Een random greep uit het (muziek) nieuws van een random week. Nou ja, niet zo random, want we pakken altijd de week die net geweest is. Een week vol spanning en sensatie, een week vol mysterie en spionage, en een week waarin de melk veelvuldig op was en de cornflakes droog moesten worden gegeten, wat niet zo erg zou zijn geweest ware het niet dat ik Maggie Smith op bezoek had, en zij er altijd op staat haar cornflakes met melk te nemen, en zij vond dat ik deze moest halen. Snel denken bracht mij tot het voorstel om de cornflakes te nuttigen zonder melk, maar met suiker, en deze met een glas water ernaast te nuttigen. Zij zei, vergeet de suiker, ik neem het glas water, maar haal wel melk. Ik zei vergeet het glas water, ik geef de suiker, en ik haal de melk. Zij zei, je hoeft de suiker niet te geven, en ik vergeet het glas water, en dan neem ik het wel met melk. Ah, de coulantheid van een geridderde dame toch ook.Drie gevierde terugkeren deze week!
Wat is een betere manier om het gevoel terug te krijgen dan een set te spelen van 26 nummers? Blur speelde een set van 28 nummers, dus eigenlijk zijn ze niet zozeer teruggekomen dan wel dat ze blijkbaar stiekem al die jaren in die club hebben gespeeld en ze nu gewoon eindelijk klaar zijn. Dit was ook het geval met Led Zeppelin, alleen je kan ook te lang in het geheim doorspelen, want toen zij uit hun slaap kwamen was er al iemand dood.
Wij weten dat muziek belangrijk is in het leven, maar… (of hoe je ook te nerdy kan zijn)- Pitchfork over de comeback van Blur: Blur's recent gigs have been nothing short of life-changing and orgasmic and maybe even orgasmically life-changing.
Muziek heeft dat effect nog niet op mij gehad moet ik eerlijk bekennen. Dat gebeurde alleen met de geschriften van Wayne Steinbergen en zijn theorie over de blauwe periode van Picasso in correlatie met de opkomst van suède en hoe men nog niet wist dat suède niet water resistent was. Toegeven, ik las ze tijdens een zeer vruchtbare periode waar ik meerdere standen doorliep totdat ik de blauwe slip had bereikt. Het één na hoogste bij mijn pingpong vereniging.
Het epos van de behaarde man (of hoe je te vermaken als je vriendin toch bakken met geld verdiend): tweede gevierde comeback deze week, die van Sluiter op Rosmalen. Nu weet ik dat het niet een wereldse bezetting is, maar toch leuk hoe zo’n longshot comeback zulke hoogtepunten kan voortbrengen! En nog vrij imposant getennist ook.
De derde comeback: Ahmadinejad in Iran, ook zeer gevierd, of er gingen in ieder geval genoeg mensen de straat voor op…
Cat Stevens vergeeft Coldplay het plagiaat. Gelukkig maar.
Two out of three ain’t bad, seven out of eight is even better (of de ratio waarin je jouw favoriete spits wil zien scoren): Op het Amerikaanse Bonnaroo festival is een dood lichaam gevonden, het zevende dode lichaam in het acht jarig bestaan van het festival. Hopelijk niet weer overreden door één van de artiesten, dat zou te gênant worden, en dan moet je echt je programmeur ontslaan, de sadist.
Wat is een betere manier om het gevoel terug te krijgen dan een set te spelen van 26 nummers? Blur speelde een set van 28 nummers, dus eigenlijk zijn ze niet zozeer teruggekomen dan wel dat ze blijkbaar stiekem al die jaren in die club hebben gespeeld en ze nu gewoon eindelijk klaar zijn. Dit was ook het geval met Led Zeppelin, alleen je kan ook te lang in het geheim doorspelen, want toen zij uit hun slaap kwamen was er al iemand dood.
Wij weten dat muziek belangrijk is in het leven, maar… (of hoe je ook te nerdy kan zijn)- Pitchfork over de comeback van Blur: Blur's recent gigs have been nothing short of life-changing and orgasmic and maybe even orgasmically life-changing.
Muziek heeft dat effect nog niet op mij gehad moet ik eerlijk bekennen. Dat gebeurde alleen met de geschriften van Wayne Steinbergen en zijn theorie over de blauwe periode van Picasso in correlatie met de opkomst van suède en hoe men nog niet wist dat suède niet water resistent was. Toegeven, ik las ze tijdens een zeer vruchtbare periode waar ik meerdere standen doorliep totdat ik de blauwe slip had bereikt. Het één na hoogste bij mijn pingpong vereniging.
Het epos van de behaarde man (of hoe je te vermaken als je vriendin toch bakken met geld verdiend): tweede gevierde comeback deze week, die van Sluiter op Rosmalen. Nu weet ik dat het niet een wereldse bezetting is, maar toch leuk hoe zo’n longshot comeback zulke hoogtepunten kan voortbrengen! En nog vrij imposant getennist ook.
De derde comeback: Ahmadinejad in Iran, ook zeer gevierd, of er gingen in ieder geval genoeg mensen de straat voor op…
Cat Stevens vergeeft Coldplay het plagiaat. Gelukkig maar.
Two out of three ain’t bad, seven out of eight is even better (of de ratio waarin je jouw favoriete spits wil zien scoren): Op het Amerikaanse Bonnaroo festival is een dood lichaam gevonden, het zevende dode lichaam in het acht jarig bestaan van het festival. Hopelijk niet weer overreden door één van de artiesten, dat zou te gênant worden, en dan moet je echt je programmeur ontslaan, de sadist.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten