Metro’s in het weekend in Londen zijn een nachtmerrie. Niets werkt, en als het werkt dan werkt het maar heel even, en niet tijdens de scooterrace. Alleen naar Mars duurt het langer, maar als daar in 2012 die expresroute heenloopt moet ik het nog maar zien.Zo loop je de laatste dag dus te haasten, in plaats van rustig te flaneren (as you do). Een picknick in Hyde Park kan er nog net vanaf, dat uiteraard na een omleiding van een goed half uur.
Mocht iemand hebben gelezen over de dodelijke steekpartij in Oost Londen, wees gerust, ik was het niet, of het hiernamaals laat elektronica toe, hoewel ze er wel enigszins op neerkijken.
Overigens de verdachte zoeken ze nog, maar ook dit was ik niet, tenzij flamingobek steken opeens dodelijk kunnen zijn, dan misschien. Maar in de geschiedenis is er ooit maar één iemand aan overleden, en dat was Marlowe, want die beweerde dat toekansnavels harder aankwamen. They showed him!
Ben je bang dat de vliegmaatschappijen misschien je koffer kwijtraken, doet je hotel dat al, go figure!
Track van de dag: ‘Once in a Lifetime’ van de Talking Heads
How the cute meet is the catastrophe of the ordinary man. When they depart a nation of mediocrity rejoices.
Afsluitende observatie: Mensen in Londen zijn beleefder dan de meeste Nederlanders.
Voor zover de IKRS in Londen week! Vanaf nu weer over tot de orde van de dag, en dat is extreem veel muziek. Dit weekend nog de column met de tracks van de week, een recensie van het Lindstrom & Prins Thomas album, en komende week nog recensies van het album van The Do en Jarvis. En uiteraard nog gewoon nieuws en everything, dus voor muziek blijf je hier goed zitten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten