Luck be a lady tonight in tweede deel Affaire

Wo, do van De Affaire, 2010
met o.a. Holly Miranda, Dum Dum Girls, The Morning Benders

Opvallend veel vrouwen treden er in het tweede deel van De Affaire op. Van het cabareteske van Gabby Young tot het undergroundse van Dum Dum Girls, en dan hebben we nog de meer mainstream keuzes als Holly Miranda en Sarah Blasko ook. Kortom, vrouwelijk schoon genoeg, met ondertussen van zo ongeveer de enige man die optreedt nog een ode aan Stevie Nicks en haar Fleetwood Mac ook. En wie zegt dat het feminisme niets heeft bereikt?

Op woensdag bijt Holly Miranda de spits af, en een dag erna is het aan Sarah Blasko dit te doen. En allebei hebben ze wat mij betreft hetzelfde probleem, namelijk het oogt allemaal, nou ja, een beetje flets eigenlijk. Het spat er allemaal niet vanaf, ze lijken enigszins schuchter ondanks dat beide volgens mij toch aardig wat podium ervaring hebben. Ook de nummers weten in ieder geval mij persoonlijk niet tot enthousiasme te brengen. Toegeven, in beide gevallen ben ik niet bekend met het oeuvre, en dat is vaak een doodsteek voor een concert omdat je dan geen details kan oppikken. Maar the big picture nodigt mij ook niet direct uit om in hun albums te duiken. Misschien, over drie jaar dat ik dan denk van, he, verdorie, als ik had geweten dat het zo goed was toen, dan… Maar zoals het nu staat kan ik alleen maar oordelen van de oppervlakte, en dat nodigt niet uit tot een duik. Niet dat ze geen mooie stemmen hebben, ik denk dat iedereen het er wel over eens is dat ze kunnen zingen. Toch?

Gabby Young heeft daar dan wat meer problemen mee. Ook zij kan zingen, maar ik heb het gevoel alsof ze haar stem strained, alsof ze het ietwat overschreeuwt op momenten. Daarentegen is haar presence niet flets, want ze komt op in een soort van alles omvattende plastic bubbel. Uh-huh. En haar kompanen, inclusief twee blazers, zijn tevens in vol ornaat en met make-up. Dus ik denk, nu gaat het komen, een lekker extravagant, cabaretesk optreden met flair. Maar dat blijft dan toch enigszins een beetje achterwege. De echte pit heeft De Affaire zo lijkt het een beetje verlaten. Het geheel is nog steeds theatraal, en sommige nummers klinken lekker fris en cabaret/variété/whatever, maar wat mij betreft had het nog wat spannender gemogen. Zo blijft het voor mijn gevoel een beetje hagen tussen een novelty act en radio friendly. Alsof er alleen shocking dingen gedaan mogen worden op Club Voerweg.

Dan zijn er nog vier vrouwen over die met hun underground rammelpop in een compleet volgepakte Ruïne (seriously, what was up with that?) hun kunstje mogen vertonen. Een in elkaar geknutselde vogel hangt boven hen, en bloemetjes staan al klaar voor de vier in het zwart geklede vrouwen. Waar we de afgelopen dagen zijn getrakteerd op staaltjes tenenkrommende conversatie tussen de nummers door blijven deze vrouwen in persona, iets wat mij veel beter bevalt dan aarzelende verhalen over de zon en over of we Engels kunnen ja of nee. Niets van dat alles bij deze vrouwen, die hun mystieke personages niet in de steek laten. Tussen de nummers door hoogstens een thank you, verder niets. Tijdens de nummers, echter, kijkt vooral de zangeres strak het publiek in. Maar dan ook echt, piercing, recht op de man af, en de oogschaduw is ook precies zo aangebracht om dit extra kracht bij te zetten. En als ze even alleen op gitaar speelt beweegt ze haar hoofd snel van left to right terwijl haar ogen op het publiek gefixeerd blijven. Now that’s stage presence people, with gusto!

Niet alleen qua uitstraling, maar ook muzikaal gezien heeft de band het goed voor elkaar. Hoewel de drums enigszins overheersen qua geluid en de detail in de gitaren niet altijd te horen is. Niet dat er altijd veel detail insteekt, want het moet meer een geheel vormen heb ik het idee dan dat de lijntjes apart elkaar moeten complementeren. Wat dat betreft past het wel weer in deze venue, waar de meer noise en ruisachtige bands worden geprogrammeerd. Hoewel er niet echt veel ruis is in de muziek, eigenlijk is het allemaal heel makkelijk behapbaar. En de vocalen zijn not too shabby either. Van tevoren was ik niet overtuigd van deze band, maar dit live optreden zal voor een herevaluatie zorgen mijnerzijds.

En dan eindigen we met de enige heren van het gezelschap. The Morning Benders have gotten crazy press van onder andere Pitchfork en consorten, en hun debuutalbum The Big Echo is goed ontvangen over het algemeen. Rustige, gelaagde muziek dat de indruk wekt alsof het allemaal zorgvuldig is opgebouwd. En dat is altijd goed. Voeg daar ook nog wat nifty gitaarspel aan het einde van sommige nummers aan toe en dan maak je in ieder geval op mij een positieve indruk. Vooral ‘Promises’ komt op mij vrij aardig over, maar ook de Fleetwood Mac cover mag er wezen. Want het viertal heeft de neiging live ‘Dreams’ van het illustere Rumours album te spelen, en ditmaal met Holly Miranda die de Stevie Nicks rol mag vervullen. En deze cover lukt wat mij betreft alleraardigst. Dat bij sommigen ook dit optreden enigszins verveelt kan ik me van een kant wel voorstellen, maar enkele van de nummers vind ik persoonlijk alleraardigst in elkaar gezet en op mij kwam het zeer fijn over.

Oh my goodness, de drukte! Waar ik na een paar dagen toch een redelijke groep mensen van gezicht begon te herkennen (wat ik eigenlijk toch wel leuk vind, zeker met zo’n hip/erudiet publiek) zie ik al deze happy shiny people op de donderdag niet meer door een overload aan volk. Geen wonder dat De Staat wordt afgelast, want het past er zo al nauwelijks in. Nu vond ik De Staat toch niet een geweldige surprise act to begin with. Niet erg lang geleden stonden ze nog zonder bombarie op de 4 Daagse Feesten, als je ze wilde zien heb je daar genoeg de mogelijkheid toe gehad, en het is eigenlijk een beetje zoals Anouk op Lowlands: leuk voor de crowd, maar ik denk dat veel muziek nerds toch liever iets anders hadden gezien.

Ik snap wel dat De Staat en De Affaire een leuke match zouden zijn voor velen inclusief de band en de organisatie. Ik bedoel, het is een home crowd, het is een hommage aan de band en dat ze het zo ver hebben geschopt, en ze zijn het levende bewijs dat zelfs bands uit Nijmegen door kunnen breken. Maar zo’n hoepla met een surprise act en de bekendmaking op 3FM, dan maak je de verwachtingen hoger dan dat een Nederlandse band die de afgelopen jaren overal veelvuldig te zien is geweest kan waarmaken. Overigens is met 3FM ook de doelgroep gevallen. Wat allemaal goed en best is, maar wat mij betreft kan je ze dan beter gewoon in het programma zetten. Hoewel als je het doet, de donderdag wel de goede dag is, met het oog op het uit het niche tredende publiek.