maandag 21 december 2009

De favo albums van IKRS in 2009 - Nr. 10

De favoriete albums van IKRS! Hier nummer tien. (intro)

Linda
10: St. Vincent – Actor
(05-05-09. Label: 4AD)
In mijn halfjaarlijstje kwam ze niet voor, ook al was het album toen ook al een tijdje uit, maar zo aan het eind van het jaar is St. Vincent toch opeens weer boven komen drijven. Waarschijnlijk heeft dat veel te maken met de twee keer dat ik haar inmiddels live heb mogen zien. Eén keer met volledige band op gratis festival de Affaire in Nijmegen (ik begin nu alvast met promoten voor komend jaar), en één keer in het voorprogramma van Grizzly Bear, waar ze in haar eentje haar nummers bracht. Beide keren wist ze een publiek dat haar nagenoeg niet kende te overtuigen zich meteen na afloop richting de merchandise-stand te begeven. Maar ze liet vooral zien hoe veelzijdig ze eigenlijk is: op het album klinken de meeste nummers erg georkestreerd en bijna ingetogen; live klinkt het ruwer, komen de contrasten beter uit en laat ze vooral zien dat ze meer is dan het mooie gezichtje op de album cover.

Listen to random track: 'Save Me From What I Want'

Stef
10: Franz Ferdinand – Tonight: Franz Ferdinand

(26-01-09. Label: Domino)
Ik kan natuurlijk een lijstje beginnen met een artsy fartsy keuze zodat iedereen meteen denkt van “oh, hoe interessant en hip” en dat mensen het dan goed gaan volgen, maar ik begin met een band die in weblog kringen volgens mij erg on the out is. Zelfs het eerste album wordt genegeerd in decennia lijstjes, terwijl bands die rond die tijd in dezelfde stroming zaten wel worden genoemd. Beetje vreemd, maar voor mij persoonlijk maakt het niets uit, want er is iets aan Franz Ferdinand waardoor ik het altijd kan opzetten. Het is een soort van last rescue, als ik nergens zin in heb, dan kan ik altijd terugkeren naar Franz. Ook dit album, hoewel het niet zo goed is als het eerste. Maar nog steeds is het album erg catchy en typisch Franz Ferdinand, en dat terwijl ze hun pallet ook enigszins uit weten te breiden met de introductie van enkele voor FF nieuwe elementen. Okay, de electro outro van ‘Lucid Dreams’ wordt live tegenwoordig een stuk beter gedaan dan de ietwat saaie versie op het album (en ja, ik zet ’t vaak net voor de outro gewoon af). Dus is het een perfect album? Nee, niet echt. Maar er is nooit een moment dat ik geen zin heb in Franz Ferdinand, en dat is ook een kwaliteit.

Listen to random track: 'Live Alone'

Geen opmerkingen: