Het concept is heel simpel: een groep mensen luistert naar hetzelfde nummer en iedereen geeft z’n mening, alsof we samen in een kamer zitten en het nummer komt langs op de radio. Stein zei a bus is a bus is a bus, en sommige vonden het post-modernisme, andere vonden het onleesbaar. Sommige vinden Duchamp’s Fontein kunst, sommige vinden het onzin. Stein sloeg Duchamp’s neus eraf en zette het op zijn kop, en zij vond het hilarisch, en Duchamp een stuk minder. Kortom, iedereen vindt iets anders leuk of kunst of mooi. Dus vandaar hier zes meningen in zes stijlen, en zet jouw mening over het nummer vooral hieronder, of join the team voor deze column, the more the merrier! En ja, meestal zal iedereen het oneens zijn, maar daarom blijft muziek in flux, nietwaar?Track: ‘Undisclosed Desires’ by Muse (listen here)
Average grade: 5.2
Jox: I hate to say it, but this sounds rather unexciting for Muse, more like half-arsed eighties synth pop than the bombast we are used to from these guys. I for one am disappointed.
4/10
Irene: Ik zeg: klassiek Musegeluid. En heel veel mensen vinden het leuk, dus waarom de succesformule dan aanpassen? Ik persoonlijk ben geen Musefan en ga het naar verwachting ook nooit worden. Dit nummer verandert daar verder niks aan.
6.5/10
Jon: The intro sounds like Depeche Mode. Ok the vocals don't sound like Dave Gahan's but they don't sound like Matt Bellamy's either. It's too quiet, too poppy for my liking. I like my Muse sonic and on eleven.
3/10
Anna: Was that Muse? Really? I am a relatively open-minded fan, but I can come up with a list of 20 artists this song could belong to instead of Muse, and trust me, none of them is class. I have no problem in principle with what Bellamy says he wants to do to me in the chorus, but this song will get him nowhere.
5/10
Linda: Muse was de reden dat ik voor het eerst naar een festival ging en ik heb 4 t-shirts met hun naam in mijn kast hangen. Nu zijn vooral de eerste twee albums de reden dat ik ze zo geweldig vond (let op de verleden tijd), en ging het daarna eigenlijk steeds iets verder bergafwaarts. Na het abominabele 'United States of Eurasia' had ik dus de hoop voor het vijfde album al opgegeven, maar deze single met een intro die niet zou misstaan in een rapnummer kan er eigenlijk best mee door. Maar is het echt onmogelijk voor Matt Bellamy om één hele zin achter elkaar uit te spreken zonder adem te halen?
7/10
Stef: A song which was probably turned down by Grace Jones and which this group of middle-aged men can’t imbue with an atmosphere haunting and menacing enough. Otherwise it’s quite nice.
5.5/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten