Top 10 album tips eerste helft 2009 - Nr. 10

Een top tien is niet, en dit kan niet goed genoeg benadrukt worden, een definitieve lijst van de beste muziek. Echter, de reden waarom wij (in dit geval vaste contributors Linda en Stef) de komende tien dagen een countdown doen van onze favoriete albums tot dusver in 2009 (we zijn over de helft, you know) is omdat wij dan albums in de spotlight kunnen zetten waarvan wij denken dat ze het luisteren waard zijn. Door dit soort lijstjes word je misschien net weer herinnert aan een album waar je nog geen tijd voor hebt gehad het uit te checken, of die je misschien nog helemaal niet kent. Het heeft in ieder geval mij al vaak genoopt een album te gaan luisteren waar ik vervolgens helemaal fan van werd. Dus zie het meer als een lijstje met tips volgens ons! En hier onze nummer tien:

Linda:
10. Phoenix – Wolfgang Amadeus Phoenix
Phoenix is een band die waarschijnlijk bekender is om de randvoorwaarden van de band dan om de muziek die ze maken. Zo zijn ze begonnen als backing band voor het Air nummer ‘Kelly Watch the Stars’, speelde gitarist Laurent Brancowitz in de band die later Daft Punk zou worden, en heeft zanger Thomas Mars een dochter met Sofia Coppola. Het zou je bijna niet meer gaan verbazen dat de muziek dan een beetje op de achtergrond komt te staan. Maar gelukkig hebben ze dit jaar dan een album uitgebracht wat hen zelf eens een keer op de voorgrond zet. Al smijten ze wel met grote namen als Mozart en Liszt. Zo’n klassieker zal het album nou ook weer niet worden, maar wel mooi om mijn top tien mee te beginnen.

Stef:
10. The Invisible – The Invisible
Voormalig sessiemuzikanten onder leiding van Dave Okumu en onder de productie van Matthew Herbert, dit drietal heeft met het debuutalbum een zeer sterke plaat uitgebracht, zo sterk dat wij ons genoodzaakt zagen ze te interviewen voor hun optreden op Motel Mozaique (te lezen hier). De rustige stem van Okumu over allerlei verschillende breiwerken van muzikale stukjes. Een stukje funk is onmiskenbaar in het werk van de drie heren, hoewel het niet echt dansbaar is. Maar het is precies het album wat je verwacht van een stel muzikanten die hun instrument verstaan, en de op album warme stem van Okumu past hier precies bij. Kundig is het woord.