Zola Jesus komt met nieuwe EP

Haar Stridilum II release heeft de nodige steun gekregen onder de IKRS schrijvers, en nu komt ze alweer met een nieuwe EP. Die EP kent de naam Valusia en zal op 12 oktober uitkomen. Dit zal gebeuren via het Scared Bones label. De EP kent vier nummers, en de eerste nummer op de A-side heet ‘Poor Animal’.

Ja, in mijn carriere heb ik vaak de woorden Poor Animal verzucht, maar geen keer daarvan staat mij zo bij als op die noodlottige, gure november nacht toen ik stond te wachten op de terugkeer van Josef K, mijn beagle, die in zijn mand lag omdat hij de avond vrijaf had gekregen. We hadden een tip gekregen, eentje die een heel crimineel netwerk kon afbrokkelen als deze waar was, en dus moesten wij op onderzoek. Er was iets met de naam van mijn tipgever wat mij dwars zat. K. Franz, iets klopte daar niet. Ik rookte de ene sigaret na de ander, een habit die ik heb opgepakt toen ik in Peru was en sigaretten een dollar per doosje waren. Een koopje, en ik ben er niet eentje die een bargain afslaat (wie kan zich dat veroorloven? Met mijn salaris, en dertien zussen, ik ben de helft van het jaar aan het sparen voor Kerstmis).

Josef K, hij kwam niet, en ik wist dat er iets mis was. Op honden kan je immers bouwen, vergeet wat de Talking Heads daarover hebben gezegd. Zij logen. Honden niet. Ik ging naar het appartement, en wat ik daar aantrof staat nog in mijn geheugen gegrift. Alles lag overhoop, zijn kussen aan flarden, en zijn favoriete strik hadden ze in de ultieme taunt om een beeld van een poes gehangen in de vorm van een Buddha. De schoften. Maar ik zou ze krijgen. En toen, ik wist het, dat ik daar niet eerder aan had gedacht! Oh hoe ik het had kunnen voorkomen! Maar helaas, het kwartje viel te laat, en een vorm van machteloosheid kwam over mij. Ik kon het niet wederkeren, het was zo vanaf het begin gepland, en ik was maar een figurant in dit steekspel. “Poor animal”, zei ik, die man had het erom gedaan. De naam, het lot, het is verbonden, en iedereen wist het behalve wij tweeën die er middenin zaten. Zo parasiteren op anderen, op hetgeen wat al geschreven staat, en dat botvieren op een arme hond… En zo stak ik nog een sigaret op en schudde meewarig mijn hoofd terwijl de duisternis verder inviel en de straatlantaarn en het vuur van mijn lucifer het enige was wat men kon zien in het schaduwenspel, uitgevoerd door twee slecht geklede straatartiesten en hun door de kou bevatte handen (needless to say, de wolf kwam niet zo briljant uit de verf, hoewel de adelaar nog enigszins herkenbaar was).