Het concept is heel simpel: een groep mensen luistert naar hetzelfde nummer en iedereen geeft z’n mening, alsof we samen in een kamer zitten en het nummer komt langs op de radio. Stein zei a bus is a bus is a bus, en sommige vonden het post-modernisme, andere vonden het onleesbaar. Sommige vinden Duchamp’s Fontein kunst, sommige vinden het onzin. Stein sloeg Duchamp’s neus eraf en zette het op zijn kop, en zij vond het hilarisch, en Duchamp een stuk minder. Kortom, iedereen vindt iets anders leuk of kunst of mooi. Dus vandaar hier zes meningen in zes stijlen, en zet jouw mening over het nummer vooral hieronder, of join the team voor deze column, the more the merrier! En ja, meestal zal iedereen het oneens zijn, maar daarom blijft muziek in flux, nietwaar?Nummer: Finn Bikkjen van Casiokids (luister hier)
Average grade: 6.7
Joxley: Well, this was a strange one for me - I tend to be more of a lyrics fan, and considering my Norwegian is limited to "chicken" , this song was hardly going to please me in that department. But for some reason I still like it. And I can guess it has something to do with prohibitions and inhibitions. The track is laid back and carefully constructed, the perfect come-down track for a frantic Hot Chip fuelled party. It's hardly going to set the world alight with enthusiasm, but still pleasant enough to entertain.
7/10
Irene: Ik vind het leuk! Ik had nog nooit iets van deze band gehoord, maar ik ben enthousiast. Ik ga ze zeker even uitchecken komende maandag op de Affaire in Nijmegen. Als trotse bezitter van een heus oldskool casiohorloge mag ik daar ook niet ontbreken natuurlijk. Het doet me denken aan Slagmalsklubben, ook al uit het hoge noorden en ook al maandag in Nijmegen te bewonderen.
7.5/10
Jon: This is the first time I've sampled this happy little troop of electro-posters. Head is bobbing, foot is tapping, mouth is curling... Finn Bijkken has taken to me to a happy place. Does it matter that I can't understand the lyrics? Not in the slightest. Electro pop isn't my usual drug of choice but this song may inspire me to seek out more in the genre. I am just not sure if the track is solid enough to remind me to do that.
6.5/10
Anna: Electronic music has to be absolutely exceptional to hold my interest, and I'm afraid this is far from it. At times it sounds like it's trying to hard for its own good, and at others it sounds like a Pacman song (whatever became of that bloke by the way?). While I have no doubt that it was made to be so on purpose, the result just doesn't work for me.Can I have some Röyksopp now, please?
Grade: 5 (instead of 4 because of the vocals)
Linda: In januari heb ik Casiokids anderhalf keer live gezien en ik herkende dit nummer een half jaar later weer meteen, wat een goed teken moet zijn. Al zou de Noorse tekst die soms verdacht veel op Nederlands lijkt daar ook mee te maken kunnen hebben. Ware het niet dat het nummer over het vinden van een verstopte knuffelhond gaat, wat toch totaal aan mij voorbij gegaan is. Maar met de Engelse vertaling erbij wordt het nummer stiekem alleen nog maar leuker. Niet dat de tekst erg diepzinnig is of enige levenswijsheden bevat. Integendeel, het is juist heerlijke brei van heerlijke pretentieloze nonsens. Als ze dit nummer maandag spelen nadat St. Vincent klaar is met haar set zodat ik erbij kan zijn krijgen ze er van mij nog een punt bij.
7.5/10
Stef: Het lijkt wel alsof italo-disco steeds verder van Italie af komt te zitten. Enigszins dromerig, maar met die typische vrolijkheid van die immer lachende bandleden. Alsof de wereld vol met vrolijkheid is, maar dat is het natuurlijk niet, nee. Dat denk je maar, ja, maar nee hoor, nee. Maar als de bandleden dat denken en kunnen blijven lachen, en als ze dat blijven uitdragen dan wil ik best voor vijf minuten lachen hoor.
6.8/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten