Tweede deel van het interview met de DFA band Holy Ghost!, over de beste synths en over net uitgebrachte EP Static on the Wire.IKRS: Wat is het laatste stukje gear dat jullie hebben gekocht waar jullie enthousiast over zijn?
NICK: We zijn heel, heel dichtbij het aanschaffen van een Yamaha SC80, en daar hebben we echt jaren naar uitgekeken. Het is echt de mooist klinkende, polyphonic synthesizer die er ooit is gebouwd. Al het andere klinkt als een stukje speelgoed in vergelijking. Het is goed mogelijk dat ik ga huilen als we ‘m daadwerkelijk krijgen, maar dat kan ook zijn vanwege het prijskaartje wat eraan hangt.
ALEX: Tranen van vreugde, tranen van vreugde.
(Een maand later)
NICK: We hebben de veiling niet gewonnen ;(.
IKRS: Aannemend dat niet alles door Europa gesleept kan worden, hoe ziet jullie road set-up eruit?
NICK: Onze opzet live is eigenlijk een gestripte versie van hoe onze studio eruitziet, en dan met zoveel mogelijk moderne en stabiele apparatuur. Tenminste, zoveel als dat er mogelijk is als je met vier man bent. En geen laptop in zicht.
IKRS: Wat is volgens jullie het meest ondergewaardeerde instrument?
NICK: Meest ondergewaardeerd: Orban 111B Spring Reverb, Ashly SC-44 Parametric EQ en de Ashly SC series compressors. Ze zijn allemaal heel goedkoop, en ze zijn allemaal heel, heel goed. James gaf me een Ashley SC66 toen we begonnen met het opnemen van Holy Ghost! nummers, en het was jarenlang de enige compressor die ik in bezit had. Het is ook de enige die gebruikt is op ‘Hold On’.
Alex: Een piano.
IKRS: In jullie DJ sets kan je een liefde zien voor vintage disco. Wat is volgens jullie het geweldige aan dat genre?
NICK: Een goed disco album is moeilijk te verslaan op zoveel niveaus. Het is een soort van bijeenkomst van een aantal geweldige dingen – goede teksten, optimisme, een absentie van ironie, geweldige productie, geweldige engineering, super vakmanschap, en tough as shit drumming.
De twee spelen nu al jaren samen en ze groeiden op loopafstand van elkaar op. Eerst speelden ze in een nu opgeheven rap band genaamd Automato, en nu hebben ze het dus druk met Holy Ghost!. In de afgelopen paar jaar hebben ze een aantal killer remixes uitgebracht, onder andere voor Moby’s ‘I Love to Move in Here’, Curses! ‘The Deep End’, en meer recentelijk hebben ze nummers van LCD Soundsystem, Friendly Fires en Monarchy onder handen genomen. Langzaam druppelen er ook singles binnen. Op 23 augustus zullen de heren zelfs een EP uitbrengen, geheten Static on the Wire, en later dit jaar of aan het begin van 2011 zal ook het debuutalbum uitkomen. Om de EP te ondersteunen hebben ze in Amerika voor LCD Soundsystem geopend, tourden ze kort door Europa, en nu zijn ze weer terug in Amerika voor een roadtrip met Chromeo.
IKRS: Kunnen jullie ons iets vertellen over de nieuwe EP?
ALEX: Het heet Static on the Wire. Het is recentelijk uitgebracht in de US of A en zal in augustus in Europa uitkomen. Het heeft vier nummers, en het is een soort van handshake aan vreemden. Zo van “Hi, dit is wat wij doen, wil je een vriendje van ons worden en later momenten van vreugde, verdriet, en boosheid met ons delen?” Het is een HG! Starter kit. Het is in de afgelopen twee jaar opgenomen, net als ons album.
IKRS: Ik heb gehoord dat het album eind 2010/begin 2011 uitkomt. Als de EP een handshake is, wat is het album dan?
NICK: Als de EP een handshake is dan is het album het kusje aan het einde van de nacht. Of misschien de klap in je gezicht. Dat is iets wat je zelf zal moeten uitmaken!
IKRS: Kan je ons iets vertellen over de artwork van de EP? Zijn jullie hands on wat dat betreft of laten jullie het over aan de mensen van DFA?
NICK: De basis ideeën komen van ons, maar we geven onze ruwe ideeën door aan mensen als Drew Hefron en Michael Vadino. Mensen met het daadwerkelijke talent om het tot uitvoer te brengen.
IKRS: Jullie zullen de EP flink promoten met de LCD en Chromeo tours en met wat data in Europa. Dat lijkt een drukke agenda, of kijken jullie ernaar uit?
ALEX: Genieten en pijn lijden ligt vrij dicht bij elkaar. We hebben wel meer op ons bordje genomen dan wat we kunnen eten, maar wat je niet kan eten schrok je gewoon naar binnen. Dat klinkt ranzig. Nee, ik ben een beetje aan het klootviolen, we zijn echt enorm blij dat we met deze bands op pad mogen. Ik ben echt dolenthousiast.
We like to thank the Nick and Alex for taking the time to answer the questions, Adam Royal and Musos Guide for setting it up, and Musos Guide for hosting it. The interview was originally done for Musos Guide, and the original English version can be found here. Voor deel 1 klik hier.
NICK: We zijn heel, heel dichtbij het aanschaffen van een Yamaha SC80, en daar hebben we echt jaren naar uitgekeken. Het is echt de mooist klinkende, polyphonic synthesizer die er ooit is gebouwd. Al het andere klinkt als een stukje speelgoed in vergelijking. Het is goed mogelijk dat ik ga huilen als we ‘m daadwerkelijk krijgen, maar dat kan ook zijn vanwege het prijskaartje wat eraan hangt.
ALEX: Tranen van vreugde, tranen van vreugde.
(Een maand later)
NICK: We hebben de veiling niet gewonnen ;(.
IKRS: Aannemend dat niet alles door Europa gesleept kan worden, hoe ziet jullie road set-up eruit?
NICK: Onze opzet live is eigenlijk een gestripte versie van hoe onze studio eruitziet, en dan met zoveel mogelijk moderne en stabiele apparatuur. Tenminste, zoveel als dat er mogelijk is als je met vier man bent. En geen laptop in zicht.
IKRS: Wat is volgens jullie het meest ondergewaardeerde instrument?
NICK: Meest ondergewaardeerd: Orban 111B Spring Reverb, Ashly SC-44 Parametric EQ en de Ashly SC series compressors. Ze zijn allemaal heel goedkoop, en ze zijn allemaal heel, heel goed. James gaf me een Ashley SC66 toen we begonnen met het opnemen van Holy Ghost! nummers, en het was jarenlang de enige compressor die ik in bezit had. Het is ook de enige die gebruikt is op ‘Hold On’.
Alex: Een piano.
IKRS: In jullie DJ sets kan je een liefde zien voor vintage disco. Wat is volgens jullie het geweldige aan dat genre?
NICK: Een goed disco album is moeilijk te verslaan op zoveel niveaus. Het is een soort van bijeenkomst van een aantal geweldige dingen – goede teksten, optimisme, een absentie van ironie, geweldige productie, geweldige engineering, super vakmanschap, en tough as shit drumming.
De twee spelen nu al jaren samen en ze groeiden op loopafstand van elkaar op. Eerst speelden ze in een nu opgeheven rap band genaamd Automato, en nu hebben ze het dus druk met Holy Ghost!. In de afgelopen paar jaar hebben ze een aantal killer remixes uitgebracht, onder andere voor Moby’s ‘I Love to Move in Here’, Curses! ‘The Deep End’, en meer recentelijk hebben ze nummers van LCD Soundsystem, Friendly Fires en Monarchy onder handen genomen. Langzaam druppelen er ook singles binnen. Op 23 augustus zullen de heren zelfs een EP uitbrengen, geheten Static on the Wire, en later dit jaar of aan het begin van 2011 zal ook het debuutalbum uitkomen. Om de EP te ondersteunen hebben ze in Amerika voor LCD Soundsystem geopend, tourden ze kort door Europa, en nu zijn ze weer terug in Amerika voor een roadtrip met Chromeo.
IKRS: Kunnen jullie ons iets vertellen over de nieuwe EP?ALEX: Het heet Static on the Wire. Het is recentelijk uitgebracht in de US of A en zal in augustus in Europa uitkomen. Het heeft vier nummers, en het is een soort van handshake aan vreemden. Zo van “Hi, dit is wat wij doen, wil je een vriendje van ons worden en later momenten van vreugde, verdriet, en boosheid met ons delen?” Het is een HG! Starter kit. Het is in de afgelopen twee jaar opgenomen, net als ons album.
IKRS: Ik heb gehoord dat het album eind 2010/begin 2011 uitkomt. Als de EP een handshake is, wat is het album dan?
NICK: Als de EP een handshake is dan is het album het kusje aan het einde van de nacht. Of misschien de klap in je gezicht. Dat is iets wat je zelf zal moeten uitmaken!
IKRS: Kan je ons iets vertellen over de artwork van de EP? Zijn jullie hands on wat dat betreft of laten jullie het over aan de mensen van DFA?
NICK: De basis ideeën komen van ons, maar we geven onze ruwe ideeën door aan mensen als Drew Hefron en Michael Vadino. Mensen met het daadwerkelijke talent om het tot uitvoer te brengen.
IKRS: Jullie zullen de EP flink promoten met de LCD en Chromeo tours en met wat data in Europa. Dat lijkt een drukke agenda, of kijken jullie ernaar uit?
ALEX: Genieten en pijn lijden ligt vrij dicht bij elkaar. We hebben wel meer op ons bordje genomen dan wat we kunnen eten, maar wat je niet kan eten schrok je gewoon naar binnen. Dat klinkt ranzig. Nee, ik ben een beetje aan het klootviolen, we zijn echt enorm blij dat we met deze bands op pad mogen. Ik ben echt dolenthousiast.
We like to thank the Nick and Alex for taking the time to answer the questions, Adam Royal and Musos Guide for setting it up, and Musos Guide for hosting it. The interview was originally done for Musos Guide, and the original English version can be found here. Voor deel 1 klik hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten