
Persoonlijk kan IKRS hier niet blijer mee zijn. IKRS is zeer beïnvloed door dit magazine, welke grappige momenten afwisselde met inzichtvolle analyses van albums (niet dat ik wil pretenderen dat wij dat hier doen…). In tegenstelling tot bijvoorbeeld Pitchfork hing hier nooit de air van pretentieusheid overheen, onder andere bijgestaan door een terugkerende feature waarin bepaalde schrijvers een klassieker voor het eerst gingen beluisteren en dan op eerste gehoor er een oordeel over gingen vellen. Zo mocht schrijfster Mallory O’Donnell voor het eerst naar The Smiths luisteren, en oordeelde ze vervolgens (compleet fout ons inziens, maar hilarisch nonetheless) dat je The Smiths het beste maar op een plankje in je kast kon laten staan “to gather (no doubt very poetic) dust, while Morrissey continues on a solo career rivaling Hank Williams, Jr.'s in terms of sheer bloat and redundancy.” Voor The Smiths fans die hier toch de hilariteit niet van kunnen inzien, Stylus maakte ook een geweldig artikel over de covers van de The Smiths albums en wie er op stonden en de relatie ertussen. Een nuttige beginner’s guide als je nog nooit aan alle The Smiths referenties was toegekomen, en een ode aan hoe covers bij kunnen dragen aan hetgeen je wilt uitdragen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten