Nieuw album British Sea Power

Op tien januari zal de band British Sea Power hun nieuwe album uitbrengen. Dit album zal Valhalla Dancehall heten en uitkomen via Rough Trade. De lead single zal ‘Living is So Easy zijn’, en het album in zijn geheel zal dertien tracks kennen.

Eén van deze nummers zal ‘Observe the Skies’ gaan heten, iets wat in vroegere tijden aan jongeren werd vertelt in verband met het moderne fabeltje over de jonge, blonde Laomir. Laomir woonde in een dorp niet ver van Kreta, waar hij net als velen in de fabriek werkte. Iedereen in een grijze overal. In dat dorp was er namelijk alleen die fabriek, en iedereen deed hetzelfde. Men klokte in, werkte, klokte uit, ging naar huis, ging naar bed, en dan was het weer ochtend. Op woensdag, de vrije dag daar, stond Laomir een keer op de klif bij het dorp, uitkijkend over een waterpartij met aan de andere kant de haven van een andere stad. Hij stond daar met een vriend en zei, Ik wil weg. En dan? Er moet meer zijn. Zoals wat? Stilte.

Laomir kon het idee echter niet uit zijn hoofd zetten. Maar mensen kwamen dit te weten, en de dorpsbestuurder waarschuwde hem het niet te doen. Alles is hier. Waarvoor heb je meer nodig? Waarom wil je met anderen in aanraking komen? You’ll get soiled. Dit is het enige perspectief wat je nodig hebt. Laomir knikte met gebogen hoofd, maar toen de dorpsbestuurder omdraaide keek hij naar het glimmende water, de zon, en hij keek terug naar de grauwheid van zijn dorpsgenoten. Hij dacht terug aan de keer dat hij een speldje in zijn haar wilde doen, just for looks, maar hij deed dit niet, want niemand deed het, en was hij dan de enige die ooit deze urge heeft gehad? Om dit te doen? Als iedereen hetzelfde is, waarom heeft hij dan zo’n emotie? Heeft hij dan zo’n gedachte dat hij zoiets wilt doen? En andere gedachtes ook. Niemand doet ze, maar toch denkt hij die dingen. Dat kan toch niet normaal zijn? Maar goed, hoe kan je jezelf ontplooien, to terms komen met jouw emoties, met jouw gevoelens, en jouw plaats in de wereld als verder nooit iemand iets erover heeft geuit? En uiten kan eigenlijk ook niet, want er is maar één perspectief in het dorp van Laomir, en alles buiten dat perspectief wordt niet begrepen. En wat niet begrepen wordt, dat kan altijd voor gevaren zorgen.

Maar toch, Er moest toch meer zijn? dacht Laomir. Hij keek nogmaals over de klif naar het glinsterende water in het zonlicht. Hij deed zijn grijze werkoveral uit, en stripte tot aan zijn maagdelijk witte boxer. Zijn slanke, zijden lichaam glinsterde in de zon terwijl hij zijn vleugels van wax omdeed. Hij nam een aanloop, sprong, en als de schoonste vogel vloog hij naar complete vrijheid! De anderen in het dorp renden al snel naar de klif om het schouwspel te aanschouwen, en de dorpsbestuurder in lichte paniek riep de grote heren van het dorp bij elkaar tot vergadering. Na een kwartier kwam hij alleen terug, ging bij de menigte staan, en zei, dit soort frivoliteiten zouden de jonge Laomir duur komen te staan! Maar hij vliegt naar de vrijheid, riep er eentje. Complete vrijheid, eindelijk kan hij compleet zichzelf zijn! De priemende ogen van de dorpsbestuurder en de houten stok van één van zijn handlangers deden de andere jongeman verstommen. De dorpsbestuurder zei, Nee, de zon zal hem tegenhouden! De zon zal dichterbij komen en hem straffen voor zijn zonden, voor het verdoezelen van de cultuur die wij hier zo zorgvuldig hebben opgebouwd, het imago, de mannelijkheid van onze fabriekswerkers die hij ten schande brengt door zich letterlijk te ontdoen van alles wat wij hem gegeven hebben!

Laomir, in ’t midden van zijn vlucht, begon te twijfelen. De vrijheid die hij voelde was goddelijk, maar kon het wel? Wij weten dat hij als hij in Kreta neer zou dalen zou worden verwelkomt, maar hij heeft louter het perspectief van zijn dorp en weet louter de gedachtegangen van de norm daar. Wat als hij aankomt in Kreta, en hij verguist zou worden? En waarom zou dat niet zo zijn? Zijn gedachten zijn immers anders dan alle anderen daar, nietwaar? Nooit heeft iemand gezegd die gedachten die in zijn hoofd rondspoken, dus wat als hij niet thuishoort in zijn dorp, maar ook nergens anders? Laat ik dan in ieder geval sterven zoals mijn outsider positie betaamt: op een manier zoals nooit iemand heeft gedaan. En Laomir vloog omhoog, omhoog, omhoog, omhoog tot de hitte langzaam de wax deed smelten. Uiteindelijk vielen de vleugels uit elkaar, en de licht gespierde jongeman met de fijne huid viel gracieus naar beneden op een wijze die hem, tegen in ieder geval zijn verwachting, een tweede plaats opleverde voor mooiste val na het smelten van vleugels van wax door de zon.

In het dorp lachte de dorpsbestuurder en zei, Kijk, de zon heeft zijn werk gedaan, dit gebeurt hen die zich gedragen op een manier die onze samenhorigheid in twijfel trekken! Want op deze samenhorigheid is ons dorp gebouwd! Vanaf nu, om er zeker van te zijn dat dit niet meer zal gebeuren, draag ik iedereen op oogkleppen te dragen ter aller tijden, zodat we ons nog beter kunnen focussen op hetgeen wat ons doel is! En zo droeg iedereen oogkleppen, en zagen zij niet dat de wereld zich uitbreidde en dichterbij kwam. En op een gegeven moment was het dorp omringt door de wereld, en zij hadden dit pas door op het moment dat anderen het dorp binnenkwamen. Deze anderen hadden een verkeerde afslag genomen en kwamen net terug van de Rocky Horror Picture Show, en dat soort uitdossingen, dat kwam niet voor in de leefwereld van het dorp! Waren ze gevaarlijk? De ideeën die deze mensen hadden, die konden nooit goed zijn. Want hun eigen ideeën waren goed, en die kwamen toch zeker niet overeen! In een hate crime tres passionel werden de bezoekers gemarteld en vermoord. De wereld schudde meewarig zijn hoofd.

Na het vertellen van deze fabel zeiden de ouders tegen hun kinderen, Observe the Skies (zoals de titel van het nummer van British Sea Power!), en dan zie je misschien de ziel van Laomir vliegen, vrij en zorgeloos. De ziel die zijn lichaam naar beneden zag vallen omdat hij dacht dat hij de enige was, dat hij niet paste, en nergens paste. Nu vliegt de ziel van Laomir met een glimlach rond, want hij weet nu, hey, er werd maar één perspectief aangeboden in mijn dorp, maar er zijn er zoveel meer, en Laomir heeft nu een bredere visie en meer inzicht in zijn eigen persoon en hen die anders zijn en anders denken. Hij baalt er alleen nog van dat hij tweede is geworden met die val, maar in de wereld zag hij de val van Icarus van Rubens en hij erkende, hij viel mooier. En hij zag de val van Icarus van Matisse en hij begreep, om tussen de sterren te komen moet je soms je hart volgen, ook al lijdt dat uiteindelijk tot je val. En hij las 1984 en begreep, de wereld is alleen mooi als jij hetgeen volgt wat het mooi maakt, ook al zijn er anderen die het niet begrijpen en de repercussies groot kunnen zijn. En hij keek The Great Dictator van Chaplin en hij begreep, de wereld wordt kleiner, en nu hebben we nog meer behoefte aan humaniteit. En hij keek The Rocky Horror Picture Show en hij begreep, de wereld is meer divers geworden, nou juist nu hebben we meer behoefte aan begrip en compassie en inlevingsvermogen en het kennen van verschillende perspectieven. En hij luisterde Heartland van Owen Pallett en hij begreep, soms moet je jezelf losmaken van hetgeen wat je wordt opgelegd omdat het met oogkleppen op, op een doel afstevent wat voor jou niet het juiste is. En als je omhoog kijkt dan zie je een ziel lachen omdat hij, Laomir, nu inziet de schoonheid van alles, en dat het niet had gehoeven, maar dat door de omgeving dit de enige manier was. Maar nu ben ik los, en nu zie ik, nu begrijp ik, nu lach ik, nu ontsnap ik.

Kunst en Cultuur is nou juist nu belangrijk, laat je horen tegen de maatregelen van het kabinet.