Antony met orkest in Amsterdam mooi, maar eigenlijk te duur

Antony and the Johnsons met het Metropool Orkest live in Carre

Het oude theater van Carré moet dienen als concert venue vanavond voor het bonte gezelschap wat plaats neemt in de stoelen aan de Amsterdamse rivier. Het zegt eigenlijk meer over Antony Hegarty en de status van diens band dan iets anders. Van VPRO bobo’s tot de outsiders van society: beide kanten van het spectrum zijn aanwezig. Wat zoveel wil zeggen dat Antony and the Johnsons zowel met de esthetiek van hun muziek de connaisseurs van mooie composities weet aan te spreken alsmede dat de band met Antony’s verhaal en daaraan gerelateerde nummers nog steeds de heart strings van hen die niet tot de mainstream behoren weet te raken. Natuurlijk zijn enkele van de laatste groep afgehaakt – niet iedereen verdient genoeg om een plaatsje in Carré te bemachtigen, en God weet als je te weinig betaalt dan zal je door de Amsterdamse elite gestraft worden met een plaats tegen de muur waar je echt geen fuck ziet – maar toch is alles bij elkaar een bont gezelschap.

Dat kan je echter ook zeggen van hen die op het podium staan. Het Metropool Orkest is erbij gehaald om Antony and the Johnsons te versterken de komende tour, en daarvoor staat dus Antony Hegarty, in een gewaad die aan de zijkanten zo’n lange split heeft dat het weinig verhullend is. Nu is het mooi dat Antony zich zo blij voelt met zichzelf en het daarbij gekregen lichaam, de vraag is of andere mensen een exposé willen zien van iemand die gewoon volgens mij niets aanheeft onder de japon. Om te lopen moet dat ding ook telkens opgetild worden. Achter Hegarty zitten de leden van het Metropool Orkest netjes achter hun viool/cello/whatever strak in pak.

Maar waar zowel in de zaal als op het podium er een zekere juxtapositie plaats vindt, is het nou juist mooi dat iedereen bij elkaar is gekomen om de verschillen te vergeten en of om mooie muziek te maken, of deze aan te horen. En het is bijna al een gegeven dat het mooi gaat worden, want het Metropool Orkest bestaat uiteraard niet uit een stel bij elkaar geraapte amateurs, en Antony Hegarty heeft de afgelopen jaren furore gemaakt met de stem, of dat nu met de Johnsons was en rustige nummers of met de disco outfit van Hercules and Love Affair. Het trouwen van de twee kampen gaat over het algemeen goed, en het georkestreerde geeft nog een beetje extra oomph aan de nummers van Antony, wiens stem zo krachtig is dat er tien bulldozers bij hadden kunnen staan en de stem er nog makkelijk overheen zou komen.

Zo krachtig als de stem is, zo vertederend zijn de verhalen. De bewegingen tijdens het zingen geven al enigszins het aparte aan van Antony, en de verhalen waarmee Hegarty sommige nummers inleidt zijn zowel grappig als lichtelijk absurd. Antony vertelt over de jaren 90 scene die werd opgeschrokken door AIDS, over de bloedende jongen voor de deur, en hoe de natuur een steeds grotere rol kreeg. De bijbehorende nummers volgen. Sommige met meer fortuin dan andere. Hoewel ‘I Fell in Love With A Dead Boy’ absoluut prachtig is en bijvoorbeeld EP title track ‘Another World’ goed wordt overgebracht lijken vooral ‘Dust and Water’ en Beyoncé cover ‘Crazy in Love’ te leiden onder niet geheel perfecte samenwerking. Het orkest houdt bij ‘Dust and Water’ ogenschijnlijk gewoon een noot aan die het af en toe opnieuw aanstrijkt waardoor het nummer verandert in een gaapfeest. Bij de cover hadden we geen pop arrangement verwacht, maar hier lijkt toch wel elke vreugde uit zijn getrokken. Een algehele samensmelting van twee werelden was misschien ook wel teveel gevraagd.

Uiteindelijk is het toch wel een geslaagde samenwerking geworden. Niet alle nummers komen even goed uit de bus, en waar je denkt dat een orkest nou juist veel extra kracht zou geven blijft dat bij sommige nummers verrassend genoeg achterwege. Maar de nummers an sich zijn al mooi genoeg, en op sommige momenten worden deze versterkt met een twist door het orkest. Is het de zeventig euro waard die de mensen op de eerste ring hebben moeten betalen? Nee, dat niet, maar I guess dat het zo duur is omdat het een soort van one-off is. That’s all right, maar naarmate meer mensen dit gezien hebben zullen meer mensen dit soort bedragen niet meer betalen, omdat het gewoon te duur is en hetgeen wat geleverd wel mooi, maar niet dusdanig speciaal.