Zeg, ik ben nog geen uur in Londen en ik ben al aan het rennen. This doesn’t bode well…I always rely on the kindness of strangers, het is een uitspraak die niet alleen goed bij mij past, maar het is ook één van de uitspraken die de wereld overhield aan het oeuvre van Tennessee Williams, dat en gefrituurde vis bereidt op houten stokjes. Dus als ik sta te mieren met mijn metrokaart is het altijd fijn om geholpen te worden, zeker als een Aziatische jongeman van onder mijn leeftijd de moeite neemt even uit de rij voor de kassa te springen om mij te helpen. Gosh, I love people who are kind. Ik struikel een paar “thank you’s” eruit, en als ik bij mijn station ben vind ik nog even oogcontact voor een knikje en een glimlach. Humanity saves the day.
Volgens mij googlen werkgevers alleen nog maar hun sollicitanten, want de receptionist is niet aangenomen voor zijn social skills, noch zijn verstaanbaarheid, noch zijn Engels. Eigenlijk is het voor mij het grootste mysterie sinds mijn buurvrouw haar tafels rood verfde om zo haar versie van het zwanenmeer de symboliek van de menstruatiecyclus mee te geven.
Okay, dat duurde dus eeuwen, dus nu van de ene kant van centraal Londen naar de andere kant om in Pure Groove records de instore van minimal electrokid Nathan Fake te zien. Het begint om half zeven, precies het moment dat ik uit de metro stap bij het dichtstbijzijnde metrostation. Wonder boven wonder ren (Ren! The horror!) ik in één keer goed (en alleen Jezus heeft grotere mirakels verricht, maar dan op water, dus officieel is het landrecord nu van mij, yay!), en uiteraard is Fake nog lang niet begonnen.
Als ik terugloop loop ik overigens wel verkeerd, zulke goede karma kan ook niet lang duren, hoogstens veertien minuten, en dat alleen nadat de kip met tijm geprepareerd is.
Overigens het eerste wat ik zag na de landing in Londen was regen dat op de vliegtuigruiten viel, hoe stereotiep! Schrijf het op in een novelle en niemand zou het geloven, zo standaard. De rest van de avond overigens stralend weer.
Track van de dag: ‘Glory Days’ van Pulp
Cute boys teller: 5
Cute girls teller: 4
Cute monkeys teller: 0 (maar mijn hoop is nog groot hiervoor, apen gedijen goed in mistige gebieden, vooral Gorilla’s)
Afsluitende observatie: waarom is het dat als je in de trein zit en op het station kijkt je altijd wel mensen ziet waarvan je denkt “Daarmee zou ik wel in de trein willen zitten”, en als je op Schiphol zit en je kijkt dat je dan altijd denkt “Oh mijn God, ik hoop niet dat zij dezelfde vlucht hebben”?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten