Circlesquare is de in Berlijn wonende Canadees Jeremy Shaw. Hij draait al een tijdje mee, want het was in 1999 dat hij zijn eerste 12” uitbracht, ‘The Distant After’. Het album dat erop volgde was Pre-Earthquake Anthem, welke vier jaar later uitkwam. De sinds recentelijk in Berlijn wonende Shaw heeft ondertussen onderdak gevonden bij K7! Records, en daarop verschijnt het album Songs About Dancing and Drugs. Shaw, nooit eentje voor de makkelijke weg, heeft zijn tijd genomen voor dit album, en dat betaalt zich dan ook uit met acht gefocuste tracks. Of iedereen de voetjes ermee van de vloer zal krijgen zoals de titel enigszins doet vermoeden is dan maar weer de vraag.Mind you, de titel van het album heeft wel enigszins gelijk, maar verwacht geen electro dansvloer vullende nummers. Het enige redelijke up-tempo nummer is ‘Ten to One’, dat als vijfde door de speakers schalt. De eerste track begint al met een slow, hoekig baslijntje. Shaw zingt daar overheen. Zelfs als na een tijdje de drum erbij komt ontstaat er nog geen beat. Eigenlijk detecteer je de juiste mindset als je het refrein ter harte neemt: “This is it, this is us, here we go.” Want je kan hier wel op dansen, alleen niet op een hippe, show-your-moves wijze. Maar als iedereen dat heeft geaccepteerd, of belangrijker, als het niemand meer wat uitmaakt, dan kan het echt beginnen.
In dat eerste nummer zingt Jeremy ook dat alles te snel gaat. Laat dat nou precies het sentiment zijn wat dit album oproept. Een idee van laat iedereen maar racen, wij blijven rustig verder dansen op deze sferische muziek. “The world is a better place now that everybody started to dance, now we all dance.” En passant even de brandende vraag van Brandon Flowers beantwoordend. Dit zingt hij in het tweede nummer, “Dancers”, wat karakteristiek voor het album op een slow dansbaar tempo zit, maar waarbij je het gevoel hebt dat het elk moment in een hogere versnelling kan doorstoten om voor volledige dansvloer gekte te zorgen. Maar Circlesquare weigert dit te doen, waardoor hij de feel van het album waarborgt. Hij blijft de teugels strak aanhouden en gefocust.
Die sfeer komt ook weer door bij het begin van het nummer ‘Timely’, dat begint met handgeklap, af en toe een tik op de synth erdoor, met daarover een melancholische stem. Het handgeklap komt wel vaker terug, maar al later in hetzelfde nummer wordt het naïeve geluid van klappende handen geconfronteerd met een duisterder, machinalere sound. Aan het einde van het nummer prevaleert dat laatste. Het snellere nummer, ‘Ten To One’, vindt zich in een sandwich tussen twee van de langzamere, maar zorgvuldig opgebouwde, nummers. Op ‘Bombs Away, Away’ duiken zelfs blazers op om een duit in het zakje te doen.
Zoek je een snelle, gemakkelijke manier om de dansvloer vol te krijgen, dan moet je vooral niet naar het album van Circlesquare grijpen. Het is meer sferisch dan dat het echt de voetjes van de vloer krijgt. Het is methodisch, met veel zelfbeheersing gemaakt. De titel heeft niet helemaal ongelijk echter. Als de wereld te snel gaat, mocht dat door drugs, alcohol, gebrek aan slapen zijn, of gewoon door een bepaalde mood waarin je bent, dan komen de kwaliteiten van dit album naar voren gesprint. Of dat nou is na een lange week en al een hele avond feesten, of dat het is wanneer je een headset op hebt en je voor je uitstaart als de steeds sneller voorbij flitsende lichten van auto’s je voorbij razen: dit album past met zijn toonvastheid nou juist in zulke situaties. In plaats van goedkoop scoren komt er een goed uitgewerkt geheel uit wat je senses prikkelt en dat naar gelang de situatie zelfs in die kwaliteit toeneemt. Een knap staaltje van de in Berlijn wonende Canadees.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten