De favoriete albums van IKRS! Hier nummer acht. (intro - 10 - 9)Linda:
Love Comes Close – Cold Cave
(21-07-09. Label: Heartworm)
Ik denk dat dit een van de donkerste albums uit mijn top tien is, en toch benadrukt zanger Wesley Eisold in ieder interview dat hij geeft dat Love Comes Close een pop record is. Misschien moet je hem daarin wat credits geven wanneer je naar Cremations luistert, dat andere album dat Cold Cave dit jaar uitbracht maar wat eigenlijk geen legitiem album maar meer een collectie van EPs is. Daarmee vergeleken klinken nummers met titels als ‘The Trees Grew Emotions and Died’ of ‘Heaven Was Full’ opeens wel heel erg pop. En niet alleen de titels zijn donker, de teksten als in ‘The Laurels of Erotomania’ dat begint met de zin, “I’m going to put you in the hospital”, zijn minstens zo donker. En poëtisch bij tijd en wijle als in titel nummer ‘Love Comes Close’: “Everything changing will unchange again / Sun sheds light as the life sheds the skin / You kiss your wish to the heart of the well / The secrets you sleep with will not break the spell”. Live is Cold Cave ook ten zeerste aan te raden, met ieder bandlid achter een andere synthesizer die probeert tegen de anderen op te bieden (neem oordoppen mee zou ik zeggen).
Random track to listen to: 'Youth and Lust'
Stef:
Shadow of the Bloodstained Kiss – Antoni Maiovvi
(03-08-09. Label: Seed)
Ik zal het achtergrondverhaal achterwege laten, maar het album is een conceptalbum en is de “filmscore” van een nooit gemaakte sci-fi film uit 1983 met in de hoofdrollen Barbara Cupisti en Ian McCulloch. Hey, I’m loving that. Het punt is niet alleen de leukigheid van deze gimmick, maar ook dat het album dus een sound probeert na te bootsen van hoe wij nu denken dat een sci-fi b-flick rond die tijd zou klinken. Wat natuurlijk nog steeds allemaal onderdeel is van het concept ware het niet dat de electro/italo-synth echt geweldig uitgevoerd is. Of het nu de plus tien minuten tracks zijn of de ietwat kortere, de nummers kennen een heerlijke progressie. En een heerlijke combinatie van beats en heerlijke synth sounds. Het is meeslepend, en misschien merk je nou juist daaraan dat het toch een filmscore opbouw heeft. Of misschien denkt mijn brein dit louter vanwege het achtergrondverhaaltje, maar ook dat (net zoals de fab cover) is onderdeel van het gehele werk. En af en toe klinkt het ook als spacemen invading, maar denk niet dat het alleen in connectie met dat verhaal goede muziek vormt, want dit zou mij in ieder geval ook compleet absorberen op de dansvloer, en mijn hoofdje en handjes en beentjes zouden er van gaan bewegen. Verwacht overigens geen extravagantie ten top of uber theatrale neigingen, dat ontwijkt Maiovvi gelukkig dan net weer wel.
Random track to listen to: 'Future Space Love Party'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten