Het is toch eigenlijk wel grappig dat, hoe klein Nederland ook is, alle delen van het land toch zo erg verschillen. Terugkerend in mijn geboortestad Eindhoven, of om precies te zijn in de kleine zaal van De Effenaar, klinkt het Brabantse leven zelfs in de zaal zelve door. Trays met bier worden vrolijk aan elkaar doorgegeven, de tafeltjes staan gepositioneerd in de zaal, en gewoon al naar de mensen kijkend waar je je in het Brabantse gedeelte van het land. Dit heeft zowel goede als minder goede kanten. De tafeltjes lijken bijvoorbeeld een vrij slechte keuze (though in all fairness, de bovenzaal van Paradiso heeft er ook een handje van), aangezien dit toch een dans gig is. Ten minste, Friendly Fires, de band in kwestie vanavond, staat niet bekend om hun diepzinnige teksten.De enige die dat door lijkt te hebben, echter, is zanger Ed Macfarlane. In strakke blouse en ditto jeans gekleed mixt hij een soort van upper-class upbringing met een compleet uit je dak gaan dansstijl. De heupen worden van links naar rechts gegooid terwijl de dance-pop van de heren door de zaal schiet. Hij is niet bang om een paar moves eruit te gooien, in tegenstelling tot het overgrote deel van de zaal, die liever kijkt hoe Ed met zijn uitbundige dansmoves het publiek probeert te vermaken met nummers van het debuutalbum Friendly Fires, dat vorig jaar werd uitgebracht.
De stem klinkt zeker, heel zeker, en daarmee heeft de band stappen gemaakt. Wie verwacht hier met een jonge honden band te maken te hebben heeft het mis, want ondanks dat het debuutalbum vorig jaar pas uitkwam en de heren dus relatieve nieuwkomers zijn heeft het vele touren zijn vruchten afgeworpen. Zijn stem is krachtig, en een kleine zaal als de tweede zaal van De Effenaar weet de band moeiteloos met hun muziek te vullen. En die muziek is ook fijn, nog steeds. De dansbare drum en bass combinaties, geholpen door keyboard en gitaar, vormen een aangename mix om op uit je dak te gaan. Op het podium gebeurt dat dan ook door de bandleden.
Nieuwe nummers, echter, zijn absent. Sommige van de originele nummers krijgen wel wat extra lengte, maar algehele rave-outs of opzienbarende toevoegingen blijven achterwege. Hiermee laat de band toch vooral zien het pop spectrum aan te hangen. Een compliment voor de nummers, enigszins jammer live, is dat de nummers zo gemakkelijk goed te remixen zijn, en dat al veelvuldig is gedaan. Geweldige remixes van Air France en Aeroplane vormen vooralsnog geen live inspiratie om het publiek nog meer uit hun dak te laten gaan of te laten dansen. De vraag was echter dan wel of dat überhaupt in Eindhoven zou zijn gelukt. Af en toe proberen de heren het wel, maar dan laten ze zien vooral een betere band te zijn dan remixers of DJs.
Het is eigenlijk prijzenswaardig dat de band zoveel leuke, catchy nummers heeft, en zonder problemen een aangenaam optreden kan verzorgen. De band werkt zich nog wel in het zweet, zeker de zanger, maar ondanks dat het consistent goed is blijven echte uitschieters of verrassende momenten achterwege. Zanger Ed verontschuldigt zich bij het publiek dat het concert in eerste instantie was afgelast, en schudt er vervolgens nog een paar heupbewegingen uit in een optreden dat consistent goed is, maar nooit de hoogte inschiet, maar ook nergens naar beneden duikelt. Vooral dat laatste is verrassend voor zo’n jonge band, vooral dat eerste zorgt ervoor dat het een aangename gig was maar niet tot het einde van het jaar zal beklijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten