De nummers van de week column bestaat uit een willekeurige greep van nieuwe nummers die mijn oren hebben gevonden. Bijvoorbeeld nieuwe nummers live gespeeld, remixes, nieuwe singles, of willekeurige tracks van nieuwe of aankomende albums. Dit laatste wordt dan bepaald via de shuffle knop, dus compleet random. Is het representatief? Niet altijd, indicatief misschien al iets meer. Een snel, willekeurig kijkje in wat nieuw is of wat er aankomt. Via de hypem links kan je de nummers meteen beluisteren. Soms werkt de grote play knop echter niet, maar probeer dan de play knop rechtsonder. Die werkt als het goed is sowieso! De techniek staat voor niets!
Track van de week!
‘The Cult of Romance’ van Fenech-Soler (Alan Braxe remix)
Remixer, artiest, en label eigenaar Alan Braxe was een tijdje minder productief, maar via zijn label komt nu de Britse band Fenech-Soler met de debuutsingle ‘The Cult of Romance’. Dit is een track die pakt. Catchy, met op de juiste momenten de zang en andere stukjes vocaal werk wat je niet echt zang kan noemen, en verder een fijne beat erin. De timing van het erop zetten en eraf halen van laagjes is goed, en misschien is het beste gedeelte van dit nummer nog wel de percussie, die ervoor zorgt dat dit ook in een club niet zou misstaan. Daarbij klinkt het alsof de track zo ook van origine geleverd had kunnen zijn. Ach, wat hadden we anders verwacht van een frequent collaborateur van Fred Falke en Kris Menace, twee artiesten wiens remixes hier vaak met de duimen omhoog zijn onthaalt.
http://hypem.com/track/829543/Fenech+Soler+-+The+Cult+Of+Romance+Alan+Braxe+Remix
‘Can You Tell?’ van Ra Ra Riot (Discovery remix)
Discovery is de andere band van Ra Ra Riot zanger Wes Miles, en op het aankomende album van Discovery zal onder andere deze remix staan. Nu hoop ik eigenlijk dat de rest op dit album beter zal zijn dan deze remix, want dit vind ik nu niet bepaald een sprong voorwaarts van het originele nummer. Het wordt een beetje omgebouwd tot een soort van lo-fi pop nummer, met wat distortion en korreligheid waar je Wes Miles het nummer overheen hoort zingen. Op het laatst wordt de stem zelfs zo vervormd dat het lijkt alsof er iets uit Morden of een andere mythologische enge plaats tot je lijkt te spreken. Niet echt de track voor deze zomer, en voor de winter had ik de originele al.
http://hypem.com/track/819202/Ra+Ra+Riot+-+Can+You+Tell+Discovery+Remix
‘Northern Lights’ van de Bowerbirds
Een beetje folky aandoend nummer met minimalistische begeleiding dat zich langzaam opbouwt en opbouwt. Zoals het hoort natuurlijk, en de instrumentatie is niet iets waarvan ik in vervoering raak, noch van de stem van de zanger, die ik niet zeer sterk acht. Het raakt niet die sfeer nodig bij zo’n nummer, wat het echt nodig had om het nog te redden. Want dan komen we bij de teksten, die zo cliché zijn dat ik een horrorboek kan schrijven met een dode, ingewikkelde man en die ik dan een Lummy noem, nog is het minder via het boekje dan dit. Het gaat over het verlangen naar liefde, en daar worden even alle natuurvergelijkingen uit de kast voor gehaald. Waarvan we toch gehoopt hadden dat na de 19de eeuw we dit konden laten rusten, want al die poëten in de eeuwen daarvoor hebben alle natuurbeelden al gebruikt. Maar de Bowerbirds komen met watervallen, gras dat heen en weer deinst, wind dat waait langs het gezicht, en de varens die in de lente groeien. Keats deed het, maar dan poëtisch, en misschien kon hij nog beter zingen ook.
http://hypem.com/track/833123/Bowerbirds+-+Northern+Lights
‘Psychic City’ van Yacht
Yacht is de band verantwoordelijk voor het uitermate aanstekelijke ‘Summer Song’. Niet dat we hadden verwacht dat ze weer zoiets uit de hoge hoed konden toveren, maar zelfs met dat in gedachte gehouden is dit enigszins karig. De baslijn is de blijvende rode draad, en een zeer matige en weinig creatieve rode draad at that. Het moet denk ik ook een beetje downbeat zijn, dat is de sfeer die het nummer enigszins najaagd, maar het werkt niet echt in combinatie met de handklappende vrolijkheid die bij tijd en wijle de kop opsteekt. Ook de vocalen van Claire zijn vrij onder het gemiddelde niveau. Dat stop-go gedoe op het laatste is niet echt een briljante additie mijn inziens.
http://hypem.com/track/830732/
‘Introducing Palace Players’ van Mew
‘Introducing Palace Players’ wordt geïntroduceerd door één minuut tegendraads drumwerk, en als je daar niet doorheen komt dan zal ik je de rest van de trip maar besparen, want dat tegendraadse blijft er vrolijk inzitten. Gelukkig komt er nog van alles bij, waaronder de zang, wat veel goed maakt. En ook de gitaren brengen de nodige lijn met zich mee. En toch lijkt het allemaal niet bij elkaar te passen, en soms lijkt het één geheel, om vervolgens af en toe weer uit elkaar te vallen. Ik moet het nog zien met dit album, want dit nummer geeft mij niet het verwachte enthousiasme nog.
http://hypem.com/track/832381/Mew+-+Introducing+Palace+Players
‘Symphonies’ van Dan Black (Passion Pit remix)
Dan Black is een jongeman die je kan scharen onder de groep singer/songwriters met de nodige elektronische hulpmiddelen. Nu is één van die middelen Passion Pit, de band van dat nummer ‘Sleepyhead’ onder andere, waarvan je veel kan zeggen, maar vooral dat het een goed vloeiend nummer is. Die kwaliteiten worden voor deze remix voor het gemak maar even overboord gegooid. Sowieso is het niet het beste nummer van Dan Black, en de remix gaat alle kanten op. Het begint langzamer dan het origineel, maar na een paar omzwervingen zit je halverwege naar een soort van clubmix te luisteren. Niet dat je het ooit in een club kan draaien, want daar voor heb je dus twee ondansbare minuten. Omdat er van alles geprobeerd wordt loopt deze remix zichzelf voorbij. Sommige stukjes werken beter dan andere, maar die zijn dan ook zo weer voorbij voor het volgende idee. Pas rond de laatste minuut lijkt de remix zichzelf te vinden, maar dat komt dan misschien omdat Passion Pit dan geen rekening meer hoeft te houden met de vocalen van Dan Black.
http://hypem.com/track/833573/Dan+Black+-+Symphonies+Passion+Pit+Remix
Remixer, artiest, en label eigenaar Alan Braxe was een tijdje minder productief, maar via zijn label komt nu de Britse band Fenech-Soler met de debuutsingle ‘The Cult of Romance’. Dit is een track die pakt. Catchy, met op de juiste momenten de zang en andere stukjes vocaal werk wat je niet echt zang kan noemen, en verder een fijne beat erin. De timing van het erop zetten en eraf halen van laagjes is goed, en misschien is het beste gedeelte van dit nummer nog wel de percussie, die ervoor zorgt dat dit ook in een club niet zou misstaan. Daarbij klinkt het alsof de track zo ook van origine geleverd had kunnen zijn. Ach, wat hadden we anders verwacht van een frequent collaborateur van Fred Falke en Kris Menace, twee artiesten wiens remixes hier vaak met de duimen omhoog zijn onthaalt.
http://hypem.com/track/829543/Fenech+Soler+-+The+Cult+Of+Romance+Alan+Braxe+Remix
‘Can You Tell?’ van Ra Ra Riot (Discovery remix)
Discovery is de andere band van Ra Ra Riot zanger Wes Miles, en op het aankomende album van Discovery zal onder andere deze remix staan. Nu hoop ik eigenlijk dat de rest op dit album beter zal zijn dan deze remix, want dit vind ik nu niet bepaald een sprong voorwaarts van het originele nummer. Het wordt een beetje omgebouwd tot een soort van lo-fi pop nummer, met wat distortion en korreligheid waar je Wes Miles het nummer overheen hoort zingen. Op het laatst wordt de stem zelfs zo vervormd dat het lijkt alsof er iets uit Morden of een andere mythologische enge plaats tot je lijkt te spreken. Niet echt de track voor deze zomer, en voor de winter had ik de originele al.
http://hypem.com/track/819202/Ra+Ra+Riot+-+Can+You+Tell+Discovery+Remix
‘Northern Lights’ van de Bowerbirds
Een beetje folky aandoend nummer met minimalistische begeleiding dat zich langzaam opbouwt en opbouwt. Zoals het hoort natuurlijk, en de instrumentatie is niet iets waarvan ik in vervoering raak, noch van de stem van de zanger, die ik niet zeer sterk acht. Het raakt niet die sfeer nodig bij zo’n nummer, wat het echt nodig had om het nog te redden. Want dan komen we bij de teksten, die zo cliché zijn dat ik een horrorboek kan schrijven met een dode, ingewikkelde man en die ik dan een Lummy noem, nog is het minder via het boekje dan dit. Het gaat over het verlangen naar liefde, en daar worden even alle natuurvergelijkingen uit de kast voor gehaald. Waarvan we toch gehoopt hadden dat na de 19de eeuw we dit konden laten rusten, want al die poëten in de eeuwen daarvoor hebben alle natuurbeelden al gebruikt. Maar de Bowerbirds komen met watervallen, gras dat heen en weer deinst, wind dat waait langs het gezicht, en de varens die in de lente groeien. Keats deed het, maar dan poëtisch, en misschien kon hij nog beter zingen ook.
http://hypem.com/track/833123/Bowerbirds+-+Northern+Lights
‘Psychic City’ van Yacht
Yacht is de band verantwoordelijk voor het uitermate aanstekelijke ‘Summer Song’. Niet dat we hadden verwacht dat ze weer zoiets uit de hoge hoed konden toveren, maar zelfs met dat in gedachte gehouden is dit enigszins karig. De baslijn is de blijvende rode draad, en een zeer matige en weinig creatieve rode draad at that. Het moet denk ik ook een beetje downbeat zijn, dat is de sfeer die het nummer enigszins najaagd, maar het werkt niet echt in combinatie met de handklappende vrolijkheid die bij tijd en wijle de kop opsteekt. Ook de vocalen van Claire zijn vrij onder het gemiddelde niveau. Dat stop-go gedoe op het laatste is niet echt een briljante additie mijn inziens.
http://hypem.com/track/830732/
‘Introducing Palace Players’ van Mew
‘Introducing Palace Players’ wordt geïntroduceerd door één minuut tegendraads drumwerk, en als je daar niet doorheen komt dan zal ik je de rest van de trip maar besparen, want dat tegendraadse blijft er vrolijk inzitten. Gelukkig komt er nog van alles bij, waaronder de zang, wat veel goed maakt. En ook de gitaren brengen de nodige lijn met zich mee. En toch lijkt het allemaal niet bij elkaar te passen, en soms lijkt het één geheel, om vervolgens af en toe weer uit elkaar te vallen. Ik moet het nog zien met dit album, want dit nummer geeft mij niet het verwachte enthousiasme nog.
http://hypem.com/track/832381/Mew+-+Introducing+Palace+Players
‘Symphonies’ van Dan Black (Passion Pit remix)
Dan Black is een jongeman die je kan scharen onder de groep singer/songwriters met de nodige elektronische hulpmiddelen. Nu is één van die middelen Passion Pit, de band van dat nummer ‘Sleepyhead’ onder andere, waarvan je veel kan zeggen, maar vooral dat het een goed vloeiend nummer is. Die kwaliteiten worden voor deze remix voor het gemak maar even overboord gegooid. Sowieso is het niet het beste nummer van Dan Black, en de remix gaat alle kanten op. Het begint langzamer dan het origineel, maar na een paar omzwervingen zit je halverwege naar een soort van clubmix te luisteren. Niet dat je het ooit in een club kan draaien, want daar voor heb je dus twee ondansbare minuten. Omdat er van alles geprobeerd wordt loopt deze remix zichzelf voorbij. Sommige stukjes werken beter dan andere, maar die zijn dan ook zo weer voorbij voor het volgende idee. Pas rond de laatste minuut lijkt de remix zichzelf te vinden, maar dat komt dan misschien omdat Passion Pit dan geen rekening meer hoeft te houden met de vocalen van Dan Black.
http://hypem.com/track/833573/Dan+Black+-+Symphonies+Passion+Pit+Remix
Geen opmerkingen:
Een reactie posten