Okay, ten eerste, niet denken dat dit het muzieknieuws inneemt of zo, maar er gebeurt deze week gewoon echt niets wat dat betreft…Worden de toneelstukken gaandeweg de week nu korter of word ik nu langer? Ik weet in ieder geval dat ik niet met Cezanne kan samenwonen want hij laat de hele tijd appels slingeren.
Overigens Dame Judi Dench in actie zien is toch wel indrukwekkend, zeker als ze on stage staat met Rosamund Pike en een uitstekende Frances Barber.
Is een volle koffer in een vreemde stad niet het meest triestige gezicht wat er is? Tenzij je heimwee hebt natuurlijk, dan is het fijn, behalve als je zoveel heimwee hebt dat je al vier dagen van tevoren hebt ingepakt en in foetushouding al luisterend naar de soundtrack van La Vie en Rose de secondes loopt af te tellen. Dan is het weer wel triestig.
Oh well, it’s the same old plot to these things, and I promise not to cry anymore. Behalve toen ik Vivaldi hoorde, gespeeld door de gitarist met één arm in de metro. Klein traantje, maar vooral omdat ik erachter kwam dat Cezanne over de appel die ik aan het eten was met wit had heen geschilderd, denkend dat de appels het doek waren, en het doek de appels.
Reden om je headset toch even af te doen: Als je een tiental mensen van de grenspolitie in de straat ziet waar jij doorheen aan het lopen bent.
Track van de dag: ‘Who Are You, Defenders of the Universe?’ van The Dears
Cute boys teller: te weinig, maar eentje maakte het helemaal goed
Cute girls teller: heel veel, maar aangezien ik in de damesafdeling bij de pashokjes moest wachten niet geheel verbazend
Dutch boy living in England teller op de damesafdeling van de H&M: eentje (maar dat is al schokkend)
Meest masculiene act van de dag: Een jongen die een Mickey Mouse portemonnee wilde kopen! Hoe stoer!
Afsluitende observatie:
Woman 1
(hesitatingly)
Are you by any chance Michael?
Stef
No, not really no.
(short silence, then pathetically)
Sorry.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten