De nummers van de week bestaan uit een willekeurige greep van nieuwe nummers die mijn oren hebben gevonden. Bijvoorbeeld nieuwe nummers live gespeeld, remixes, nieuwe singles, of willekeurige tracks van nieuwe of aankomende albums. Dit laatste wordt dan bepaald via de shuffle knop, dus compleet random. Is het representatief? Niet altijd, indicatief misschien al iets meer. Een snel, willekeurig kijkje in wat nieuw is of wat er aankomt.Track van de week:
‘The Wanting Comes in Waves/ Repaid’ van The Decemberists
De indie darlings uit Amerika zijn terug! Het nummer begint rustig met een piano riedeltje, waar Colin Meloy vervolgens overheen zingt. Na ongeveer een minuut komt de rest, voornamelijk de drums, erbij, en schiet ook Meloy in hogere versnelling, over een achtergrondkoortje dat een soort van “whoo-ho-hoeeeeee” zingt (technische stuff, dit…). Dan doen rockende gitaren hun intreden, en begint Sarah Warden van My Brightest Diamond (denk ik, de stem lijkt er genoeg op) de vrouwelijke vocalen waar te nemen. Door de gitaren krijgt het een wat donkerdere sfeer. Daarna switcht het nog een paar keer back and forth. Ja, je krijgt veel bij zo’n rock opera album. Maar het werkt. Dit is met ruim zes minuten het langste nummer, hoewel ze een klein beetje vals spelen want sommige nummers hadden ze ook in elkaar kunnen schuiven want ze lopen naadloos over. De vrouwelijke en mannelijke vocalen werken heerlijk, alsmede het geschuif qua sfeer. Als het hele album zo is dan biedt dit perspectief.
http://video.aol.com/video-detail/the-decemberists-the-wanting-comes-in-waves-reprise/578171615/?icid=VIDLRVMUS07
‘You Don’t Have a Clue’ van Royksopp
Het hoofd mag meteen heen en weer gaan bewegen bij het begin van dit nummer, als het vrolijke deuntje doorklinkt. Dat wordt naar de achtergrond geschoven want er komt vervolgens een beat over. Dan volgen de dromerige vrouwelijke vocalen van Anneli Drecker met een soort van achtergrond vrouwelijk operette gil, wat gewoon met instrumenten bewerkstelligd is (hoewel…), maar die wel extra sfeer geeft. Als dat stopt neemt de beat het weer over. Dromerig, voor drie uur ’s nachts als iedereen van de wereld is (“The music has died and I’m ready to run”) en dit soort nummers heerlijk doorklinken. Het is een positieve eerste indruk op het album.
http://fairtilizer.com/tracks/25193
‘Bad Candy’ van Twisted Wheel
Voor als je de band nog niet kent, de eerste tien seconden herinneren je meteen aan het genre, want het nummer begint met echt zo’n lad-rock intro. Gitaren en drums die het goed doen met een springende menigte ongetwijfeld. Na ongeveer een minuut komt er nog een gitaar solo, waarna de “tune” van gitaar en drums weer zijn intrede doet. Als je al de titel ziet dan hoef je natuurlijk ook niet erg diep in te gaan op de teksten, maar daar is dit nummer ongetwijfeld ook niet voor gemaakt. Het is ook een beetje hap-slik-weg lad-rock. Niet slecht- we hebben veel erger gehoord-, maar het sprankelt ook niet echt. Je kan het op een hoop vegen met heel veel van dit soort nummers van dezelfde soort bandjes.
http://www.youtube.com/watch?v=I_S9qFnZSRY&eurl=http://www.nme.com/video/id/I_S9qFnZSRY/search/Twisted+Wheel&feature=player_embedded
‘Last of the English Roses’ van Peter Doherty
Peter Doherty, voormalig Pete Doherty voormalig van The Libertines, komt met een solo album, en dit is de eerste single van dat album. Rondom Doherty hangt natuurlijk een bepaald aura, daarom is het des te meer jammer natuurlijk dat hij met deze wat saaie affaire komt. In zijn kenmerkende stem, die op sommige momenten even kenmerkend zo mompelend is dat hij nauwelijks te verstaan is, zingt hij over een soort van idealistisch Engeland. Want vroeger he, toen hij nog jong was in 1993, “We all sang / skipping and dancing in hand / yeah all the boys together / and all the girls together.” Dit over een “heard it before” wat saaie, akoestische begeleiding. Niet iets om warm of koud van te worden.
http://www.youtube.com/watch?v=qjIO-AJlFoU
‘Leave’ van VV Brown
Goh, niet dat er iets fout mee is hoor. De stem is goed, de begeleiding fijn poppy, beetje soul erbij, et voila. Het zal het ongetwijfeld goed doen op de radio, en het is ook geen aanslag op de oren. Maar, zoals vaker als het te richting de pop gaat, vraag je je toch af of je dit al niet gehoord hebt. En, nog erger, of het niet inwisselbaar is voor het volgende nummertje in dezelfde richting, welke ongetwijfeld niet lang op zich zal laten volgen. Excuseert u mij terwijl ik Outkast maar weer even opzet.
http://www.youtube.com/watch?v=yWZGj7PVnG4
‘á Lífi’ van Bark Cat Bark
Ik zal maar meteen de kat uit de zak laten (oh hoe grappig ben ik!), dit heeft geen vocalen. Nope. Josh Todd is een multi-instrumentalist, en dat laat hij hier maar even horen, op de titeltrack van het album met dezelfde naam. Misschien komt orchestraal het dichts in de buurt met beschrijven, maar dan wel minimalistisch. Sfeervol, dat zeker. Om weg bij te dromen. En ik kan me goed voorstellen dat sommige mensen dit een saaie drie minuten zullen vinden, maar als het zo uitgevoerd is komt de charme van dit stukje in ieder geval bij mij aan. Deze track heeft een wat meer upbeat gevoel, voor mij persoonlijk, maar interpretatie van dit soort slim in elkaar gezette stukken is denk ik vaak persoonlijk.
http://stillmuzik.com/artists.php?idartist=58&affich=tracks&playtrack=552&PHPSESSID=c643157863ec54bdf6758e7cee5fc704
De indie darlings uit Amerika zijn terug! Het nummer begint rustig met een piano riedeltje, waar Colin Meloy vervolgens overheen zingt. Na ongeveer een minuut komt de rest, voornamelijk de drums, erbij, en schiet ook Meloy in hogere versnelling, over een achtergrondkoortje dat een soort van “whoo-ho-hoeeeeee” zingt (technische stuff, dit…). Dan doen rockende gitaren hun intreden, en begint Sarah Warden van My Brightest Diamond (denk ik, de stem lijkt er genoeg op) de vrouwelijke vocalen waar te nemen. Door de gitaren krijgt het een wat donkerdere sfeer. Daarna switcht het nog een paar keer back and forth. Ja, je krijgt veel bij zo’n rock opera album. Maar het werkt. Dit is met ruim zes minuten het langste nummer, hoewel ze een klein beetje vals spelen want sommige nummers hadden ze ook in elkaar kunnen schuiven want ze lopen naadloos over. De vrouwelijke en mannelijke vocalen werken heerlijk, alsmede het geschuif qua sfeer. Als het hele album zo is dan biedt dit perspectief.
http://video.aol.com/video-detail/the-decemberists-the-wanting-comes-in-waves-reprise/578171615/?icid=VIDLRVMUS07
‘You Don’t Have a Clue’ van Royksopp
Het hoofd mag meteen heen en weer gaan bewegen bij het begin van dit nummer, als het vrolijke deuntje doorklinkt. Dat wordt naar de achtergrond geschoven want er komt vervolgens een beat over. Dan volgen de dromerige vrouwelijke vocalen van Anneli Drecker met een soort van achtergrond vrouwelijk operette gil, wat gewoon met instrumenten bewerkstelligd is (hoewel…), maar die wel extra sfeer geeft. Als dat stopt neemt de beat het weer over. Dromerig, voor drie uur ’s nachts als iedereen van de wereld is (“The music has died and I’m ready to run”) en dit soort nummers heerlijk doorklinken. Het is een positieve eerste indruk op het album.
http://fairtilizer.com/tracks/25193
‘Bad Candy’ van Twisted Wheel
Voor als je de band nog niet kent, de eerste tien seconden herinneren je meteen aan het genre, want het nummer begint met echt zo’n lad-rock intro. Gitaren en drums die het goed doen met een springende menigte ongetwijfeld. Na ongeveer een minuut komt er nog een gitaar solo, waarna de “tune” van gitaar en drums weer zijn intrede doet. Als je al de titel ziet dan hoef je natuurlijk ook niet erg diep in te gaan op de teksten, maar daar is dit nummer ongetwijfeld ook niet voor gemaakt. Het is ook een beetje hap-slik-weg lad-rock. Niet slecht- we hebben veel erger gehoord-, maar het sprankelt ook niet echt. Je kan het op een hoop vegen met heel veel van dit soort nummers van dezelfde soort bandjes.
http://www.youtube.com/watch?v=I_S9qFnZSRY&eurl=http://www.nme.com/video/id/I_S9qFnZSRY/search/Twisted+Wheel&feature=player_embedded
‘Last of the English Roses’ van Peter Doherty
Peter Doherty, voormalig Pete Doherty voormalig van The Libertines, komt met een solo album, en dit is de eerste single van dat album. Rondom Doherty hangt natuurlijk een bepaald aura, daarom is het des te meer jammer natuurlijk dat hij met deze wat saaie affaire komt. In zijn kenmerkende stem, die op sommige momenten even kenmerkend zo mompelend is dat hij nauwelijks te verstaan is, zingt hij over een soort van idealistisch Engeland. Want vroeger he, toen hij nog jong was in 1993, “We all sang / skipping and dancing in hand / yeah all the boys together / and all the girls together.” Dit over een “heard it before” wat saaie, akoestische begeleiding. Niet iets om warm of koud van te worden.
http://www.youtube.com/watch?v=qjIO-AJlFoU
‘Leave’ van VV Brown
Goh, niet dat er iets fout mee is hoor. De stem is goed, de begeleiding fijn poppy, beetje soul erbij, et voila. Het zal het ongetwijfeld goed doen op de radio, en het is ook geen aanslag op de oren. Maar, zoals vaker als het te richting de pop gaat, vraag je je toch af of je dit al niet gehoord hebt. En, nog erger, of het niet inwisselbaar is voor het volgende nummertje in dezelfde richting, welke ongetwijfeld niet lang op zich zal laten volgen. Excuseert u mij terwijl ik Outkast maar weer even opzet.
http://www.youtube.com/watch?v=yWZGj7PVnG4
‘á Lífi’ van Bark Cat Bark
Ik zal maar meteen de kat uit de zak laten (oh hoe grappig ben ik!), dit heeft geen vocalen. Nope. Josh Todd is een multi-instrumentalist, en dat laat hij hier maar even horen, op de titeltrack van het album met dezelfde naam. Misschien komt orchestraal het dichts in de buurt met beschrijven, maar dan wel minimalistisch. Sfeervol, dat zeker. Om weg bij te dromen. En ik kan me goed voorstellen dat sommige mensen dit een saaie drie minuten zullen vinden, maar als het zo uitgevoerd is komt de charme van dit stukje in ieder geval bij mij aan. Deze track heeft een wat meer upbeat gevoel, voor mij persoonlijk, maar interpretatie van dit soort slim in elkaar gezette stukken is denk ik vaak persoonlijk.
http://stillmuzik.com/artists.php?idartist=58&affich=tracks&playtrack=552&PHPSESSID=c643157863ec54bdf6758e7cee5fc704
Geen opmerkingen:
Een reactie posten