De nummers van de week column bestaat uit een willekeurige greep van nieuwe nummers die mijn oren hebben gevonden. Bijvoorbeeld nieuwe nummers live gespeeld, remixes, nieuwe singles, of willekeurige tracks van nieuwe of aankomende albums. Dit laatste wordt dan bepaald via de shuffle knop, dus compleet random. Is het representatief? Niet altijd, indicatief misschien al iets meer. Een snel, willekeurig kijkje in wat nieuw is of wat er aankomt.Via de hypem links kan je de nummers meteen beluisteren. Soms werkt de grote play knop echter niet, maar probeer dan de play knop rechtsonder. Die werkt als het goed is sowieso! De techniek staat voor niets!
Track van de week:
‘Feel It All Around’ van Washed Out
Lo-fi dreampop zoals in Amerika al enige tijd de rage is en waar er duizenden van uit de grond komen groeien (en met dit weer kan dat). Ernest Greene, aka Washed Out, injecteert dit nummer met een graadje meer melancholie dan gewoon is, en het gitaargepluk over de lome drums is zeer nice. Zijn stem heeft heel wat range, al dan niet gemanipuleerd, en het past perfect bij dit nummer en de sound die hij wilt creëren. Het zou zomaar deze stem kunnen zijn die hem zal onderscheiden van het kaf om zich bij het koren te scharen.
http://hypem.com/#/search/washed%20out%20feel%20it%20all%20around/1/
‘Blue Skies’ van Noah and the Whale (remix Yacht)
Het begin is zeker veelbelovend, met een soort Native American drumbeat. Het lijkt ook een goed idee om Yacht, die qua ritmes een paar zeer leuke nummers hebben gemaakt alleen die niet kunnen zingen, een remix te laten van Noah and the Whale, die wel kunnen zingen alleen saaie nummers maken. Het is jammer dat Yacht zijn stempel iets teveel erop wil drukken door met echo’s te gaan werken, wat net weer teveel geforceerd overkomt en als een remix aandoet waardoor de natuurlijke flow die het eerst had een beetje wegebt. De gedeeltes zonder die echo’s en vocal manipulations zijn wel zeer fijn, jammer dat er dan altijd weer dat moment komt dat je met je ogen gaat rollen.
http://hypem.com/#/track/867346/Noah+and+the+Whale+-+Blue+Skies+Yacht+Remix
‘Mrs. Cold’ van Kings of Convenience
Het begint zeer rustgevend en meditatief, haast Hawaii-achtig. En zo kabbelt het nummer voort met de zoete stem van Erlend Oye die eroverheen zingt over een vrouw die niet wou laten zien hoe “vulnerable” ze was rond hem, en in plaats daarvan zo koud doet dat wat ze bereikt is dat ze hem verliest. Soms moet je natuurlijk je emoties ook wel tonen. Hoewel het misschien over een affaire gaat (“Mrs.” wordt vaak bij getrouwde vrouwen gebruikt) waardoor ze zich wel koud rondom hem moet gedragen zodat niemand het door heeft, maar zelfs dan raakt soms het geduld van de jongen op een gegeven moment op en kan die niet meer tegen het gebrek aan affectie. Tenzij het gewoon een “je had me kunnen hebben, pech voor jou” nummer is, dat kan ook nog. Interpretaties zat mogelijk, en je kan ze ook allemaal de revue laten passeren, want het nummer zelf biedt weinig. Het is makkelijk luisterbaar, maar The Whitest Boy Alive for me any day of the week.
http://hypem.com/#/track/866796/Kings+of+Convenience+-+Mrs+Cold
‘Make You Mine’ van Miami Horror (Fred Falke remix)
Hoe smooth die remixes van Fred Falke toch altijd kunnen klinken he, unbelievable. Dit lijkt echt uit de jaren tachtig disco tijd weggelopen, rechtstreeks. Je hebt een nice disco beat, een mooie fluwelen stem, en een smooth, lekker lopend ritme. Dus uitstekend om lekker bij het uitgaan even de heupen op te wiegen, en het ligt nog lekker in het gehoor ook. Om echt een dynamite dansvloer kraker te zijn of echt wat meer te bieden dan fijn catchy vermaak had dit nummer toch iets meer in huis moeten hebben, want het is allemaal wel een beetje by the numbers en simpel. Zo ook de tekst “Baby, you got me feeling it in my feet, you got me dancing / no need to ask, just come to me when you’re in need for some romancing.” Yeah, niet hoogstaand. Dansbaar it is though.
http://hypem.com/#/track/867679/Miami+Horror+-+Make+You+Mine+Fred+Falke+remix+320kbps
‘No You Don’t’ van Islands
Het klinkt haast een beetje Franz Ferdinand like, met die opening en drums en die delivery van de tekst. De zwaarte van de drums neemt daarna af en andere instrumenten mogen eroverheen spelen, maar dat zonder dat het te druk wordt, iets waar frontman Nick Diamond specifiek op heeft gelet. Op drie kwart begint de instrumentale outro, maar waar nou juist daar je wat meer pit en wat meer oomph, of in ieder geval wat meer had verwacht, krijg je getingel. Dat was het uitgelezen moment om het nummer, van welke het refrein wel fijn is maar echte kracht of catchiness mist, een memorabel einde te geven. In plaats daarvan blijft het toch te zeer in het midden op teveel fronten waardoor het aandoet als te weinig.
http://pitchfork.com/news/35967-premiere-islands-no-you-dont/
‘Velvet’ van The Big Pink (Gang Gang Dance remix)
Het begint heerlijk sfeervol en het neemt zijn tijd om op te bouwen. De vocalen zijn sterk, en dan kan je dit soort dingen maken en je tijd ervoor nemen om de sfeer lekker te laten broeien. En nou juist op het moment dat je daarop kan incasseren gooit Gang Gang Dance het over een andere boeg en komt met allerlei frutseltjes en trucjes en beginnen ze vrolijk te experimenteren en gewoon aan knopjes te draaien. Zo voelt het ten minste. En dan ga je van een sfeervolle opbouw met goede structuur naar nou juist exact het tegenovergestelde, en ik vond de eerste route een stuk beter. Dit is een stuk moeilijker luisterbaar, wat niet zo erg zou zijn, maar het grijpt niet en het voelt als experimenteren puur for the sake of het experiment.
http://hypem.com/#/track/868147/The+Big+Pink+-+Single+Velvet+Gang+Gang+Dance+Mix
Geen opmerkingen:
Een reactie posten