Qua bands donderdag minste dag van de Affaire – De Affaire op donderdag

IKRS rapporteert elke dag vanaf de Affaire

Op papier was het eigenlijk stiekem al duidelijk, de donderdag was een beetje het zwakke broertje van de superieure andere dagen. Wat eigenlijk altijd al is, want het is ver van het begin van de week en je bent moe, yet het heeft niet de “Goh, gelukkig, het is de laatste dag” factor van de vrijdag. Dus eigenlijk had de Affaire qua muziek juist op deze dag veel beter moeten programmeren. Vorig jaar stond op de donderdag Late of the Pier, dit jaar stond Baddies er. Het verschil is evident, evident, maar het verschil in kwaliteit ook.

Waar Late of the Pier namelijk probeert grenzen te verleggen onderwijl een manie te creëren heeft Baddies dat soort intenties totaal niet. Baddies limiteert zich tot recht toe, recht aan hoekige punk rock dat even direct is qua sound als dat het direct gestolen is van Gang of Four. Het is zeer generiek, het is weinig speciaal, en het is knallen. Maar het gebrek aan vernieuwende elementen (behalve het typisch Engelse accent) speelt de band toch parten, en het biedt gewoon te weinig om erboven uit te steken. Het enige wat de band nog enigszins leuk maakt is het doen van de zanger, die met zijn ogen en bewegingen wel de anxiety sfeer goed pakt.

Het wordt er niet veel beter op met The Strange Boys. Het is eigenlijk lichtelijk gênant hoe geen enkel woord te verstaan is, dan kan je net zo goed puur een instrumentale band vormen en geen teksten schrijven. Als je dacht dat Pete Doherty mompelt, nou ja, dan heb je gelijk, maar de zanger van deze Texaanse band kan er ook wat van. Het wordt ook niet geholpen door de muziek, wat rammel rock is in de puurste vorm van het woord “rammel”, want dat doet het, en aan alle kanten. Waar gister Portugal. The Man nog zorgde voor prachtige overgangen van rock naar refrein naar rustig en naar andere woorden beginnend met een “r” gaan hier de overgangen van de hak op de tak en rechtstreeks de sloot in. Blijkbaar hebben ze vier data kunnen spelen in Nederland, en ik vraag me op recht af waarom, want er spelen vast een aantal Nederlandse bands met gitaartjes in hun garage nu die dit evenzeer kunnen. In welke ik ze nu alvast een carrière wisseling aanraad.

Ook op Club Voerweg, waar onder de banner van Planet Rose namen als Darko Esser en Nuno Dos Santos draaien, ontbreekt de sfeer in vergelijking met gisteren. Absurd genoeg komt dit door het gebrek aan hoosbuien. Alsof het een normale week was. Waar dit festival voor mijn persoontje wel wat voor heeft is dat het in mijn hometown is, wat betekent dat alle regen en modder in een fijne, eigen douche afgespoeld kunnen worden, en dat je altijd wel wat vrienden tegenkomt of vrienden mee kan nemen. Daardoor, zelfs als de bands niet leuk zijn, valt er nog genoeg te genieten. En daarna op een eigen matras, wat altijd briljanter is dan een tent. En dat kan iedereen zeggen, want er rijden nachttreinen van Nijmegen naar andere steden, dus iedereen komt thuis. Wat niet wegneemt dat dit qua muziek een zeer karige dag was.