Stylus keert misschien terug voor terugblik op het afgelopen decennium

Je hebt natuurlijk een aantal toonaangevende sites tegenwoordig. Zo kent iedereen waarschijnlijk Pitchfork aan de ene kant van de oceaan en DrownedinSound aan de andere kant. Deze twee echter zijn niet echt mijn persoonlijke favorieten. Tot de ondergang van die site was dit Stylus. Deze moord is nog steeds één van de grootste onopgeloste zaken van dit decennium. Het gerucht gaat dat Pierre de Coubertin vergif heeft gebruikt omdat de site zo boven de rest uitstak dat de competitiviteit van het spel verloren leek te gaan. Anderen denken nog steeds dat het een ongeluk was – oh de naïeve dwazen! – en dat Stylus zijn indrukwekkende archief naar boven aan het tillen was, en dat toen ze deze aan de bovenkant van de trap hadden afgezet ze even onderaan de trap gingen zitten om uit te rusten. Verstomd door moeheid merkten ze niet dat de archiefkast, die er gelukkig minder zwaar uitzag dan dat hij daadwerkelijk was, naar beneden roetsjte en bovenop ze viel. Anderen zeggen ja, dit is waar, maar de kast werd geduwd. Door wie weet niemand, maar voor twee maanden was Poe’s raaf de hoofdverdachte.

Stylus, echter, keert misschien eenmalig terug. Through the grapevine gaan er geruchten dat de oude gang van Stylus zich nog één keer verzamelt voor een end of the year extravanganza met lijstjes, essays, and the whole shebang. En dat zou een positieve ontwikkeling zijn, want niets heb ik met meer plezier gelezen dan Stylus. In een uitgebreide recensie over Boxer van The National zeiden ze: “Paradoxically, it’s an agoraphobic piece of art that you'll want to share with everyone you know.” Ze waren ook altijd trendsetters. In 2003 kreeg een The Juan MacLean/The Rapture split single een 9.5: “Divine madness”. Echter, naast in depth stuff was er ook ruimte voor humor. Zo zeiden ze over de Duitse filosoof Martin Heidegger: “A minor thinker, blown way out of proportion, which was just the way Heidegger liked it. Also, especially in his later writings, an incredibly pompous, deliberately obscure, pseudo-profound windbag.” Een dergelijke terugkeer van Stylus zou een welkome additie zijn op de kritische analyse van muziek in het afgelopen decennium.