit je dak op te gaan, en voor dit laatste nummer wil de band nog best even in de versnelling schieten. Erg genoten zal de band echter niet hebben van de avond, daar was de receptie toch te magertjes voor, en het spel van de band te goed. Dat wil niet zeggen dat het publiek de schuldige is. Waar in Engeland mensen ongetwijfeld door dansen op de live band, doe je dit in Nederland minder snel als je de band niet kent, en op Rauw waren er ongetwijfeld meer mensen die de band niet kenden dan op DJ avonden in Engeland. Met als resultaat dat beide partijen enigszins ontevreden achterblijven.

Dat komt niet door slecht spel van de band, want ze spelen strak genoeg. Ook het voorproefje van de nieuwe nummers is interessant, en laat een iets andere richting zien. In het interview met ons zeiden ze al dat de nieuwe nummers meer op de dansvloer gericht zijn, en dat wordt bewaarheid. Het zal interessant worden om te luisteren hoe dat volgend jaar op album komt te staan.

Dananananaykroyd’s debuutalbum uit in april

De Schotse formatie Dananananaykroyd zal hun debuutalbum, getiteld Hey Everyone, uitbrengen in april. Dit heeft de band bekend gemaakt. Eerder dit jaar vlogen ze naar Amerika om daar het debuutalbum op te nemen. Dat lukte in eerste instantie maar deels, omdat de zanger problemen had met zijn paspoort. Hij vloog later naar Amerika om de vocalen op te nemen. De producer is Machine, en het is opgenomen in New York. De band zal een voorproefje geven van het album op hun tour met de Kaiser Chiefs, ook in Nederland, waar ze in de Heineken Music Hall zullen spelen op 16 februari.

Het album zal uitkomen via het label Best Before. Het zal worden voorafgegaan door de single ‘Black Wax’, die op 23 maart het daglicht zal zien. De volledige tracklist is als volgt:

1. Hey Everyone
2. Watch This!
3. The Greater Than Symbol & The Hash
4. Black Wax
5. Totally Bone
6. Pink Sabbath
7. Infinity Milk
8. One Chance
9. Some Dresses
10. 1993
11. Hey James
12. Song One Puzzle

Rolling Stone geeft hun top 50 prijs

Het alom bekende blad Rolling Stone heeft zijn top 50 bekendgemaakt. Rolling Stone is natuurlijk een wat mainstream gerichter blad, maar desalniettemin is het zeer invloedrijk en hebben ze dit jaar in ieder geval de belangrijkste plaats, de eerste, goed! De hele top 50 is hier te vinden: http://www.rollingstone.com/news/story/24958695/albums_of_the_yea

Thecocknbullkid niet blij met The Streets

Thecocknbullkid is niet blij met The Streets. Zij zou namelijk een b-side maken voor de The Streets single ‘Heaven for the Weather’, maar uiteindelijk is deze er toch niet opgekomen. Ze was enthousiast, en vertelde op haar blog dat Mike Skinner (zanger The Streets) vaak een artiest kiest om de A-side te herinterpreteren. Echter, die vreugde is voorbij, want de b-side zal niet op de single verschijnen.

Dit gaf Thecocknbullkid aan op haar MySpace: "Due to ahem, 'oversights' and egos. The b-side now won't be used. I'd probably be best advised to just not mention it and hope no one realised but a lot of you have been asking about where it is. And a reputation as a fantasist is one I would like to quash now, before the inevitable questions are asked. Anyway, we'll say no more about that."

Blur maakt concert in Hyde Park bekend

Je zal maar in Londen wonen en fan zijn van Blur. De band bevestigde niet alleen de reunie, maar kondigde en passant een concert aan in Hyde Park. Wat dus betekent dat het een mega concert zal worden, maar dan krijg je ook wel de originele line-up te zien, dus inclusief Graham Coxon. Het concert zal plaatsvinden op 3 juli, wat dus nog een goede zes maanden weg is. De voorverkoop begint aankomende vrijdag.

Albarn maakte gelijk bekend dat er nog meerdere shows zullen volgen. "We'll do something in London because that seems sensible," zei Albarn, "but we're also playing in other parts of the country working up to there." Albarn zei verder nog het volgende: "It just felt it was right again. It somehow feels like there's something for us to do again, we're not completely useless or pointless, we've got a reason to exist." Of Blur nog verder door Europa zal touren is op het moment nog niet bekend.

Fact Magazine maakt top 20

Fact Magazine heeft een top 20 lijstje gemaakt, en je kan ze niet beschuldigen van het napraten van mensen. De verrassende nummer één is Gang Gang Dance met hun Saint Dymphna. Een album waar ook wij onze goedkeuring aan verlenen, hoewel het bij ons net niet meer in onze top 10 paste. Helaas hadden wij ten tijde van de release ook geen tijd voor de recensie, maar het is zeker een album dat het luisteren waard is en waarvan wij blij zijn dat het ergens als nummer één is opgedoken zodat we er toch wat aandacht aan kunnen besteden. Gang Gang Dance zal volgend jaar al met de opvolger van dit album komen.

Fact Magazine heeft nog wel meer verrassingen in de lijst staan. De bekendste namen zijn No Age op twee, Portishead op vier, Late of the Pier op vijf, en verrassend genoeg ook MGMT op zeven. Deerhunter staat op de negende plaats. Er staan ook een aantal albums in die hier nog gedraaid moeten worden, maar dat is het mooie van lijstjes, en zeker lijstjes die niet alleen de alom bekende namen hebben. Zo kan je nog eens wat nieuwe bands leren kennen.

De top 20 van Fact Magazine:

01 Gang Gang Dance, Saint Dymphna

02 No Age, Nouns

03 Zomby, Where Were U in ’92?

04 Portishead, Third

05 Late of the Pier, Fantasy Black Channel

06 Jay Reatard, Matador Singles ’08

07 MGMT, Oracular Spectacular

08 Thomas Brinkmann, When Horses Die

09 Deerhunter, Microcastle

10 Flying Lotus, Los Angeles

11 High Places

12 Hercules and Love Affair

13 Ponytail, Ice Cream Social

14 2563, Aerial

15 Vampire Weekend

16 The Bug, London Zoo

17 Kelley Polar, I Need You to Hold on While the Sky Is Falling

18 Claro Intelecto, Metanarrative

19 Hush Arbors

20 M83, Saturdays = Youth

The Whip Interview (Winterissue)

The Whip heeft in de loop der jaren een vermaarde live-reputatie opgebouwd. Zo stonden ze laatst nog in New York om op te treden met onder andere Soulwax. Niet voor niets, want de band uit Manchester maakt infectueuze electro-punk om op te dansen. Perfect dus voor tijdens Joost van Bellens Rauw op 5 december, waar ze zullen optreden en ongetwijfeld de nodige lichamen in beweging zullen krijgen. Ik praatte met zanger Bruce over live shows, Soulwax, teksten, en het nieuwe album dat volgend jaar zal verschijnen. (Dit interview stond in het winterissue van het blad)

IKRS: Ik zag dat jullie morgen (ten tijde van het interview) een hometown gig in Manchester hebben. Dat moet nog steeds speciaal zijn.

Bruce: Ja, het is zeker heel leuk. We reizen zoveel en kunnen niet zo vaak thuis zijn, dus het is heel leuk om al onze vrienden daar te zien en om een feestje met ze te bouwen. En The Warehouse Project is een hele goede club ook.

IKRS: Is het een speciale avond dan, The Warehouse Project?

Bruce: Ja, ja, het is echt heel goed. Ze doen het nu al een paar jaar en dit wordt de derde keer dat we er spelen, dus het belooft heel leuk te worden; we kijken er naar uit.

IKRS: Ah cool. Na morgen hebben jullie een tijdje minder gigs, hoe ziet een reguliere dag er dan uit?

Bruce: Om eerlijk te zijn blijven we erg druk. Ik bedoel, zoals vandaag, we hebben niet een concert waar we moeten spelen, maar we zijn nu in mijn huis nieuwe nummers aan het opnemen en om het nieuwe album bij elkaar te krijgen. We hebben een paar nummers klaar en van dat punt werken we verder, en dat doen we eigenlijk totdat we volgend jaar een nieuw album uit kunnen brengen.

IKRS: Ik heb gelezen dat jullie volgend jaar rond dezelfde tijd als het vorige album een nieuw album willen uitbrengen. Dus jullie zitten nog op koers?

Bruce: Ja, ja, hopelijk wel ja. We zijn nu bezig met de nummers bij elkaar te krijgen en als ze goed zijn gaan we ze spelen in de aankomende tour, die we doen in november en december. We gaan gewoon wat van de nieuwe nummers live spelen en dan polsen we de reactie van het publiek. Meestal kan je vrij makkelijk zien of een nummer werkt of niet door de reactie van het publiek. Maar het klinkt goed en we zijn optimistisch.

IKRS: Ik heb gelezen dat jullie het ook fijn vinden om te schrijven terwijl jullie touren, omdat jullie dan via dj’s nieuwe ideeën krijgen, en spelen jullie ook nummers die nog niet helemaal klaar zijn om ze live bij te schaven?

Bruce: Ja, de nummers die we nu hebben die zijn ook nog niet helemaal klaar, maar we gaan ze gewoon uitproberen in een live setting. We houden ervan om het af en toe allemaal een beetje te veranderen, en soms spelen we ook remixes die we hebben gedaan van nummers van andere artiesten. Gewoon het uitproberen van nieuwe en andere dingen, eigenlijk.

IKRS: Dat is iets anders waar jullie mee bezig zijn, het maken van remixes. Staan er remixes op het programma, of hebben jullie er recentelijk nog een paar gedaan?

Bruce: Nee, we hebben er wel heel veel gedaan. De laatste die we hebben gedaan waren voor The Music en Hadouken, maar de laatste tijd hebben we ons meer geconcentreerd op het maken van onze eigen muziek. Maar zodra we het album afhebben, dan gaan we zeker kijken of we nog wat meer remixes kunnen doen. Het is leuk om een beetje te rommelen met wat andere mensen hebben gemaakt.

IKRS: Wat is volgens jou de sleutel tot een goede remix?

Bruce: Je probeert het gewoon een beetje te bekijken van een meer dansvloer-georiënteerde benadering. Je probeert gewoon die hook te vinden, dat kleine moment dat mensen raakt, en dan geef je dat een boost, dat is de beste manier om het te doen eigenlijk.

IKRS: Wat vind je een echt goede remix, eentje met die hook en die mensen op de dansvloer krijgt?

Bruce: Ik vind de remix van Soulwax die ze hebben gedaan voor Justice echt heel goed.

IKRS: Jullie gaan met Soulwax spelen in New York om jullie tour af te trappen zag ik.

Bruce: Ja, in New York, dat wordt echt briljant, yeah. Op Irving Plaza en zo. Dat wordt echt een hele leuke nacht. Volgens mij hebben we ook nog een paar gigs later dit jaar met hen. We zijn echt heel blij daarmee, want ik kijk echt tegen ze op, ik vind wat ze doen echt geweldig.

IKRS: Soulwax heeft iets van drie verschillende identiteiten, met de echte band Soulwax, 2manyDJs, en nog eentje meer volgens mij. Luister je naar alles?

Bruce: Ja, ik vind bijvoorbeeld het Night Versions-album dat ze hebben gedaan geweldig. En de remixes. Toen wij net begonnen met het luisteren naar veel dans muziek, was één van de remixes die zij hadden gedaan voor Felix Da Housecats ‘Rocket Ride’, en ik herinner me dat ik dat hoorde en dat ik op dat moment ook de live versie hoorde met de elektronische muziek en het leek gewoon een geweldige manier van het mixen van iets. Want wanneer je een remix doet, moet je proberen echt in de energie te klimmen van het nummer en dan moet je proberen de elektronische sound en het dansaspect met elkaar te combineren. Toen we die remix hoorden, dachten we echt van: “wow man, dat is een geweldige manier om het te doen.” Dus we vinden hen echt goed. En toen probeerde Soulwax het ook op hun eigen album te doen zoiets, en, ik bedoel, ze kijken echt vooruit en in de toekomst en het is heel inspirerend wat ze doen.

IKRS: Na New York gaan jullie een Europese tour doen. Ik las dat jullie het leuk vinden tussen DJ-sets te spelen of zelf erna een DJ-set te doen. Is dat iets wat gepland staat voor de komende tour, of is dat moeilijker te regelen als je headlinet?

Bruce: Ik denk dat het wat moeilijker is. We doen nu veel gigs van onszelf, en gigs in venues en niet echt meer in clubs. Volgens mij zal er wel eentje met Justice zijn ergens, en met wat dj’s. Maar we brengen onze eigen dj’s mee voor elk concert, in ieder geval in Engeland, ik weet het niet zeker voor Europa. We hebben verschillende vrienden in verschillende steden die dj’en tussen de bands door, beetje lokale bands waarmee we zullen touren.

IKRS: Ik hoop dat het in Europa ook lukt!

Bruce: Nou ja, we hebben nog niet zoveel vrienden in Europa.

IKRS: Soulwax komt uit België, neem hen gewoon mee!

Bruce: [lacht] Ja, dat zou wel gaaf zijn.

IKRS: Jullie hebben gewerkt met het Franse label Kitsuné in het verleden. Wat is hun reputatie, en hoe belangrijk is de compilatie album die ze uitbrengen en waarop jullie tweemaal hebben gestaan?

Bruce: Ze zijn echt heel aardig. En het is echt heel goed voor ons om met ze te werken. Ze namen contact op met ons via MySpace en zeiden dat ze met ons wilden werken. En zo begon het. En ze brachten onze single uit en deden een compilatie, dus het was goed voor ons. Zeker in Europa en Japan zijn ze erg bekend, en op zo’n compilatie staan werkt echt heel goed in die gebieden. En ze hebben een paar keer als DJ opgetreden bij gigs en ze zijn echt heel aardig. En ze kleden zich onwijs goed, ze hebben ook een modelabel.

IKRS: Echt? Dat wist ik niet eens.

Bruce: Ja, ze begonnen als een modelabel, en daarna kwam de muziek en zo erbij. Ze kleden zich echt heel goed.

IKRS: Daar ooit de vruchten van mogen plukken?

Bruce: Oh nee, alleen de albums. Ik zou graag kleren van ze krijgen, ze kleden zich heel chic, maar helaas, alleen de muziek wordt verzorgd.

IKRS: Je zei eerder dat jullie al wat nieuwe nummers hebben. Wat is het verschil met de nummers van het vorige album?

Bruce: Ik denk dat ze wat meer dansbaar klinken. We zijn op het moment aan het werk ermee. [iemand zet muziek op, Bruce lacht] . We zijn er nu mee bezig. Zo klinkt het dus.

IKRS: Dus het is meer met het oog op de dansvloer gemaakt?

Bruce: Ja, een beetje wel ja, maar er zitten nog wel echte nummers in. We zorgen wel echt dat er nog een echt nummer in zit en dat het niet alleen een beat is. We willen daarvoor zorgen zodat je het ook thuis kan beluisteren en ervan genieten, en niet alleen in een club. Zo kan je ernaar luisteren op verschillende plaatsen en het werkt nog steeds.

IKRS: Hoe belangrijk zijn teksten in muziek als die van jullie?

Bruce: Ja, heel belangrijk. Ik bedoel, we proberen zoveel tekst erin te krijgen als mogelijk, maar soms met heel veel tekst klinkt het een beetje verwarrend, dus moeten we, om de vibe te houden, er weleens dingen uitknippen. Bijvoorbeeld ‘Trash’ was eerst een nummer met veel coupletten en had een best diepe tekst. Maar het nummer klonk niet zo krachtig als dat het kon klinken en ook niet zo dansbaar, dus hebben we de loop genomen van “I want to be trash”, en dat is het enige wat we gehouden hebben. Maar in het begin was het gewoon een lang, saai nummer. Dus moesten we er een beetje in knippen. Dus ja, ons album heeft veel kritiek te verduren gehad omdat we er veel teksten uit hebben geknipt, maar uiteindelijk is dat allemaal om het nummer zelf beter te laten klinken.

IKRS: Want ik zou zeggen dat, om het meer dansbaar te maken, dat je net dat beetje meer repetitie nodig hebt dan in andere genres.

Bruce: Ja, en soms bekritiseren mensen die repetitie, maar die mensen begrijpen duidelijk niet wat we aan het doen zijn. En dat is dansbare muziek maken. Het is een dun koord om op te lopen, en we zitten tussen twee verschillende dingen in, dus soms worden mensen daardoor boos, maar we zijn blij met wat we doen.

IKRS: Ik heb gelezen dat jij naar de filmacademie bent geweest, en veel mensen die ik interview hebben een kunstzinnige achtergrond. Denk je dat de kunsten allemaal verbonden zijn?

Bruce: Ik denk dat het allemaal creatief bezig zijn is, het maken van muziek en film bijvoorbeeld. Ik houd er gewoon van om kunst te maken, en ze zijn zeker met elkaar verbonden.

IKRS: Gebruik je wat je geleerd hebt op de filmacademie ook voor, bijvoorbeeld, je clips of het decor?

Bruce: Nee, nee, dat zouden we moeten doen, we zouden daarin meer betrokken moeten zijn. We hebben dat tot nu toe een beetje aan andere mensen overgelaten, de video’s en dat soort dingen, maar dat is zeker iets waar we in de toekomst wat mee willen doen op een bepaald moment.

IKRS: Zo te horen ben je nu ook al een druk genoeg man.

Bruce: Ja, ja, dat bedoel ik. We hebben nog niet echt de tijd gehad.

IKRS: Is er nog iets wat je tegen je Nederlandse fans wil zeggen?

Bruce: Ja, gewoon dat we ernaar uit kijken om naar Nederland te komen en er een feestje van te maken in december. We hebben zin om er een leuke tijd van te maken, een feestje te bouwen.

IKRS: Klinkt goed, dan zie ik jullie in december!

Bruce: Cheers mate, hoop dat je “hoi” zegt, heel erg bedankt.

IKRS: Okay, succes met het opnemen.

Bruce: Dank je, doei doei.