Klaxons geeft tweede album naam

Nadat poging nummer één was geschrapt komt Klaxons nu toch daadwerkelijk met de follow-up van Myths of the Near Future uit 2007. Het album zal Surfing the Void heten, misschien ook omdat ze affiniteit voelen met Jonathan Rossmuller, die probeerde over de leegte te surfen. NASA zat met dit probleem, hoe komen we de leegte over. Rossmuller gaf toen aan wel een reeks testen te willen doen aangaande de mogelijkheid ja dan wel nee om over leegte te surfen. Iedereen was hier heel enthousiast over (testen kan immers nooit kwaad), en dus begon Rossmuller zich voor te bereiden.

Met de volgende dag de eerste testdag lag Rossmuller uiteraard vroeg in zijn bedje. Totdat hij gerinkel op de beneden verdieping hoorde. Hij schrok wakker, ging naar beneden, deed het licht aan, en zag een mysterieus persoon in zwart al mompelend de scherven van een bloempot opruimen. Op de vraag wat hij hier deed schrok de persoon, keek hij om, en begon te klagen over de positie van de bloempot tot het raam. Rossmuller was hier verbolgen over en schoot terug dat er ook helemaal niet iemand via het raam hoort binnen te komen, dus die pot stond er prima. Nee, zei de man in zwart, de pot stond er niet prima, kijk, nu is hij kapot. “Had dan de deur gebruikt,” bitchte Rossmuller. “En mijn grande entree dan?”, vroeg de man met grote schok en nog grotere gebaren. Vervolgens keek hij om zich heen, keek hij naar de slaapkledij van Rossmuller, en zei: “Oh nee, je bent een Beta man, laat maar”. Verontschuldigend mompelde Rossmuller dat hij vergeten was de was te doen en dit het enige in zijn kast was. “Doet er niet toe,” vervolgde de man, “het is niet esthetisch”.

Maar waarom bent u hier, probeerde Rossmuller nogmaals, waarop de man uitlegde, leegte, daar mag je niet over surfen, je hebt niet bij de juiste instanties dit aangevraagd. “Maar leegte, dat hoef je niet aan te vragen, dat is van niemand!”, probeerde Rossmuller. “Leegte van n—zeg, jouw smaak vind ik ook absent, maar ondanks dat is het wel van jou”, en na een verhit argument met koffie volgde een spel gin rummy om te kijken wie er gelijk had. De volgende dag stond Rossmuller bij het postkantoor om een brief ter aanvraag van een test op de post te doen.

En oh ja, dat plaatje, dat is de cover van het album, een NASA poes!