Thus:Owls, algemene terugblik
De vrijdag is blijkbaar gereserveerd voor Nederland, of in ieder geval de Lage Landen. Niet veel buitenlandse goodies staan op de slotdag geprogrammeerd, maar in ieder geval is er nog Thus:Owls uit Zweden. En dat was eigenlijk een alleraardigst optreden. Het is één van de weinige bands die ik de afgelopen week gezien heb waar je echt alle instrumenten afzonderlijk goed kan horen en die dan gezamenlijk elkaar dusdanig complementeren dat het nummer meer is dan de som der delen. De piano, de bas, de drums, de gitaar, en de zang bouwen echt aan een geheel door hun individuele contributies.Het collectief, bestaande uit vier instrumentalisten en een zangeres, krijgt ook relatief veel bijval voor de “vroege” avond, waar het publiek de afgelopen dagen iets meer timide was. Maar Thus:Owls maakt blijkbaar indruk. Ook vanwege de zangeres, die rustig zingt maar ondertussen ook de nodige uithalen in huis heeft. Voeg daaraan toe het kastje rechts van haar waarmee ze met wat knopjes haar uithalen kan verlengen en anders kan doen laten klinken, wat het toch wel indrukwekkend maakt. Plus zo kan ze precies dat geluid krijgen wat bij de sfeer past. De nummers kennen over het algemeen ook een goede opbouw, vaak eindigend in een echte climax met die uithalen, welke worden bijgestaan door de instrumenten. Alles lijkt dus goed in elkaar te steken (ondanks dat er volgens mij iets half kapot gaat gedurende de tweede helft van de set, maar goed), en ook de uitvoering is zeer verdienstelijk.
Het is tevens de laatste band die we meekrijgen, want om twee uur te overbruggen voor Gold Panda gaat in ieder geval mij toch iets te ver, en het is me wel een week geweest. En De Affaire was daar zeker onderdeel van. Zeven dagen lang, in een prachtig parkje met nifty belichting, vier podia met een heerlijk eclectische programmering: hats off to that. Daarbij was de sfeer voor het grootste deel ook uitstekend (misschien lichtelijk te druk op de twee laatste dagen, maar dat is van één kant logisch omdat de mensen de dagen erna vrij zijn, but oh well). De programmering was zoals gezegd eclectisch, dus voor iedereen zit er wel iets tussen. Van metal tot folk tot experimenteel tot indie pop tot dansbare stuff: alles is vertegenwoordigd. Soms is er een tijdje een wait voordat iets komt wat weer aansluit bij je eigen persoonlijke interesses, maar als gezegd, dan kan je gewoon genieten van de sfeer en een kopje koffie of wat fris drinken. Of even naar huis, het is een gratis festival, een aansluitende line-up van allemaal grandioze dingen voor zo’n divers publiek zou ook absurd zijn.
Want het publiek op de Affaire is over het algemeen vrij divers, and I like that. Even de laatste twee dagen buiten beschouwing latend is het een leuke mix van alles wat buiten de mainstream valt. En dat merk je ook over het algemeen. De sfeer is heel gemoedelijk, het percentage idioten is relatief gezien zeer laag, en het percentage muziekliefhebbers is relatief gezien dan weer hoog. Sure, het is een gratis festival, dus sta je te ver van achteren zullen er ongetwijfeld mensen zijn die praten (af en toe vooraan ook, dus mocht je de neiging krijgen om vooraan te gaan staan en vervolgens continu te gaan kleppen, don’t), maar verder is het er goed toeven als je af en toe zelf ook een beetje smart bent. Jammer is wel dat er zoveel mensen zijn die hun eigen drinken meenemen, terwijl dat eigenlijk het enige is waar De Affaire geld aan verdiend. Je hoeft niet los te gaan en extra vocht in te nemen om het festival te steunen, maar als je dan toch dorst hebt, dan kan je wat mij betreft net zo goed even solidair zijn met de organisatoren, die er toch weer veel werk in hebben gestoken.
Zijn er verbeterpunten? Sure, altijd, maar ook dat is vaak gebaseerd op persoonlijke voorkeuren. Zo ging het mystery optreden niet geheel smooth, en vond ik persoonlijk dat er weinig dansbare bands geprogrammeerd waren. Alleen The Hundred in the Hands en in mindere mate Pantha du Prince, maar iets als The Rapture een paar jaar terug of Metronomy was er niet. Of The Juan MacLean, wat hier ooit geprogrammeerd heeft gestaan maar wat toen niet kon doorgaan, zoiets zou tof zijn geweest vanuit een persoonlijk standpunt. Zeker omdat je dan ook wat druk van Planet Rose, I Feel Luv, en N.E.W. afneemt, waar het richting het einde van de avond altijd bizar druk leek (in tegenstelling tot vorig jaar, waar de stortbuien het iets minder aanlokkelijk maakten I guess).
Oh ja, het weer, dat was echt relaxt! Heerlijk een beetje in het zonnetje bandjes kijken, en ’s nachts waren de temperaturen nog zodanig dat je niet met jassen en regenstuff hoefde te sleuren. Het komt de sfeer toch ten goede, hoe weinig controle je er ook op kan uitoefenen. Soms moet je ook een beetje geluk hebben wat dat betreft.
Huge complimenten naar de organisatie en all people involved, want een gratis festival van deze magnitude met een muzikaal toch zo’n interessante line-up welke zoveel mensen bediend, dat vind ik toch erg knap, en veel festivals waar je veel geld voor moet betalen komen eigenlijk niet in de buurt qua sfeer en qua muziek. Tevens een big thumbs up voor de mensen die het gros van de dagen zijn geweest en daar van de muziek hebben genoten. Het is leuk om telkens dezelfde mensen te zien bij de bands (ten minste, you know, maar van de vaste klanten heb ik me echt aan niemand lopen irriteren, so there you go!), en de bezoekers samen met de organisatie, vrijwilligers, en bands zijn verantwoordelijk voor de ace sfeer die er hing. Hopefully until next year!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten