IKRS: Vertel ons eens over het album, Seek Magic?TAPES: Ik wilde een album maken dat zeer dynamisch zou zijn, met nummers waarin het lijkt alsof er een soort architectuur in zit. Ik wilde er ook voor zorgen dat het niet een bepaald type album zou worden: het kan een “dansen in je kamertje” of een “in slaap vallen met de koptelefoon op” iets zijn… maar niet allebei helemaal.
IKRS: Je muziek heeft een beetje een escapistische, dromerige kwaliteit. Dat stemt voort uit jou als persoon? Meer dan de muziek van Hail Social?
TAPES: Hail Social was als een slechte relatie die ik veel eerder had moeten verlaten en die mij als persoon totaal niet reflecteert. Iedereen die mij kent en mijn huidige muziek heeft gehoord reageert door te zeggen dat de muziek veel meer op mij als persoon lijkt dan dat Hail Social ooit heeft gedaan. Dat dromerige is daar ongetwijfeld een groot onderdeel van… Ik ben een space-case for sure.
IKRS: Klinkt alsof je spijt hebt van het hele Hail Social avontuur. Waarom deed je het terwijl het niet goed voelde? Twijfelde je toen of een dromer zijn wel zo goed was?
TAPES: Ik was er vrij slecht aan toe toen ik Matt (de drummer van Hail Social) ontmoette en ik probeerde dingen te doen die niet dicht bij mijzelf lagen, want de dingen die wel dicht bij mijzelf lagen leken mijn leven te ruineren! Toen ik eenmaal in die situatie was dacht ik een hele tijd dat ik het allemaal kon veranderen en dat ik het op de een of andere manier goed kan laten zijn, en dat heb ik heel lang geprobeerd ook omdat het echt goede gasten waren. Uiteindelijk realiseerde ik toch dat ik veel eerder had moeten ophouden dan dat ik heb gedaan.
IKRS: Voor veel mensen waren old-school raves hun vorm van escapisme. Ben je ooit naar zoiets geweest?
TAPES: Nee, er is hier helemaal niets wat daar op lijkt… veel te plattelands hier. Ik denk wel dat ik dat geweldig zou hebben gevonden. Drugs en luide muziek zijn twee van mijn favoriete dingen.
IKRS: Ik vond een oud interview waarin je aangaf dat Terminator je favoriete film is. Echt?
TAPES: Ik heb ooit Terminator stoned gekeken en ik was er toen van overtuigd dat die film het beste was wat ik ooit had gezien. Ik bleef iedereen maar vertellen dat het een betere zombie film was dan Dawn of the Dead.
IKRS: Ik las ook dat je een groot fan bent van Ziggy Stardust.
TAPES: Ik had geen MTV of stereo toen ik opgroeide, het enige wat ik had was een Fisher-Price platenspeler. Ik stal altijd LPs van de ouders van mijn vrienden, meestal puur gebaseerd op de cover en de titel, dus Ziggy Stardust & The Spiders From Mars sprong wel in het oog. Ik flipte toen ik het voor het eerst luisterde. Het was een muzikale openbaring voor mij. Ik ben vervolgens een enorme fan van alle Bowie albums geworden maar Ziggy was de eerste die ik ooit heb gehoord dus die heeft nog steeds een speciale plaats.
IKRS: Bowie’s discografie is enorm. Welk album is niet zo bekend als Ziggy maar vind jij underrated?
TAPES: Ik ben groot fan van Diamond Dogs. Het is een soort lappenkat achtige plaat… je kan horen dat zijn ideeën in verschillende richtingen gingen op dat moment: er zitten delen in van de nooit gemaakte musical, het begin van het soul gebeuren wat hij daarna zou gaan doen, maar ook nog naweeën van Ziggy… en het werkt eigenlijk niet echt helemaal. Maar ik hou van dat soort albums. Ik hou van halfbakken ideeën omdat ze soms meer natuurlijk aandoen.
IKRS: Je muzikale invloeden gaan ver terug. Voor welke artiesten is het de hoogste tijd voor een re-emergence?TAPES: Ik heb altijd gewensd dat The Cocteau Twins meer gerespecteerd waren geweest. Ik vind dat ze dezelfde adoratie verdienen als My Bloody Valentine en de Pixies. Ik zou het ook leuk vinden als Doo-Wop weer terug zou komen, maar ik kan me niet voorstellen dat mensen dat zouden kunnen doen zonder ironie. Irony is killing music.
IKRS: Hoe vermoordt ironie de muziek? Welke bands zijn daar debet aan en op welke manier?
TAPES: Ik bedoel eigenlijk dat mensen zo zelf bewust en cultureel bewust zijn dat je op een punt komt waar alles wat je doet een soort van uiting van ironie is. Ik denk dat de ironie een reactie is op het overweldigende cynisme. Iedereen heeft teveel informatie en ze lijken dat heel defensief te gebruiken… je zou denken dat artiesten proberen de luisteraar te foppen als je ziet hoe zoveel mensen reageren op een nieuw nummer.
IKRS: Ik las ooit een interview met Morrissey en die zei dat toen Ziggy Stardust uitkwam er een gigantische outrage was, en Morrissey zei dat mensen zijn vergeten hoe serieus dat toen allemaal wel niet was. Hoe was dat tussen alle make-up, extravagante kleding, en buitenaardse referenties zo serieus, en mist dat in de huidige muziek?
TAPES: Ik weet eigenlijk niet wat het verschil is tussen nu en toen, of dat er daadwerkelijk verschil is. Het lijkt wel alsof het steeds moeilijker wordt om ergens in te geloven… met als gevolg dat het moeilijker en moelijker wordt mensen echt te bereiken. Ik denk dat mensen als ze nu een persona aannemen voornamelijk acteren. In het geval van Ziggy leek het op een act via welke de echte Bowie zijn van één kant oppervlakkige maar toch echte emoties kon tonen: “I could fall asleep at night as a rock ’n roll star”.
IKRS: Wat kunnen we verwachten van je in de toekomst? Is Memory Tapes iets waar je op verder wilt bouwen?
TAPES: Ik ben halverwege met het opnemen van mijn nieuwe album, waarschijnlijk rond de aankomende lente heb ik een nieuwe LP. Het zal wel verschillen met de vorige, maar ik weet nog niet precies hoe. Ik heb zoveel verschillend materiaal dat het moeilijk is om te zeggen welke kant het precies op zal gaan. En misschien aan het einde van de rit gooi ik het allemaal wel weg en maak ik Seek Magic 2.
Wij danken Dayve Hawk voor de medewerking en iedereen bij EVB voor hun hulp bij het interview.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten