De favoriete albums van IKRS! Hier nummer vijf. (intro - 10 - 9 - 8 - 7 - 6)Linda:
Veckatimest – Grizzly Bear
(26-05-09. Label: Warp)
En daar heb je dan het bewijs dat albums altijd even tijd nodig hebben voordat je ze echt goed kan beoordelen. Het duurde zo’n drie maanden voordat ik Veckatimest begon te waarderen en het zelfs tot mijn ‘beste album van de eerste helft van 2009’ uitriep, en nu staat het ‘slechts’ op de vijfde plek. But it’s in excellent company, I must say. De arrangementen op het album werden voor een deel verzorgd door Nico Muhly -- die dit jaar sowieso al een ‘hot name’ leek te zijn om mee te werken -- en misschien dat dit album daardoor wel bij meer mensen klikte dan de vorige albums. Op de posters in de tube in Londen werd het in ieder geval geprezen als ‘Breakthrough album of the year’ (naast posters van de albums van Kasabian, Florence + the Machine en Little Boots die schijnbaar alledrie het album van het jaar hebben weten te produceren). Dat is natuurlijk volstrekte onzin -- alsof voor dit jaar niemand van Grizzly Bear had gehoord, tsk -- maar hey, ze krijgen nu in ieder geval de aandacht die ze verdienen. Dat krijgen ze van mij ook nog door hun gig in het Barbican Centre, wat ik bij deze uit wil roepen tot beste gig van 2009, wat misschien ook de planning aan te rekenen was. Okay, het symfonieorkest op de achtergrond speelde hier ook een rol in, maar wat is nu more memorable dan een concert van Grizzly Bear op Halloween waarbij je overal om je heen in het publiek mensen in een grizzly bear outfit ziet?
Random track to listen to: ‘Fine for Now’
Stef:
Further Complications – Jarvis Cocker
(18-05-09. Label: Rough Trade)
Zou ik een waterdichte zaak kunnen maken dat dit het beste album van het jaar zou kunnen zijn? Niet echt, want de man zelve heeft zelfs al betere muziek gemaakt dan dit. Maar toch blijf ik immens genieten van de capriolen van Jarvis Cocker, voormalig frontman van Pulp. Of het nou een smeekbede is aan een jonge vrouw om sex te hebben of dat hij toegeeft dat hij “profoundly shallow” is; de man weet telkens weer net die woorden te vinden die weten te amuseren of een snaar weten te raken. En dat ligt ook in de volgorde van de woorden, wat dat betreft heeft hij een “knack” om de juiste frase te vinden. En dat is een kwaliteit die maar weinigen gegeven zijn. Toegegeven, iets minder rock en iets meer pop had gemogen, maar Jarvis laat ondanks dat toch zijn range zien met nummers variërend van puur instrumentaal tot ballads, om zelfs te eindigen met een dromerig disco nummer dat voor mij persoonlijk samen met ‘Big Julie’ van het eerste album tot zijn beste solowerk behoort. Ook live in Paradiso was de man weer moeiteloos één van de beste frontmannen van het jaar.
Random track to listen to: ‘I Never Said I Was Deep’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten