Our countdown continues. Onze favoriete albums uit het eerste half jaar, in de hoop dat u misschien iets ziet wat u nog niet gehoord hebt of zich herinnert iets uit te checken of een nieuwe kans te geven, om het vervolgens natuurlijk geweldig te vinden. Hopelijk. Dit zijn in ieder geval albums die ons het eerste half jaar enthousiast kregen. Elke dag een nummertje lager, en na tien nu dus nummer één! Oftewel ons favoriete album uit het eerste half jaar van 2009.Linda:
1. Grizzly Bear - Veckatimest
Na een verrassing op nummer twee, toch een redelijk voorspelbare nummer één, al ontloopt de top drie elkaar niet zoveel. Toen het album eerder dit jaar lekte, in slechte kwaliteit dat wel, heb ik er eigenlijk niet eens naar geluisterd omdat de vorige albums van Grizzly Bear me nou niet bepaald veel deden. Low expectations dus, maar misschien wist het album me uiteindelijk precies daardoor ook zo te verrassen. Single ‘Two Weeks’ wist me uiteindelijk te overtuigen om toch maar eens goed naar het album te luisteren, en met goed resultaat gezien hun plek in dit halfjaarslijstje. ‘Two Weeks’ is misschien een net iets te simpele en lieflijke single om ook te blijven boeien, maar gelukkig zijn er genoeg alternatieven op het album om je aandacht toch vast te houden. Mijn favoriet blijft ‘While You Wait For the Others’ wat qua compositie akelig dicht in de buurt komt van een perfect nummer. Alle koortjes en instrumenten vallen op het goede moment in. And might I note dat dit het eerste lijstje is dat ik óóit heb gemaakt waar geen enkele Britse band/artiest op voorkomt (Oké, Antony op Dark Was the Night, maar die woont inmiddels ook alweer zo lang aan de overkant van de oceaan dat je hem nog nauwelijks als Brits kunt beschouwen).
Stef:
1. Circlesquare - Songs About Dancing and Drugs
De jonge Jeremy Shaw uit Canada, nu residerend in Berlijn, heeft met zijn tweede plaat in mijn optiek nu al één van de beste albums van het jaar gemaakt. De immense gelaagdheid, het minutieus toevoegen van de ene laag na de andere, het tijdig weer terugbrengen, om vervolgens weer met blazers te komen: alles is zo prachtig gestructureerd en georkestreerd door deze jongeman. Het is een soort van electro album, maar niet een dansbare variant, maar ook niet te minimal. Misschien in de zeer late uren, tijdens het afdansen, met de ogen dicht al zwierend genietend van de prachtige sounds. Sommige zijn licht dansbaar, zoals ‘Ten To One’, en niet voor niets zijn een aantal van de nummers geremixt door bona fide grootheden, zoals John MacLean van The Juan MacLean en Russ Chimes en Anoraak. Zeker laat op de avond kan je alles perfect absorberen en raakt het precies de juiste snaren simpelweg omdat alles zo perfect gearrangeerd is. En als je dan alles hebt gehad is daar nog de slot track ‘All Live But The Ending’, een ruim tien minuten durende masterclass in hoe je een nummer op moet bouwen. Als de blazers erin komen, fabelachtig, en dan zingt Shaw “In the end all we ever really need is art and music”, en dat levert Shaw alias Circlesquare ons in optima forma.
Na een verrassing op nummer twee, toch een redelijk voorspelbare nummer één, al ontloopt de top drie elkaar niet zoveel. Toen het album eerder dit jaar lekte, in slechte kwaliteit dat wel, heb ik er eigenlijk niet eens naar geluisterd omdat de vorige albums van Grizzly Bear me nou niet bepaald veel deden. Low expectations dus, maar misschien wist het album me uiteindelijk precies daardoor ook zo te verrassen. Single ‘Two Weeks’ wist me uiteindelijk te overtuigen om toch maar eens goed naar het album te luisteren, en met goed resultaat gezien hun plek in dit halfjaarslijstje. ‘Two Weeks’ is misschien een net iets te simpele en lieflijke single om ook te blijven boeien, maar gelukkig zijn er genoeg alternatieven op het album om je aandacht toch vast te houden. Mijn favoriet blijft ‘While You Wait For the Others’ wat qua compositie akelig dicht in de buurt komt van een perfect nummer. Alle koortjes en instrumenten vallen op het goede moment in. And might I note dat dit het eerste lijstje is dat ik óóit heb gemaakt waar geen enkele Britse band/artiest op voorkomt (Oké, Antony op Dark Was the Night, maar die woont inmiddels ook alweer zo lang aan de overkant van de oceaan dat je hem nog nauwelijks als Brits kunt beschouwen).
Stef:
1. Circlesquare - Songs About Dancing and Drugs
De jonge Jeremy Shaw uit Canada, nu residerend in Berlijn, heeft met zijn tweede plaat in mijn optiek nu al één van de beste albums van het jaar gemaakt. De immense gelaagdheid, het minutieus toevoegen van de ene laag na de andere, het tijdig weer terugbrengen, om vervolgens weer met blazers te komen: alles is zo prachtig gestructureerd en georkestreerd door deze jongeman. Het is een soort van electro album, maar niet een dansbare variant, maar ook niet te minimal. Misschien in de zeer late uren, tijdens het afdansen, met de ogen dicht al zwierend genietend van de prachtige sounds. Sommige zijn licht dansbaar, zoals ‘Ten To One’, en niet voor niets zijn een aantal van de nummers geremixt door bona fide grootheden, zoals John MacLean van The Juan MacLean en Russ Chimes en Anoraak. Zeker laat op de avond kan je alles perfect absorberen en raakt het precies de juiste snaren simpelweg omdat alles zo perfect gearrangeerd is. En als je dan alles hebt gehad is daar nog de slot track ‘All Live But The Ending’, een ruim tien minuten durende masterclass in hoe je een nummer op moet bouwen. Als de blazers erin komen, fabelachtig, en dan zingt Shaw “In the end all we ever really need is art and music”, en dat levert Shaw alias Circlesquare ons in optima forma.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten