IKRS in Londen dag 4: sociale meetings en kapotte opladers

En zo ben je alleen in Londen, en zo vindt er een gehele reünie van je wadloop vereniging plaats, iedereen in het loopuniform van rode shirts en niet matchende gele broekjes geleend van de Cole Porter musical Gay Divorce.

Alleen en in een groep zijn heeft zowel voor als nadelen. Eén van de voordelen alleen is dat de eindrekening bij het eten niet zo duur is, het nadeel dat je hem niet met meerdere mensen kan delen.

Nu zou dit de muziekdag moeten worden, want ik zou naar het Stag and Dagger festival gaan met onder andere We Have Band, Filthy Dukes, An Experiment On A Bird In The Air Pump, en The Pastiche of Lady Chatterly and the Whore of Mensah. En dan blijkt dat het toch niet mogelijk is hier heen te gaan vanwege randverschijnselen.

Het voordeel met een groep is dan weer wel dat tranen in mijn ogen schoten van het lachen, iets wat ik zelden doe als ik alleen ben, en zo wel dan heeft dat altijd met honden en strikjes te maken.

Hoewel, feitelijk gezien schoot ik zo in de lach van een eigen anekdote, wat een beetje triest is stiekem, maar hij was zo ver weggestopt dat het niemand meer verraste dat hij boven water kwam dan mijzelf. En wat heb ik om mijzelf gelachen! De laatste keer dat iemand zo om mij gelachen heeft was toen ik thee zette voor Henri Matisse. Hij zei dat ik geen thee kon zetten, ik zei dat hij hoekig schilderde, we lachten allebei hartelijk, en toen sloeg hij mij op de neus.

Track van de dag: ‘Suffer For Fashion’ van of Montreal
Quote van de dag: Een man heeft net aan de kassier uitgelegd hoe het bord naast de kassa niet klopt. Kassier: “I can see how that might be interpreted as ambiguous.” “Ambiguous?”, said the man incredulously, “It says the exact opposite of what it means!”
IKRS’ oordeel: De man had gelijk, want ook wij interpreteerde het zoals het bord niet bedoelde maar wel zei. Daarentegen interpreteerde ik ook het ballet Nabucco van Verdi als de tragiek van een groep accountants die weggestuurd worden nadat hun werk is overgenomen door mechanische vogels die de hele dag “Oh it’s a beautiful morning” zingen terwijl het al middag is.

Afsluitende observatie: Je telefoon handmatig tegen de oplader aan moeten houden is het saaiste wat een mens ooit heeft moeten doen. Geloof me.